အင္း ဘာလိုလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း စင္ကာပူကိုေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။
တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ သူ႕ကိုလည္းသတိရသြားတယ္။ သူဆိုလို႔တစ္မ်ိဳးထင္ေနအံုးမယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ့ျပည္သူ ျပည္သား ေတြအမွတ္ရၾကမဲ့ နာဂစ္မုန္းတိုင္းေၾကာင့္ လူ႔အသက္ေပါင္း
ေျမွာက္ျမားစြာ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရတာ ဒီလာမဲ့ ေမလ ၂ရက္ေန႔ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ပါျပီ။
တစ္ႏွစ္ျပည့္ပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ဘယ္လိုမွေမ့လို႔ ရက်မွာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။
မေမ့ဆို လုပ္သြာပံုကိုလည္း ၾကည့္ဦးေလ။ ျမန္မာျပည္ၾကီးမွာ ဒီေလာက္အျဖစ္ဆိုးကို ၾကံဳဖူးသူရွိလို႕လား။
၈၈ အေရးအခင္း တံုးကေတာ့ေသသြားက်တဲ့ လူဦးေရက ဒီနာဂစ္မုန္းတိုင္းမွာ ေသသြားက်တဲ့ လူဦးေရ
ေလာက္မ်ားမယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ။
ေပ်ာက္တာမွ ရြာလံုးလိုက္ကို ေပ်ာက္သြားတာ။ဘယ္ေလာက္မ်ားစိတ္မေကာင္းစရာ ေကာင္းလိုက္လဲဗ်ာ။ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ဒီ အျဖစ္အပ်က္က ရင္နင့္စရာပါ။
အျပစ္မဲ့တဲ့ လူေတြကိုေခၚသြားလိုက္က်တာတစ္ညထဲနဲ႕ လူေပါင္းေျမွာက္ျမားစြာရဲ႕ အသက္ကို ဆြဲႏွဳတ္သြားတာ ကိုလိုနီေခတ္က ခ်စ္တီးေတြ အေၾကြးမရလို႕ရရာဆြဲ သြားၾကတဲ့ အတိုင္းပဲ ဘယ္သူမွ မကယ္နိုင္တဲ့ အေျခအေနပါပဲဗ်ာ။ဘယ္အခ်ိန္ေတြးေတြး ဒီအျဖစ္အပ်က္က ရင္နင့္စရာပါပဲ။
အဲဒီေန႔ ညကေပါ့ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကင္းမွာရွိတဲ့ အမတို႔အိမ္မွာ အိပ္တာ။အမတို႕အိမ္က အစိုးရကေပးတဲ့ တိုက္ခန္းဆိုေတာ့ေလးထပ္တိုက္ေပါ့။အမရတဲ့ အခန္းက ေျမညီထပ္ ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းသြားတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ သြပ္မိုးတိုက္ေတြ အကုန္လံုး ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္ေလ။
ကၽြန္ေတာ္အျဖစ္ကလည္း ၾကည့္အံုး။ အဲဒီေန႔က ရန္ကုန္မွာရွိ တဲ့ ဆိုင္ေတြ ေန႔လည္ ၂နာရီေလာက္ထဲကပိတ္ေပးလိုက္ၾကတာ။ လိုင္းကားေတြ ေတာင္သိပ္မရွိၾကေတာ့ဘူး။ မနက္ထဲက မိုးေတြကရြာတာ၃နာရီေလာက္မွာ ရန္ကုန္ ျမိဳ႕လယ္ မွာ ေရေတြလွ်ံေနျပီ။အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ျမိဳ႕ထဲမွာပဲ ရွိေသးတယ္။ ထိုင္ဝမ္က လာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုလိုက္ပို႕ေပးေနရတယ္။ ၅နာရီေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ အမက အိမ္ျပန္ေရာက္ေနျပီေလ။ သူတို႕ ရံုးကလည္း ေန႔တစ္ဝက္နဲ႕ ျပန္လႊတ္လိုက္တာတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္အက်င့္တစ္ခုက ေခါင္းအံု နဲ႔ ေခါင္း ထိတာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ အက်င့္ေလ။ မိုးကေအးဆို ေတာ့ေကြေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေကြေနလိုက္တာ အမ ေခၚမွ နိုးလာတယ္။ တစ္ညလံုး မိုးကရြာ ေလကျပင္းမွန္ေတာ့သိတယ္။ ေမာင္ေလး နင္အျပင္ကိုထြက္ၾကည့္စမ္းဆိုမွ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ......................
ဟာဗ်ာ ... ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး အားလံုး ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္နဲ႕ ရွိသမွ်အားလံုးကိုသြားေတာ့တာပဲ။အမကို ေျပာျပီး လမ္းထိပ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမွာလည္း ေရေတြက ေပါင္လယ္ ေရာက္ေနျပီ အပင္ၾကီးၾကီး ေတြမွန္သမွ် အကုန္လဲကုန္ျပီ။ အိမ္ကိုျပန္ျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပ ေစ်းဝယ္ေပးျပီး ျမိဳ႕ထဲကို ထြက္လာခဲ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္းလည္းရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ သူ႕ကိုလည္း သတင္းေမးခ်င္တာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တာ။ရန္ကုန္တစ္ျမိဳ႕လံုး လို႔ ျမင္မေကာင္းေအာင္ကို ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲဗ်ာ။ရန္ကင္းကေနစထြက္ကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့တာ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ကိုေရာက္တဲ့ အထိပဲ။ဘာကားမွ မရွိဘူး။ ရွိျပန္ေတာ့လည္း တြဲစီး စရာ ေနရာေတာင္မရွိဘူး။ သူငယ္ခ်င္းဆီ ေရာက္ေတာ့ျပန္ဖို႕ အစီအစဥ္ပ်က္သြားတယ္တဲ့။ Flight ေတြမရွိဘူး နားထားရတယ္။
ေနာက္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆီက ၾကားခဲ့ရတဲ့သတင္းေလ ေၾကာင့္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ခင္တာ သံုးေလးလ ေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္။ သူက ဖ်ာပံုက။ ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းလာတက္တာ။
သင္တန္းေတြပိတ္လို႕ ရြာခဏျပန္သြားတယ္။ မုန္းတိုင္း မက်ခင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္မွာ သူ႕ အမ ဘြဲ႕ယူဖို႕
ဆိုျပီး တစ္မိသားစုလံုး ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာတယ္။ သူ႕က အိမ္ေစာင့္ ဆိုျပီး ဖ်ာပံုမွက်န္ခဲ့တယ္။
စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ျပန္ေတြးတိုင္း ရင္ထဲမွာခံစားရပါတယ္။ မုန္းတိုင္းထဲပါသြားတယ္ဗ်ာ။ အေလာင္းေတာင္
ရွာလို႕မေတြ႕ဘူးျဖစ္ သြားတယ္။ သူ႕ အိမ္မွာ သူကအငယ္ဆံုး။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ခင္တာမၾကာေသးပင္မဲ့ စိတ္ထဲမွာ
ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူ႕မိသားစုဆိုရင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခံစားရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ။
သူ(နာဂစ္) ကေတာ့ တစ္ညတည္းနဲ႔ ဝင္ေခၚသြားတာ လူေပါင္း သိန္းသန္းခ်ီသြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ တစ္ႏွစ္လဲ ေမ့မရ ႏွႏွစ္လဲ ေမ့မရနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕ရမဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလး မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အတူ ေသဆံုးသြားၾကတဲ့ လူေတြအားလံုး
ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ရွိၾကပါေစ လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းရင္း ................................................
3 comments:
ဟူး
ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္ရမလဲ
ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အားလံုးရင္ထဲမွာ ထာဝရက်န္ေနမယ့္ ကပ္ဆိုးႀကီးပါ ေမာင္ေလးေရ။ ေမာင္ေလး သူငယ္ခ်င္းအတြက္လည္း တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္...
ကို Reenoe ေရ ... ေနမေကာင္းတာေရာ စာကိစၥေတြနဲ႕ေရာ လံုးလည္ ခ်ာလည္လိုက္ေနတာနဲ႕ ဘေလာ့ဘက္ကို ေကာင္းေကာင္း အခ်ိန္မေပးျဖစ္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္ေလာက္က ကို Reenoe အိမ္ကို ေရာက္ေသးတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူးဗ်ာ ကြန္ျပဴတာက ျမန္မာေဖာင့္ေတြ မျမင္ရတာနဲ႕ ဘာမွ ဖတ္လုိ႕မရပဲ ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ဝင္းဒိုး အသစ္ ျပန္တင္ၿပီး အခု ျပန္လာဖတ္တာ။ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ ေကာင္းေကာင္း မေရးျဖစ္ေတာ့ သူမ်ားေရးတာေတြပဲ လိုက္အားေပးေနရတယ္။ နာဂစ္ ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳဖူးလိုက္ပါဘူး။ နာဂစ္ျဖစ္ေတာ့ ဒီေရာက္ေနၿပီေလ။ အင္တာနက္ကေနေတာ့ ေတြ႕ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲေလာက္ဆိုးတယ္လို႕ေတာ့ ထင္မထားမိဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေတြ ဘာေတြေတာင္ ယူရတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးမွန္းသိတာ။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုေတြ ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး ဘာမွ မျဖစ္ၾကေပမယ့္ ထိခိုက္ခံစားခဲ့ရတဲ့ မိသားစုေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ ကြဲကြာသြားတဲ့ မိသားစုေတြ အတြက္ေတာ့ ရင္နဲ႕ အမွ်ပါပဲဗ်ာ ... အခုလို အမွတ္ရေနသင့္တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ကို တင္ျပေပးထားတာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ အဆင္ေျပပါေစ ကို Reenoe
Post a Comment