တိမ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စီးသြားခဲ့တယ္။
အေရွ့မွာ ျမင္ေနရတဲ့ အျပာေရာင္ ေကာင္ကင္းၾကီးဆီကို။
ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ့မွာ ေပၚလာတာက တံခါးၾကီး ႏွစ္ခ်ပ္။
လူပံုသ ဏၭာန္ အရိပ္ႏွစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆီၾကိဳေနၾကျပန္တယ္။
တိမ္ေတြကို ခဏရပ္ျပီး တစ္ေအာင့္ေလာက္ ေငးၾကည့္မိသည္။
စိတ္.... စိတ္ေတြမ်ား ပ်ံဝဲေနလိုက္ၾကတာ.........။
မီးေရာင္လည္း မဟုတ္၊ လေရာင္လည္း မဟုတ္၊ ၾကယ္ေတြရဲ့ အေရာင္လည္း မျဖစ္နိုင္၊
အျဖဴေရာင္လို႔ ထင္ရပင္မဲ့ တစ္ကယ္တန္းက်ေတာ့ မေသခ်ာဘူး။
အေရွ့နဲ႔ အေနာက္၊ ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ ေရႊ႔လ်ားေနတဲ့ သည္စိတ္။
အေမွာင္ထဲမွာ ခဏေလာက္ ရပ္ေနလိုက္မိတယ္။
ေရွ့ဆက္သြားဖို႔ လမ္းကို ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့....။
လမ္းဆံုးရဲ့ ညဖက္ေထာင့္နားေလးမွာ ျမွားတစ္ခုနဲ႔ စာေလးတစ္ေၾကာင္း။
ေသမင္းနိဗၺာန္ဆီသို႔...........။
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
No comments:
Post a Comment