က်ေနာ္ကို ခ်စ္ၾကခင္ၾကေသာ၊ က်ေနာ္က ခ်စ္ေသာခင္ေသာ က်ေနာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကို “ ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း မဟုတ္ပါ ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္သြားၾကရင္ ဒီေနရာ ကေနျပီး အရင္ဆံုးေတာင္းပန္ပါတယ္။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္လို႕ ေတာ့မေရးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ရဲ႕ ျပင္လို႔မရတဲ႕ ဗီဇ(အက်င့္)ေၾကာင့္ က်ေနာ္စိတ္ကို က်ေနာ္ Control မေပးနိုင္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
စေနေန႕ညမွာ ေတြခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလို ခ်စ္စရာခင္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီအကိုအမ၊ ညီ၊ညီမေတြ ကို ေပးတဲ့ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ မွာ ထပ္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေျဖမရွိတဲ့ က်ေနာ္ပုဒ္စာ အတြက္ အတင္းေမးျမန္းျခင္းမရွိပဲ က်ေနာ့္ အေပၚမွာ မသိနားမလည္တဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႕ ေနေပးက်တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။ကံမကုန္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးျပန္ေတြ႕ ခ်င္ပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဆက္ေရးေနအံုးမွာပါ။ ဘယ္မွသြားျခင္းလည္းမဟုတ္ပါ။ စင္ကာပူ အတြင္းမွာရွိေနအံုးမွာပါ။ က်ေနာ္ဖုန္းကိုလည္း ေခၚဆို၍ရနိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ အြန္းလိုင္းေပၚမွာလည္း ေတြရလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းလို႕ မေမးၾကပါနဲ႔ေနာ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ျပင္မရတဲ့ ဒီစိတ္ေလးေၾကာင့္ပါ။
အားလံုးခြင့္လႊတ္နိုင္က် မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာက်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္။ က်ေနာ္နားလည္သလို က်ေနာ္ကိုလည္း ျပန္နားလည္ေပးၾကပါေနာ္။ က်ေနာ္တို႕ ေမာင္ႏွမေတြ ကံမကုန္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ၉လပိုင္းမွာ က်ေရာက္မဲ့ က်ေနာ့္ ေမြးေန႕ေလးမွာျပန္ေတြ႕နိုင္မယ္လို႕ ေမ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ မေက်နပ္တာရွိခဲ့ရင္လည္း က်ေနာ္ရဲ႕ စီဘံုးေလးနဲ႕ ေကာမန္႕ မွာလာေရာက္ေအာ္နိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဘာအတြက္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ က်ေနာ္ မ်က္ရည္က်ေနမိတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကို က်ေနာ္ ခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ။ အားလံုး အားလံုးကို ...........................ပါတယ္။
ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
ရီနိုမာန္
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္လို႕ ေတာ့မေရးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ရဲ႕ ျပင္လို႔မရတဲ႕ ဗီဇ(အက်င့္)ေၾကာင့္ က်ေနာ္စိတ္ကို က်ေနာ္ Control မေပးနိုင္ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
စေနေန႕ညမွာ ေတြခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလို ခ်စ္စရာခင္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီအကိုအမ၊ ညီ၊ညီမေတြ ကို ေပးတဲ့ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ မွာ ထပ္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေျဖမရွိတဲ့ က်ေနာ္ပုဒ္စာ အတြက္ အတင္းေမးျမန္းျခင္းမရွိပဲ က်ေနာ့္ အေပၚမွာ မသိနားမလည္တဲ့ စိတ္တစ္ခုနဲ႕ ေနေပးက်တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။ကံမကုန္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးျပန္ေတြ႕ ခ်င္ပါေသးတယ္။
က်ေနာ္ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဆက္ေရးေနအံုးမွာပါ။ ဘယ္မွသြားျခင္းလည္းမဟုတ္ပါ။ စင္ကာပူ အတြင္းမွာရွိေနအံုးမွာပါ။ က်ေနာ္ဖုန္းကိုလည္း ေခၚဆို၍ရနိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ အြန္းလိုင္းေပၚမွာလည္း ေတြရလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းလို႕ မေမးၾကပါနဲ႔ေနာ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ျပင္မရတဲ့ ဒီစိတ္ေလးေၾကာင့္ပါ။
အားလံုးခြင့္လႊတ္နိုင္က် မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာက်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္။ က်ေနာ္နားလည္သလို က်ေနာ္ကိုလည္း ျပန္နားလည္ေပးၾကပါေနာ္။ က်ေနာ္တို႕ ေမာင္ႏွမေတြ ကံမကုန္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ၉လပိုင္းမွာ က်ေရာက္မဲ့ က်ေနာ့္ ေမြးေန႕ေလးမွာျပန္ေတြ႕နိုင္မယ္လို႕ ေမ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ မေက်နပ္တာရွိခဲ့ရင္လည္း က်ေနာ္ရဲ႕ စီဘံုးေလးနဲ႕ ေကာမန္႕ မွာလာေရာက္ေအာ္နိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ဘာအတြက္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ က်ေနာ္ မ်က္ရည္က်ေနမိတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးကို က်ေနာ္ ခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ။ အားလံုး အားလံုးကို ...........................ပါတယ္။
ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
ရီနိုမာန္