၁၄.၀၂.၂၀၁၅ ( စေနေန့ )
ဒီေန့မနက္ေတာ့ ဟိုတယ္ကေကၽြးတဲ့ မနက္စာကို မစားပဲ ျပည္ထမင္းသုပ္ သြားစားတယ္။ ျပည္ေရာက္မွေတာ့ ျပည္ထမင္းသုပ္ စားဖူးရမယ္ မဟုတ္လား။ ထမင္းသုပ္စားျပီးေတာ့ အျပန္ျပည္လက္ေဆာင္ မလိုင္ေတြဝယ္၊ ဟိုတယ္မွာပဲ ကားဂိတ္ကိုသြားဖို့ မားစီဒီ သံုးဘီးကားကို ေစာင့္ေနလိုက္ျကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို့ ျပည္ကေန ေန့လယ္ ၁၁ နာရီထြက္လာတယ္။ ရန္ကုန္ကို ည ၆ခြဲ ၇ နာရီေလာက္မွဝင္တယ္။ ေခ်ာင္းသာကိုသြားဖို့ ကားလက္မွတ္ျဖတ္ထားတာက ည ၉နာရီခြဲ။ အခ်ိန္ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ရေသးတာနဲ့ ညေနစာကို သံလမ္းမွတ္တိုင္နားက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ဝင္စားျကတယ္။ စားေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာလို့ နားေထာင္လိုက္ေတာ့ " အစ္ကို ဘယ္နားမွာလဲ" ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္က " အစ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို့ ေရာက္ျပီ" လို့ ျကားလို့ စားေနရင္းတန္လန္ ထေျပးလိုက္ရေသးတယ္။ အမွန္ကသံလမ္းမွတ္တိုင္ကို ကားက၁၀ နာရီေလာက္မွ ေရာက္လာတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့လည္း အျဖူမတစ္ေယာက္ ပြစိပြစိ လုပ္ေနတာကို ခံခဲ့ရပါေသးတယ္။
ပြစိပြစိ လုပ္တာ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကားေပၚမွာ အဲကြန္းဖြင့္ထားတာ တအားေအးလို့ ေလ်ာ့ဖို့ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့စီးတဲ့ ကားက အဲကြန္းကိုအေလ်ာ့အတင္းလုပ္လို့ မရဘူး။ ပိတ္၊ဖြင့္ နွစ္မ်ိုးပဲ လုပ္လို့ရတယ္။ သူ့ေဘးနားမွာ ထိုင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေျပာတယ္။ ဒီေလာက္ေအးတာ မင္းတို့က ဘာမွမေျပာဘူးလား။ တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာရမွာေပါ့။ ရယ္ေနလို့ မရဘူးေလ။ သူမကိုျကည့္ေတာ့ အကၤ်ာီလက္ပ်က္နဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့လည္း သူ ေျပာခ်င္တာေျပာ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အိပ္တယ္ဟ ဆိုျပီး အိပ္ေတာ့တာေပါ့။
၁၅.၀၂.၂၀၁၅ ( တနဂၤေႏြ )
မနက္သံုးနာရီေက်ာ္ ေလးနာရီေလာက္ျကီး ကၽြန္ေတာ္တို့ တည္းမဲ့ ဟိုတယ္ကိုေရာက္တယ္။ အခန္းက ေန့လည္ ၁၂ မွရမွာ။ မိုးလင္းတဲ့အထိ ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ေရာက္တဲ့ေန့အတြက္ မနက္စာမပါပင္မဲ့ တစ္ေယာက္ကို ၄၅၀၀ ေပးျပီး မနက္စာ စားလို့ရတာေျကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို့ ငါးေယာက္ ဝင္စားလိုက္ျကတယ္။ ဘာေျကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မနက္စာ စားတဲ့အေျကာင္း ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ တည္းတဲ့ဟိုတယ္ရဲ့ မနက္စာ ေကၽြးတဲ့ပံုစံေလးကို သေဘာက်မိလို့ပါ။
က်န္တဲ့ ဟိုတယ္ေတြ ဘယ္လိုေကၽြးလဲ ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါဘူး။ ဒီဟိုတယ္ကေတာ့ ပထမတစ္ေခါက္ တည္းျပီးကတည္းက အဲမွာပဲ တည္းဖို့ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ အခ်ို့ဟိုတယ္ေတြမွာက မနက္စာ ဒါေတြ ဒါေတြပဲ ရတယ္။ ဒီမနက္ေတာ့ ဒါပဲ ရွိပါတယ္ ဆိုတာမ်ိုးကမ်ားတယ္။ ဟိုတယ္တိုင္းေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ေခ်ာင္းသာမွာ တည္းတဲ့ Belle ဟိုတယ္ကေတာ့ မနက္စာ တကယ္ကိုေကာင္းပါတယ္။ မနက္စာကို ဘူးေဖးစတိုင္ လုပ္ထားပါတယ္။ မုန့္ဟင္းခါး သို့မဟုတ္ အုန္းနို့ေခါက္ဆြဲ တစ္မ်ိုးမ်ိုးပါပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲေျကာ္၊ ထမင္းေျကာ္၊ ထမင္းဆီဆမ္း၊ အရြက္ေျကာ္၊ အသားဟင္း၊ ဆန္ျပုတ္၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ့ ငေျခာက္ဖုတ္၊ မုန့္အခ်ိုပြဲ သံုးမ်ိုး၊ သစ္သီး သံုးမ်ိုး၊ အေအး၂ မ်ိုး၊ ေပါင္မုန့္မီးကင္ႏွင့္ ယို ၂ မ်ိုး၊ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္ တို့ကို ကၽြန္ေတာ္တို့တည္းခဲ့တဲ့ ၂ညအိပ္ သံုးရက္မွာ မနက္တိုင္း ျပင္ဆင္ေပးထားပါတယ္။
ဟိုတယ္ ေစ်းနွုန္းေတြကေတာ့ ပင္လယ္ကို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္က နွစ္ေယာက္အခန္းကို တစ္သိန္း၊ ေနာက္က ပန္းျခံView ကေတာ့ နွစ္ေယာက္အခန္းကို ၇ေသာင္းလို့ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို့ကေတာ့ တစ္သိန္းအခန္း ႏွစ္ခန္းယူလိုက္တယ္။ မီးကေတာ ထံုးစံအတိုင္း ေန့လည္ ၁ နာရီကေန ညေန ၃ နာရီထိ တစ္ခါ၊ ည ၆ နာရီကေန မနက္ ၆ နာရီထိတစ္ခါ ၂ခါပဲ လာတယ္။ ဟိုတယ္မွာ ကာရာအိုေက အခန္းလည္း ရွိတယ္။ တစ္နာရီ ၈၀၀၀ က်ပ္။ အနွိပ္ခန္းလည္း ရွိတယ္။ တစ္ဆက္ရွင္ ကို တစ္ေသာင္းက်ပ္။ တစ္နာရီခြဲျကာတယ္။ မာကပ္တင္း ဆင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သိတာေလးေတြကို ေျပာျပတဲ့ သေဘာပါ။
ဒီလိုနဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ေန့လည္ ၁၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ အခန္းရပါတယ္။ အခန္းထဲ ပစၥည္းေတြေနရာခ်၊ ဟိုတယ္မွာပဲ ေန့လယ္စာစားဖို့ မွာျပီး ေရဆင္းကူးျကတယ္
ညေနပိုင္းျကေတာ့ ေခ်ာင္းသာမွာ ခ်ိန္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုနဲ့ ညေနစာ သြားစားျကတယ္။ စုစုေပါင္း ၁၃ ေယာက္။ အနည္းဆံုး တစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ ရွင္းရလိမ့္မယ္လို့ ထင္ထားတာ။ တကယ္ရွင္းေတာ့ ေျခာက္ေသာင္းပဲက်တယ္။ တန္လိုက္တာလို့ ေျပာယူရတဲ့အထိပါပဲ။ ညစာစားျပီလို့ နားရမယ္ မထင္နဲ့အံုး။ သူတို့တည္းတဲ့ မက္စ္ ဟိုတယ္မွာလည္း ကာရာအိုေခ အခန္းရွိတယ္ သြားဆိုရေအာင္ဆိုေတာ့ သြားျကျပန္တာေပါ့။ အဲဒီေန့က အခန္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၂ နာရီရွိျပီ။ ပင္ပန္းတယ္လို့ တစ္စက္ကေလးမွ မခံရေသးဘူး။ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ေနရေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့ ေလးရက္ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ျပီ။
No comments:
Post a Comment