အခုတစ္ေလာ ျမန္မာဗီြဒီယိုဇာတ္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကည့္ျဖစ္လို႕လဲ စိတ္ထဲေရာက္လာတဲ့ ဟိုတစ္ေလာေလးက တစ္ခါက ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားေလးကို ေဝဖန္ေလကန္လိုက္ပါေသးတယ္။ အခုတစ္ခါကေတာ့ ဇာတ္ကားကို သေဘာက်လို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ မင္းသား မင္းသမီးေတြရဲ႕ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ အခန္းေတြကို သေဘာက်တာလိုေျပာလို႕ ရပါတယ္။ ျမန္မာဇာတ္ကားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အညီ ရိုက္ကူးလာခဲ့ၾကတာပါ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေခတ္နဲ႕အညီ အဝတ္အစား ေျပာင္းလဲခဲ့ပါျပီ။ မေျပာင္းလဲေသးတာကေတာ့ တစ္ခုထဲပါ။
ဟာသကားေတြဆိုရင္လည္း တစ္ခ်ဳိ႕ကားေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး ရယ္ရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ဟာသကားဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္ တကယ့္ ဟာသတန္ဝင္တဲ့ ကားေတြပါ။ ၾကည့္ရတဲ့ လူေတြအတြက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေပးေစပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သရဲကား။ ကၽြန္ေတာ္အထင္ မမွားဘူးဆို၇င္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလာက္တုန္းက ျမန္မာသရဲကားေတြ ရွိခဲ့ဖူးသလိုပဲ။ နားလည္သိတက္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာသရဲကားေတြ မၾကည့္ဖူးေတာ့ဘူး။ ဒါပင္မဲ့ ၂၀၀၀ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ျဖစ္ရပ္မွန္နဲ႔တြဲျပီး သရဲကားသေဘာမ်ိဳးေတြကို ျပန္ၾကည့္လာခဲ့ရျပီ။ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္လိုမ်ိဳး မရွိကို အရွိလုပ္ျပီးေတာ့ေတာ့ ရိုက္လို႕ မရနိုင္ေသးပါဘူး။ ရိုက္ခြင္လည္း မရွိေသးဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ဒရမ္မာကားေတြပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဒရမ္မာကားေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ မ်က္ရည္က်ရေလာက္ေအာင္ထိကို ေကာင္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမက်တာကေတာ့ သားအမိ သားအဖ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြပါပဲ။ အေမခ်စ္တဲ့ သားတစ္ေယာက္က ကိုယ့္အေမ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားရယ္၊ ဂရုစိုက္မႈရယ္ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာဆိုျပသခြင့္ ရွိခဲ့တာပါ။ နမ္းဖို႕ဆိုတာကေတာ့ ေဝးလာေဝးေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ အျမင္မွာလည္း ျမင္ေနက်မဟုတ္တဲ့ အတြက္ သိပ္ေတာ့ မဆန္ေတာ့ပါဘူး။
ခု ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားမွာေတာ့ အေဖနဲ႔ သမီးရဲ႕ အခ်စ္ကိုရိုက္ျပထားတာပါ။ အေဖေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ မင္းသားကလည္း အေဖအရြယ္၊ သမီးမိန္းကေလးေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္ထားတာကလည္း သမီးအရြယ္ဆိုေတာ့ ၾကည့္ေနရတဲ့ ပရိတ္သက္အတြက္ မင္းသားနဲ႕မင္းသမီးလို႕ မျမင္ေတာ့ပဲ တကယ့္အေဖနဲ႔သမီးလို႕ပဲ ျမင္ေနမိေတာ့တာေပါ့။ အျမင္ကို တစ္မ်ိဳးဆန္သြားေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တာကေတာ့ သမီးေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ မင္းသမီးပါပဲ။ တကယ္အျပင္မွာဆိုလည္း သားအဖအရြယ္ဆိုတာေၾကာင့္ သရုပ္တူေအာင္ တကယ္သရုပ္ေဆာင္သြားတယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သမီးျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သုေဝက အေဖျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ရဲေအာင္ကို ေနာက္ဆံုးအခန္းမွာ တကယ္နမ္းသြားခဲ့လို႕ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အေတြးမ်ားကလည္း ျမန္မာကားေတြ နည္းနည္းေခတ္မွီလာျပီးလို႕ ေတြးထင္ရင္း ၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္ဆို၇င္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ သြားၾကည့္နိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
ဟာသကားေတြဆိုရင္လည္း တစ္ခ်ဳိ႕ကားေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး ရယ္ရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ဟာသကားဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္ တကယ့္ ဟာသတန္ဝင္တဲ့ ကားေတြပါ။ ၾကည့္ရတဲ့ လူေတြအတြက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေပးေစပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သရဲကား။ ကၽြန္ေတာ္အထင္ မမွားဘူးဆို၇င္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလာက္တုန္းက ျမန္မာသရဲကားေတြ ရွိခဲ့ဖူးသလိုပဲ။ နားလည္သိတက္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာသရဲကားေတြ မၾကည့္ဖူးေတာ့ဘူး။ ဒါပင္မဲ့ ၂၀၀၀ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ျဖစ္ရပ္မွန္နဲ႔တြဲျပီး သရဲကားသေဘာမ်ိဳးေတြကို ျပန္ၾကည့္လာခဲ့ရျပီ။ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္လိုမ်ိဳး မရွိကို အရွိလုပ္ျပီးေတာ့ေတာ့ ရိုက္လို႕ မရနိုင္ေသးပါဘူး။ ရိုက္ခြင္လည္း မရွိေသးဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ဒရမ္မာကားေတြပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဒရမ္မာကားေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ မ်က္ရည္က်ရေလာက္ေအာင္ထိကို ေကာင္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမက်တာကေတာ့ သားအမိ သားအဖ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြပါပဲ။ အေမခ်စ္တဲ့ သားတစ္ေယာက္က ကိုယ့္အေမ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားရယ္၊ ဂရုစိုက္မႈရယ္ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာဆိုျပသခြင့္ ရွိခဲ့တာပါ။ နမ္းဖို႕ဆိုတာကေတာ့ ေဝးလာေဝးေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ အျမင္မွာလည္း ျမင္ေနက်မဟုတ္တဲ့ အတြက္ သိပ္ေတာ့ မဆန္ေတာ့ပါဘူး။
ခု ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားမွာေတာ့ အေဖနဲ႔ သမီးရဲ႕ အခ်စ္ကိုရိုက္ျပထားတာပါ။ အေဖေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ မင္းသားကလည္း အေဖအရြယ္၊ သမီးမိန္းကေလးေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္ထားတာကလည္း သမီးအရြယ္ဆိုေတာ့ ၾကည့္ေနရတဲ့ ပရိတ္သက္အတြက္ မင္းသားနဲ႕မင္းသမီးလို႕ မျမင္ေတာ့ပဲ တကယ့္အေဖနဲ႔သမီးလို႕ပဲ ျမင္ေနမိေတာ့တာေပါ့။ အျမင္ကို တစ္မ်ိဳးဆန္သြားေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့တာကေတာ့ သမီးေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ မင္းသမီးပါပဲ။ တကယ္အျပင္မွာဆိုလည္း သားအဖအရြယ္ဆိုတာေၾကာင့္ သရုပ္တူေအာင္ တကယ္သရုပ္ေဆာင္သြားတယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ သမီးျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သုေဝက အေဖျဖစ္တဲ့ ေက်ာ္ရဲေအာင္ကို ေနာက္ဆံုးအခန္းမွာ တကယ္နမ္းသြားခဲ့လို႕ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အေတြးမ်ားကလည္း ျမန္မာကားေတြ နည္းနည္းေခတ္မွီလာျပီးလို႕ ေတြးထင္ရင္း ၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္ဆို၇င္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ သြားၾကည့္နိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္