July 23, 2010

ေပါက္တက္ကရ


ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ တစ္ခုနဲ႔ ငါ့ရင္မွာ
ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသား
ဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့ ငါ့ ခႏၶာ
ေတာင္းတေနမိ အေသြးနဲ႔အသား

လွပေနလိုက္တာ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္လို
ဆူးခက္ေတြ ကာရံေနတာ ငါမသိရပါလား

ဝိုင္းအံုးလာတဲ့ ပ်ားပိတုန္းမ်ားက
ေနေရာင္ရဲ႕ ေအာက္မွာ တင့္တယ္ဖို႕
ေစာင့္လို႕ ၾကိဳေနၾကျပီ

ငါ့ အတၱေတြ စိန္စီဖို႕
ငါ့စိတ္ေတြ ငါ ခိုင္း
ငါ ရိုင္းေနျပီလားလို႕ ငါေတြး
ငါ့ ကိုယ္ငါ မယိမ္းေအာင္
ငါ ထိန္းရင္းနဲ႔
ငါ ရူးေနျပီ...................

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္

5 comments:

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

မအားမလပ္လို႕ ခုမွေရာက္ျဖစ္တယ္..
ကဗ်ာထဲကလိုပါဘဲ
လူတုိင္းဟာ တစ္နည္းနည္းနဲ႕ေတာ႕ ရူးေနၾကတာပါဘဲ
ေနေကာင္းတယ္မဟုတ္လား..
အဆင္ေျပတယ္ပါေစဗ်ာ..

ျမဴးျမဴး said...

ပိတုန္းပါေအ.. ပုတုန္းရယ္လို႔ပဲ.. :)

noblemoe said...

အင္းထူးေနပါတယ္ အင္ဒိုကျပန္လာျပီး တင္တဲ့ပိုစ့္ေတြက ထူးေနပါတယ္လို ့ထင္ထားတာ ခုေတာ့ဝင္ခံလိုက္ပီေပါ့ ရူးေနျပီတဲ့ ဟီးဟီး
ေအာ္ဒီလိုပါပဲေလ လူတိုင္းတစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးရူးၾကတာပါပဲ။ ရူးမွထူးတာတဲ့ ၾကားဖူးတဲ့စကားပါ။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး

noblemoe said...

အင္းထူးေနပါတယ္ အင္ဒိုကျပန္လာျပီး တင္တဲ့ပိုစ့္ေတြက ထူးေနပါတယ္လို ့ထင္ထားတာ ခုေတာ့ဝင္ခံလိုက္ပီေပါ့ ရူးေနျပီတဲ့ ဟီးဟီး
ေအာ္ဒီလိုပါပဲေလ လူတိုင္းတစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးရူးၾကတာပါပဲ။ ရူးမွထူးတာတဲ့ ၾကားဖူးတဲ့စကားပါ။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ေပါက္တတ္ကရ ကဗ်ာေလးကို လာဖတ္သြားပါတယ္..
ဖတ္ျပီး လူပါရူးခ်င္သြားမိတယ္.. း)