March 26, 2012

ကေလာျမိဳ႔ေလးကို အလည္ေရာက္လာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလာက Winner Hotel ကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ညေန ၇နာရီေလာက္ရွိေနပါျပီ။ ဟိုတယ္မွာ Check In လုပ္၊ ေရမိုးခ်ိဳး ျပီး ညေနစာ ထြက္စားၾကပါတယ္။ ကေလာရဲ့ ရာသီဥတုကလည္း ေတာင္ၾကီးထပ္ နည္းနည္းေလး ပိုေအးတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ကိစၥမရွိပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအးလို႔ ေနပါျပီ။ ဒါနဲ႔ ညေနစာ မစားခင္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ အေႏြးထည္ဝယ္ဖို႔ အေႏြးထည္ဆိုင္ လိုက္ရွာရပါျပီ။ ဟိုတယ္နဲ႔ သိပ္ေဝးေဝးမဟုတ္တဲ့ လမ္းမၾကီးေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ဆိုင္ေလးမွာပဲ ဝယ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္လို႔ ထင္ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘေလာဂ့္ဂါ မမေတြထဲက အပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ေလး တူေနပါတယ္။ ( ဘယ္သူလဲ လို႔ေတာ့ မေမးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ )

ေရာက္တာကလည္း ညပိုင္းၾကီးဆိုေတာ့ ဘယ္မွလည္း မသြားေတာ့ပဲ ညစာစားျပီး ဟိုတယ္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီညေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ရာဝင္လိုက္ၾကတယ္။ ဝင္းနားဟိုတယ္ မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ Booking လုပ္တုန္းက တစ္ေသာင္းခြဲ( ႏွစ္ေယာက္)ကို လုပ္ထားပင္မဲ့ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ႏွစ္ေသာင္းခြဲတန္အခန္းနဲ႔ တစ္ေသာင္းခြဲတန္အခန္းကို ယွဥ္ျပေတာ့ တစ္ညပဲ အိပ္မဲ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ႏွစ္ေသာင္းခြဲတန္ အခန္းကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ ယူလိုက္ၾကတယ္။ အဲႏွစ္ေသာင္းခြဲက ေနာက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁၂နာရီထိပဲ။ မႏၱေလးကို ထြက္မဲ့ကားက ည ၈ နာရီမွ ဆိုေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂နာရီကေန ည ၈နာရီထိကို တစ္ေယာက္ကို ငါးေထာင္အခန္းကို ေျပာင္းေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
 
မနက္စာ ထမင္းေၾကာ္
၂၀ရက္ဇန္နဝါရီလ၂၀၁၂ရဲ့ နံက္ခင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကေလာျမိဳ႔ရဲ့ အလွနဲ႔အတူ နိုးထလာခဲ့ၾကပါျပီ။ မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာ အိပ္ရာကထ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္လဲျပီး ဟိုတယ္က ေကၽြးတဲ့ နံက္စာ ထမင္းေၾကာ္စားျပီး ပထမဆံုးႏွီးဘုရား တည္ရွိရာအရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စတင္ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဟိုတယ္နဲ႔ ႏွီးဘုရားမေရာက္ခင္ လမ္းတစ္ဝက္မွာ အသိအိမ္ ကို အရင္ဝင္လိုက္တယ္။ စကားနည္းနည္းေျပာ ႏွဳတ္ဆက္ျပီး ဘုရားရွိရာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ 
 
ႏွီးဘုရားအား ဆရာေတာ္ ေလးပါးျဖင့္ မ ျပေနေသာ ပံု ျဖစ္ပါတယ္
ေရႊခ်ဖို႔ ဘုရားကိုယ္ေပၚမွာ ရွိတဲ့ မကိုဋ္မ်ား ခၽြတ္ထားတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ၾကံဳရပါတယ္။
ေက်ာင္းေပၚက ဧည့္ခံတဲ့ လက္ဖက္
 
ႏွီးဘုရား တည္ရွိရာ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ အရာရာေျပာင္းလဲေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႔ လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္ျဖစ္တာလဲ ၁၀ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ရွိေရာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္တုန္းက ႏွီးဘုရားတည္ရွိရာ ေက်ာင္းက သစ္ေက်ာင္းပဲ ရွိေသးတယ္။ ခုေတာ့ အုပ္ေက်ာင္းျဖစ္ေနျပီ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျပဳျပင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚ
ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ဝထၱဴေငြ ကပ္ျပီး ဘုရားဝတ္ျပဳၾကပါတယ္။ လာသမွ်ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခံတဲ့ လက္ဖက္ကို စိတ္ၾကိဳက္ စားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘုရားက ဆင္းျပီး ေရႊဥမင္ သဘာဝဂူကို သြားဖို႔ ေတာင္ေျခကို လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာၾကီးလုပ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းကို ေခၚလာခဲ့ခါမွ လမ္းမွားျပီး ျမိဳ႔ထဲေရာက္သြားခဲ့ရတယ္။ ဂူကိုေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေဝးသြားမွန္း သိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ျမင္းလွည္းငွားပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သဘာဝဂူကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
 
ဒီျမင္းလွည္းနဲ႔ ဒီဂူကို လာခဲ့တာပါ
ဂူအတြင္းပိုင္းမွ ပံု

ဂူအျပင္ဖက္က ပံု


ေရႊဥမင္သဘာဝဂူထဲမွာ ဘုရားဖူး ဓါတ္ပံုရိုက္ ျပီးေတာ့ ခုနက ငွားခဲ့တဲ့ ျမင္းလွည္းကိုပဲ ကေလာေစ်းထိ ျပန္ငွားလာခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ျမင္းလွည္းခ ရွင္းေတာ့ ဦးေလးၾကီးေတာင္းတဲ့ ေစ်းထပ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပိုေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမင္းကို သနားလို႔ပါ။ ( ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ေယာက္ထဲနဲ႔တင္ သူေတာ္ေတာ္ေလး ဆြဲလိုက္ရမွာကိုး )
 ကေလာေစ်းေန႔ ( ေစ်းအျပင္မွ ျမင္ကြင္း)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္တဲ့ ေန႔က ကေလာေစ်းေန႔။ ဒါပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေစ်းထဲေရာက္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္ေလး ကြဲေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနျပီ။ ေစ်းထဲဝင္ျပီး ေဒသစာ ေလးေတြစားမယ္ဆိုျပီး သဘာဝက်က် ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစ်းၾကီးထဲက ရွမ္းဆိုင္မွာပဲ ထိုင္စားခဲ့ၾကပါတယ္။


ေန႔လည္စာကိုေတာ့ ဟိုတယ္နဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးမွာရွိတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ေလးမွာပဲ သြားစားျဖစ္ခဲ့တယ္။ စားလို႔လည္းေကာင္းတယ္။ ေစ်းလည္းသက္သာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ဟင္းေလးမ်ိဳးမွာစားတာ ငါးေထာင္ပဲ က်တယ္။ အဲဒီဆိုင္ကို ဓါတ္ပံုေတာင္း မရိုက္ျဖစ္လိုက္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔လည္ ျပန္နားလုိက္တယ္။ ညေန ေလးနာရီ ငါးနာရီေလာက္က်ေတာ့ တစ္ခါ ဟိုတယ္အနီးအနား ျမိဳ႔ထဲဖက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ၾကျပန္ပါတယ္။ 


လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္းနဲ႔ ဝက္သားဒုတ္ထိုးဆိုင္ ေတြ႔တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ဝင္ထိုင္စားလိုက္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ စားခ်င္တဲ့ အစာအစားေတြထဲမွာ ဝတ္သားဒုတ္ထုိးက ထိပ္ဆံုးက ပါေနတာကိုး။ ဒါပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဝက္သားဒုတ္ထိုး မစားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေလးနဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ရပါတယ္။


ဒုတ္ထိုးဆိုင္ကေန ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆုိင္ကိုေတြ႔ေတာ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ တစ္ေယာက္တစ္ပြဲ ထပ္စားၾကျပန္ပါတယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ကေန ဆက္ေလွ်ာက္လာၾကျပန္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုေတြ႔ေတာ့ တစ္ခါ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကျပန္ပါတယ္။ ကားလာဖို႔ အခ်ိန္ကလည္း လိုေနေသးတာကိုး။ ၈နာရီေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟိုတယ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၈ နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ့ မႏၱေလးကို ထြက္မဲ့ ေရႊေတာင္ရိုးအေဝးေျပးကားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၱေလးကို ခရီးထြက္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
 သြားရင္းလာရင္း ရိုက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကေလာမွ အိမ္

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္

March 20, 2012

ခရီးစဥ္တစ္ခု ျပီးဆံုးျခင္း ( အင္းေလး )

အင္းထဲက အိမ္

 ေတာင္ၾကီး ၾကိဳးတံတားကစလို႔ က်ေနာ္ယူလာတဲ့ ကင္မရာဘတ္ထရီ နဲ႔ ဖုန္း ဘတ္ထရီ ကုန္သြားခဲ့တယ္။ ဘတ္ထရီ အားသြင္းဖို႔ အခ်ိန္မရေသးပါဘူး။ အခုခ်ိန္ထိ ဘတ္ထရီအားသြင္းဖို႔ ေနရာ ရွာမရေသးသလို တစ္ခ်ိန္လံုး ကားေပၚမွာ နဲ႔ ေရေပၚမွာသာ ျဖစ္လို႔ေနပါ။ ခုရိုက္တဲ့ ပံုေတြကလည္း သူငယ္ခ်င္း ကင္မရာနဲ႔ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူ႔ကင္မရာထဲက က်ေနာ္ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြကို ခ်က္ခ်င္း မကူးယူထားလိုက္မိဘူး။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ ျပန္ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ၾကိဳက္ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူဖ်တ္လိုက္တဲ့ အထဲပါသြားပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသလို က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ပဲ အျပစ္တင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္မွ ခ်က္ခ်င္း မကူးထားလိုက္တာကိုး။

က်ေနာ္တို႔ အလိုေတာ္ေပါက္ဘုရားကေန ထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္ ၁နာရီေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိေတာ့မယ္။ ဆက္စရာေတြက ရွိေနေသးတာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကိုၾကည့္ျပီး ဘုရားဖူး၊ ဓါတ္ပံုရိုက္၊ စက္ေလွေပၚတက္၊ ေနာက္တစ္ေနရာသြား၊ သြားေနရင္း စိတ္ထဲလွတာ ေတြ႔ရင္ဓါတ္ပံုရိုက္ လုပ္ေနရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ သိထားက်တဲ့ ေၾကာင္ခုန္ေက်ာင္း ( ငါးဖယ္ေခ်ာင္းေက်ာင္း ) ကိုေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္သာ ရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေၾကာင္ကေလးေတြ ခုန္ကစားျပတဲ့ ပံုေလးေတြကို ရိုက္နိုင္မွာပါ။ သိုပင္မဲ့ ကေလာအေရာက္ ေနာက္က်ေနမွာ ဆိုးတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ဝထၱဴေငြကပ္ျပီး ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။    ဒီေနရာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အင္းေလးမွာ လည္စရာေနရာေတြထဲက ေနာက္ကေန ရည္တြက္ရင္း ဒုတိယေျမာက္ေနရာေလးပါ။ ေနာက္ဆံုး တစ္ေနရာပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ အဲေနရာကေတာ့ က်ေနာ္အရင္တုန္းက သိထားခဲ့တဲ့နာမည္ေလးက ေရလယ္တည္ခိုခန္းလို႔ သိထားခဲ့တာပါ။ အရင္တစ္ေခါက္ေရာက္တုန္းကလည္း ဧည့္ခန္း၊ အိပ္ခန္းနဲ႔ မီးဖိုခန္းဆိုျပီး ျပည့္ျပည့္စံုစံုရွိခဲ့တဲ့ ေနရာေလးပါ။ ခုတစ္ေခါက္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာမွကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ ျပဳျပင္ထားတာကိုလည္း မေတြ႔ရပါဘူး။ က်န္ေနတာ တစ္ခုကေတာ့ အခန္းေတြၾကားထဲမွာ ေမြးထားတဲ့ ငါးေတြေတာ့ ရွိေနေသးတယ္။ အရင္ေလာက္ မမ်ားေတာ့ပင္မဲ့ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

ေရလယ္တည္ခိုခန္းကေနပဲ က်ေနာ္တို႔ ကမ္းကို သံုးနာရီခြဲေလာက္အေရာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ကမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ လက္က်န္စက္ေလွခရွင္းျပီး စက္ေလွေမာင္းတဲ့ ညီေလးႏွစ္ေယာက္ကိုႏွဳတ္ဆက္ျပီး က်ေနာ္တို႔ အင္းေလးကေန ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါျပီ။ အင္းေလးကို အသြားကတည္းက အျပန္က်မွ ေန႔လည္စာ စားမယ္လို႔ ကားဆရာဦေလးကို ေျပာထားခဲ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ မေရာက္ခင္ ငါးကင္းရတဲ့ ဆိုင္မွာပဲ က်ေနာ္တို႔ ေန႔လည္စားကို ထပ္စားၾကျပန္ပါတယ္။ ဓါတ္ပံု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဖ်တ္ခံရတဲ့ အထဲမွာ ငါးကင္းပံုေတြလည္း ပါသြားခဲ့သလို ေအာင္ပန္း မေရာက္ခင္ ဘဘဦးသုခ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဘဝသံသရာ တံတား ရထားလမ္းကို ရိုက္ထားတဲ့ ပံုပါ အဖ်တ္ခံရတဲ့ အထဲပါသြားမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဓါတ္ပံုႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပနိုင္ျခင္း မရွိတဲ့ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါအံုးဗ်ာ။ 

ညေန ၇ နာရီမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကေလာဟိုတယ္ကို ေရာက္ရွိလို႔ လာခဲ့ပါျပီ။ ပစၥည္းေတြ ခ်ျပီး ကားရွင္းေတာ့ အားလံုးေပါင္း ၇ေသာင္း ရွင္းလိုက္ရပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးမွာ ေလးေနရာအတြက္ တစ္ေသာင္းခြဲ၊ ေတာင္ၾကီး - ကေလာကို ေလးေသာင္း ၊ အင္းေလးကို ဝင္တာ တစ္ေသာင္းခြဲ။ ၇ ေသာင္း စိတ္ထဲမွာ မ်ားေနပင္မဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာခဲ့ရပါတယ္။   

အင္းထဲက ဓါတ္တိုင္

အင္းထဲက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ခု


 ေၾကာင္ခုန္ေက်ာင္း ( ငါးဖယ္ေခ်ာင္းေက်ာင္း )

ေၾကာင္ခုန္ေက်ာင္း အတြင္းထဲမွ ဘုရား

 ဇင္ေယာ္ေတြကို စက္ေလွေပၚကေန အစားေကၽြးရင္း ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြအမ်ားၾကီးထဲမွ ဒီတစ္ပံုပဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ၾကီးၾကီးနာရသလို က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုပါတယ္။ အတန္တန္မွာထားလွ်က္နဲ႔ ဖ်က္ျဖစ္ေအာင္ ဖ်က္လိုက္လို႔ပါ။ ေအာက္ကပံုေတြကေတာ့ ေရလယ္တည္ခိုခန္းကေန ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါ။ တစ္ပံုမွ စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္တဲ့ ပံုမက်န္ခဲ့ပါဘူး။ ေတာ္ပါျပီ။ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကို္ ဒုကၡေပးသလိုပဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့မယ္။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကေလာကေနစျပီး က်ေနာ့္စိတ္ၾကိဳက္ ဓါတ္ပံုေတြကို တင္ခြင့္ရသြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကေလာဟိုတယ္ေရာက္မွ က်ေနာ့္ဖုန္းကို အားသြင္းလိုက္ရလို႔ပါ။

အင္းေလးခရီးစဥ္ ဒီမွာပဲ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ။ ေရွ႔ဆက္ျပီး က်ေနာ္တို႔ ကေလာမွာ ရွိတဲ့ ႏွီးဘုရား ၊ ေရႊဥမင္ သဘာဝလိုင္ဂူ ႏွင့္ ကေလာျမိဳ႔ထဲမွာ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာသြားျပီး  ရိုက္ခ်င္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို ဆက္လက္ ေဖၚျပေပးသြားပါအံုးမယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္

March 16, 2012

အင္းေလး သို႔ တစ္ေခါက္

ေညာင္ေရႊျမဳိ႔ကေန အင္းေလး စက္ေလွဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္၁၂ခြဲေလာက္ ရွိေနပါျပီ။ ေန႔လည္စာကို အျပန္ၾကမွ စားၾကမယ္ဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စက္ေလွအသြား၊ အျပန္ ၂ေသာင္းခြဲနဲ႔ ငွားလိုက္ၾကတယ္။ စက္ေလွေမာင္းတဲ့ ညီေလးႏွစ္ေယာက္ကလည္း ျမန္မာလို ေကာင္းေကာင္း မေျပာတက္ၾကဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ျမိတ္သားဆိုေတာ့ စကားက မပီဘူး။ စက္ေလွေပၚမွာ သူေျပာတာ ငါနားမလည္၊ ငါေမးတာ သူနားမလည္ နဲ႔ေပါ့။ စက္ေလွစီးရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ စီးရပါတယ္။ တစ္ေနရာ နဲ႔ တစ္ေနရာကို ေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာျမင့္တယ္လို႔ ယူဆရပင္မဲ့ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး လည္ပတ္လို႔ ရခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမဆံုး ေဖာင္းေတာ္ဦး တည္ရွိတဲ့ ေရလယ္ဘုရားကို အရင္ဆံုး သြားခဲ့ၾကတယ္။
 စက္ေလွေပၚက တက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ  ေစ်းေရာင္းတဲ့ကေလးေတြ ဝိုင္းလို႔လာပါတယ္။ ဘုရားပန္းေရာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြပါ။ ဘုရားပန္း မဝယ္လိုက္ပင္မဲ့ က်ေနာ့္နားမွာ ေပကပ္ျပီး ေရာင္းေနတဲ့ ကေလးကိုေတာ့ မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္ျပီး ႏွဳတ္က မွာလည္း မွာလိုက္ရပါေသးတယ္။ ဘယ္သူမွ မေျပာနဲ႔ေနာ္လို႔ေလ။ ကေလးကေတာ့ မေျပာဘူးနဲ႔တူပါတယ္။ က်ေနာ္နားမွာ ဘယ္သူမွ ထပ္မလာေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အျပန္ၾကရင္ ဝယ္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကေလးေတြ ရွဲသြားၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဘုရားေပၚတက္ ဘုရားဖူး ၊ ေရႊသဃၤန္းကပ္ အလွဴေငြလွဴျပီးေတာ့ ျပန္ဆင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘုရားေပၚက ဆင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ ေလး ဗိုက္ဆာလို႔ေနပါျပီ။ ကားဆရာဦးေလးကလည္း ကမ္းေပၚေရာက္မွ စားၾကမယ္လို႔ ေျပာထားပင္မဲ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ မခံစားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ စက္ေလွေမာင္းတဲ့ ညီေလးကို ဘယ္မွာ ရွမ္းစာ စားလို႔ေကာင္းတဲ့ ဆိုင္ကို ပို႔ခိုင္းလိုက္ရပါေတာ့တယ္။  
 ငါးထမင္းနယ္
 ရွမ္းထမင္းသုပ္ လို႔ ထင္တာပဲ။ ( မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဟိဟိ)
ငါးဒုကၡ နဲ႔ စြန္တန္ဟင္းခ်ိဳ
စားလို႔ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ထားတာ ထင္သေလာက္ မေကာင္းပါဘူး။ ဗိုက္ျပည့္ရံုသာ စားလိုက္ျပီး ေနာက္တစ္ေနရာကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ယက္ကန္းရံုေတြ သြားၾကည့္အံုးမလားလို႔ ေမးပင္မဲ့ အခ်ိန္ေနာက္က်မွာ ဆိုတာေၾကာင့္ ယက္ကန္းရံုေတြကို သြားမၾကည့္ျဖစ္လိုက္ေတာ့ပါဘူး။
စက္ေလွနဲ႔ သြားရင္းလာရင္း ရိုက္မိတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြပါ။ ေျခေထာက္နဲ႔ ေလွေလွာ္တဲ့ အင္းသားေတြရဲ့ ပံုကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းရိုက္မရလို႔ ရတဲ့အေနာက္ကလွမ္းျပီ ရိုက္လိုက္တာပါ။

ဒီပံုကေတာ့ အမွတ္တရ မွတ္တိုင္ေလးလို႔ သိရပါတယ္။ ေဖာင္းေတာ္ဦးဘုရားငါးဆူ အပူေဇာ္ခံထြက္တုန္း ဘုရားငါးဆူ ေရထဲက်သြားတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာ ကို ယခုလို အမွတ္အသားေလး လုပ္ထားပါတယ္။
ေရေပၚမူလတန္းေက်ာင္းေလးပါ
အေဝးက ရိုက္မိတဲ့ ဇင္ေယာ္မ်ားရဲ့ ပံု

အဲဒီကေနမွ တဆင့္ အလိုေတာ္ေပါက္ဘုရားကို ဆက္သြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အလိုေတာ္ေပါက္ဘုရားကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ခုနကလိုပါပဲ။ ကေလးေတြ ဝိုင္းအံုလို႔ လာျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ က်ေနာ္ ေျဖရွင္းနည္းက အရင္တိုင္းပဲ ဆိုပင္မဲ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ေပးလိုက္တဲ့ ကေလးက ေဆြမ်ိဳးသိတယ္လို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ္အနားကို ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ေစ်းေရာင္းၾကတာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ သမီးတို႔ကိုလည္း မုန္႔ဖိုးေလး၊ သားတို႔ကိုလည္း မုန္႔ဖိုးေလး ေပးပါ လို႔ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ၁၀ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတဲ့ ကေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိယံုကလြဲလို႔ ဘာမွ မတက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ 
အေဝးက ျမင္ရတဲ့ အလိုေတာ္ေပါက္ဘုရား

 ဘုရားအတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ပံုေတာ္မ်ား
အတြင္းပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ ဘုရားပံု

အလိုေတာ္ေပါက္ဘုရားမွ တဆင့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းကုန္းေက်ာင္းနဲ႔ ေရလယ္တည္ခိုခန္းကို ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္။ပံုေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားျပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းခုန္ေက်ာင္းႏွင့္ ေရလယ္ တည္ခိုခန္းမွာ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြကို ေနာက္မွ ေဖာ္ျပေပးပါေတာ့မယ္။ 

ေလးစားစြာျဖင့္ 
ရီနိုမာန္

မွတ္ခ်က္ ။    ။ ခရီးသြားမွတ္တမ္း နာမည္ျဖင့္တင္ေသာ ပိုစ့္မ်ားတြင္ပါေသာ ပံုမ်ားသည္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ကူးထားျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးအပ္ပါသည္။



March 13, 2012

ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔မွ ႏွဳတ္ဆက္ပါျပီ

နံက္စာ စားျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မနက္ ၁၀နာရီခြဲေလာက္ ရွိေနပါျပီ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လည္း ၾကိဳးတံတားဘက္ကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၾကိဳးတံတားကေန က်ေနာ္တို႔ ကေလာကို လိုင္းကားစီးျပီ သြားမယ္လို႔ စဥ္းစားလိုက္ပင္မဲ့ ကေလာကို ေရာက္မဲ့ အခ်ိန္ကို တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းျဖစ္မွာ ဆိုးတာေၾကာင့္ ကားဆရာဦးေလးကို ေတာင္ၾကီးကေန ကေလာကို ဆင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးေသာင္းေလာက္ေတာ့ေပးရမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ကားဆရာဦးေလးကိုပဲ ကေလာထိ ကားဆက္ငွားထားလိုက္ပါတယ္။ ၾကိဳးတံတားမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ျပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ ကေလာကို ဆက္ဆင္းပါေတာ့မယ္။

ေတာင္ၾကီး ရႈခင္းသာၾကိဳးတံတား

ပန္းျခံထဲမွာ


 တက္လာတုန္းက ရိုက္ရမဲ့ပံုပါ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ ေတာင္ၾကီးကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က မနက္အေစာၾကီး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ျပန္ဆင္းတဲ့ အခ်ိန္ၾကမွ ေပါင္းျပီး ရိုက္လိုက္ရပါတယ္။


၁၁နာရီ ေက်ာ္ ၁၂ေလာက္မွာ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ကေန က်ေနာ္တို႔ စတင္ထြက္လာခဲ့ပါျပီ။  ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ျမိဳ႔ေပၚကေန ဆင္းလာခဲ့ၾကပင္မဲ့ အေႏြးထည္ မာဖလာကေတာ့ မခၽြတ္ရေသးပါဘူး။ ေတာင္ၾကီးေရာက္မွ သတိတစ္ခုရသြားတယ္။ က်ေနာ္ မတက္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္ၾကီး တကၠသိုလ္ ဘက္ကို မသြားျဖစ္လိုက္ခဲ့ဘူး။ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ေလာက္က ေတာင္ၾကီးတကၠသိုလ္မွာ အေဝးသင္ သမိုင္းေမဂ်ာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ တက္ခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနျပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာ ပဲ တက္ဖို႔ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္ ေတာင္ၾကီးကိုလာျပီး ေက်ာင္းေျပာင္းလာလုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေခါက္ပဲ က်ေနာ္ ေတာင္ၾကီးတကၠသိုလ္ထဲကို ေရာက္ဖူးလိုက္တယ္။ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနမဲ့ ေနရာေလးကို သတိရလိုက္ပင္မဲ့ က်ေနာ္တို႔ ငွားလာတဲ့ ကားကေတာ့ ေတာင္ေအာက္ေရာက္လို႔ ေနခဲ့ပါျပီ။

ဟဲဟိုးကို ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ အမွတ္မထင္ပဲ သတိရလိုက္မိတာကေတာ့ က်ေနာ္ ၈တန္းေက်ာင္းသာဘဝတုန္းက အတန္းပိုင္ဆရာမနဲ႔ အတူခရစၥမတ္ ကေလာကို လိုက္လာဖူးပါတယ္။ ကေလာကိုေရာက္ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းကအဖြဲ႔ေတြ ေတာင္ၾကီးတက္ျပီး ကယ္ရယ္ဆင္ဂင္း သြားဆိုၾကမယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ လိုက္လာခဲ့တယ္။ ဟဲဟိုးက အသိအိမ္မွာ ညေနစာ စားခဲ့ၾကတာ၊ ဟဲဟိုုးကေနေတာင္ၾကီးကို တက္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုး သီခ်င္းေတြ ဆိုခဲ့ၾကတာကို အမွတ္သြားရေနမိပါတယ္။ 

မထင္မွတ္ပဲ ဒီျမိဳ႔အဝင္မုဓ္ဦးကိုေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ကားဆရာဦးေလးက အခ်ိန္ရေသးတာပဲ အင္းေလး သြားလည္ၾကပါလား။ ဒီကေနသြားရင္ သိပ္မေဝးေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ သြားမဲ့ အစီအစဥ္ထဲမွာ အင္းေလးသြားမဲ့ အစီအစဥ္မပါပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ဦးေလးကို ကားခ ဘယ္ေလာက္ထပ္ေပးရမလဲ၊ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားခက တစ္ေသာင္းခြဲပဲ ေပးပါတဲ့။ အခ်ိန္ကေတာ့ ေန႔လည္ ၃နာရီခြဲေလာက္ အေရာက္ျပန္လာခဲ့ရင္ ကေလာကို ၅ နာရီ ၆ နာရီေလာက္ ျပန္ေရာက္နိုင္တယ္။ အခ်ိန္ရယ္ေငြရယ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မဆိုးဘူး။ မသြားဘူးဆိုရင္လည္း မေရာက္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေရာက္ဖူးေနေတာ့ ကိစၥမရွိဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ တူတူပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက မေရာက္ဖူးေတာ့ သူ႔ကိုေမးၾကည့္ခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ကားကိုရပ္ခိုင္းလိုက္ရပါတယ္။ 

သူငယ္ခ်င္းကလည္း လမ္းေက်ာသင့္ေနတာေၾကာင့္ သြားမယ္ဆိုျပီး က်ေနာ္တို႔ မထင္မွတ္ပဲ အင္းေလးကို ေရာက္သြားခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ အင္းေလးမွာ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို ေနာက္ပိုစ့္တစ္ခု အေနနဲ႔ ေဖၚျပေပးသြားပါအံုးမယ္။ 

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္ 

March 12, 2012

ေတာင္ၾကီး ဖဝါးေအာက္ ( ၂ )


ျမစိမ္းေတာင္၊ ေရႊဘုန္းပြင့္၊ စူ႒ာမုနိေလာက ခ်မ္းသာေစတီေတာ္ ႏွင့္ ေတာင္ၾကီးၾကိဳးတံတား။ ထိုေလးေနရာအတြက္ ကားခ တစ္ေသာင္းခြဲ ေပးရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တတိယေနရာျဖစ္တဲ့ စူ႒ာမုနိေလာက ခ်မ္းသာေစတီေတာ္ ကိုအေရာက္မွာေတာ့ မနက္ကတည္းက ဘာမွမစားရေသးတာေၾကာင့္ မုဒ္ဦးဝမွာ ဆိုင္ေတြ ေတြ႔တာေၾကာင့္ အျပန္က်မွ မနက္စာစားမယ္လို႔ ကားဆရာၾကီးကို ေျပာေတာ့ သူက ဒီမွာ မစားနဲ႔။ ရွမ္းစာစားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတဲ့ ေနရာ လိုက္ပို႔ေပးမယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လည္း စိတ္ရွိတိုင္း ဘု၇ားဖူးခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
 
ဒီမုဒ္ဦးကေတာ့ ကားလမ္းက ဝင္လာတုန္း လွမ္းရိုက္တဲ့ ပံုပါ။
ဒီမုဒ္ဦးကေတာ့ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ လူတက္လမ္းက မုဒ္ဦးပါ။
အမွန္တကယ္ေတာ့ မုဒ္ဦးကို ရိုက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရာက္တဲ့ေနရာ ဘယ္ေနရာမွန္း စာအုပ္လည္း မပါတာေၾကာင့္  လြယ္လြယ္မွတ္မိေအာင္ ရိုက္ထားးျခင္းပါ။  

ရင္ျပင္ေတာ္မွ ရိုက္ထားျခင္း
အတြင္းပိုင္းမွ ဘုရား ေလးဆူ ရပ္ေတာ္မႈ ( ၁)


အတြင္းပိုင္းမွ ဘုရား ေလးဆူ ရပ္ေတာ္မႈ ( ၂ )


အတြင္းပိုင္းမွ ဘုရား ေလးဆူ ရပ္ေတာ္မႈ ( ၃ )


အတြင္းပိုင္းမွ ဘုရား ေလးဆူ ရပ္ေတာ္မႈ ( ၄ )


 ေစတီအတြင္းသို႔ အဝင္ေပါက္ တစ္ေနရာ


ဘုရားက ျပန္ဆင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဗိုက္ဆာေနၾကပါျပီ။ ဒါနဲ႔ ကားဆရာကိုပဲ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကို အရင္ေမာင္းေပးပါ။ စားျပီးမွပဲ ၾကိဳးတံတား သြားေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္၇ပါတယ္။ ကားဆရာကလည္း ဘာစားခ်င္တာလဲ။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲလား၊ တို႔ဟူးေႏြးလားတဲ့။ က်ေနာ္က တို႔ဟူးေႏြးပိုၾကိဳက္ေတာ့ တို႔ဟူးေႏြးဆိုင္ပဲ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေတာင္ၾကီးမွာ စားခဲ့တဲ့ တို႔ဟူးေႏြးပါ 
စားေနရင္းနဲ႔ အိုက္ခီေလာက္ ကို သြားသတိရလိုက္ပါေသးတယ္။ သူေတာင္ၾကီးကို မျပန္ခင္ မေလးရွားမွာ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႔တုန္းက ေတာင္ၾကီးေရာက္ရင္ အိုက္ခီေလာက္စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္မယ္တဲ့။ ေတာင္ၾကီးေရာက္ရင္ လာခဲ့ပါဆိုလို႔ က်ေနာ္ေမးၾကည့္ပါေသးတယ္။ အဲ့နာမည္ မၾကာဖူးေသးဘူးတဲ့။
မနက္စာ စားေသာက္ျပီးေတာ့ ၾကိဳးတံတားသြားဖို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စားတဲ့ မနက္စာကို ကားဆရာ ဦးေလးမွ ရွင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္