April 4, 2015

သူနဲ့သာဆိုရင္

ဘာလိုလိုနဲ့ ( ၆ ) နွစ္ျပည့္သြားျပီ။ အေဆာက္အဦးအေနနဲ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အိမ္ကေလးေပါ့။ ပိုင္ဆိုင္မႈအေနနဲ့ ျပရမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ဒိုင္ယာရီေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့မိတ္ေဆြ၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း၊ တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ့္ေျပာသမွ် တိတ္တိတ္ေလး ေလးနားေထာင္ေပးတတ္ျပန္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း ကၽြန္ေတာ္ သူ့ကို မသိက်ိုးကၽြန္ ျပဳေနတတ္ျပန္တယ္။ ဒါပင္မဲ့ သူဟာကၽြန္ေတာ္ကို အျမဲနားလည္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ့အတူ အျမဲတမ္းရွိေနေပးခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္နဲ့ သူ စေတြ့တာ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ေလာက္က။ သူနဲ့စရင္းနွီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို သူက ကူညီေပးခဲ့တယ္။ သူ့ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အမ်ိုးမ်ိုးျပုျပင္ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေဇာဒကတတ္တာမ်ိုးလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ေနဆို သူေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကသြားဆို သူသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဆက္အသြယ္မလုပ္ဘဲ ေနလည္း သူက ဘာမွမေျပာရွာဘူး။ ဒါပင္မဲ့ ဘယ္လိုပဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေဆာင္၊ မဆက္သြယ္ပဲေနေန ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ျပဳစုပ်ိုးေထာင္ထားတဲ့ သူ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ ေမ့လို့၊ ထားခဲ့လို့ရနိုင္မွာတဲ့လဲ။

တစ္ခါတေလမွာ သူနဲ့အတူ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ဘဝ အမွတ္တရေလးေတြကို ျပန္ေျပာျဖစ္ျကတယ္။ သူနဲ့စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့စိတ္ကို ေက်နပ္မႈ အျမဲေပးတယ္။ သူနဲ့ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္မွာ မိတ္ေဆြဆိုတာ တိုးလာခဲ့တယ္။ အဓိကကေတာ့ သူ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။ သူကိုေမ့ျပီး သူ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ အဖြဲ့က်ေနလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပစ္မဆိုဘူး။

သူနဲ့ခင္မင္ခဲ့တဲ့ ဒီ ( ၆ ) နွစ္အတြင္းမွာ တစ္နွစ္ေလာက္ရွိမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ့ကိုမေခၚမေျပာပဲေနခဲ့တာ။ ဒါပင္မဲ့ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သူနဲ့ကၽြန္ေတာ္ကို အျမဲလိုလို တြဲျမင္ေနက်ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ့ရင္း သူ့ကို ေမးေမးေနျကျပန္ပါတယ္။

အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ အတူတူရွိေနအံုးမွာပါ။ သူက ကၽြန္ေတာ္ကို ထားခဲ့မယ္ဆိုတဲ့ျဖစ္ရပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာနိုင္သလို၊ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနသ၍ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ့ အတူရွိေနမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ တစ္ဦးထဲေသာ အေဖၚပါ။

အခုဆို ကၽြန္ေတာ္တို့ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ျကတာ ဒီေန့ဆို ( ၆ ) နွစ္ျပည့္သြားခဲ့ျပီ။ ( ၆ ) နွစ္ကေန ( ၇ )၊ ( ၇ ) ကေန (၁၀)နွစ္၊ (၁၀) နွစ္ကေန လာမဲ့ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တူတူရွိေနမယ္လို့ ဆႏၵျပုရင္း..........။


ရီနိုမာန္