က်ေနာ္နဲ႔ ဦးပိန္တံတား

အမွန္တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တု႔ိႏွစ္ေယာက္ ျပင္ဦးလြင္မွာ ႏွစ္ညအိပ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါကလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္တာရယ္၊ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဆိုတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ေနမယ္လို႔ စိတ္ကူးျဖစ္တာပါ။ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ခုဒါလုပ္မယ္ ဆိုပင္မဲ့ ဟိုဟာလုပ္ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး။ ခုလည္း ေနာက္တစ္ရက္ဆက္ေနရင္ အခန္းေရႊ႔ရမဲ့တူတူ ခရီးစဥ္ ေနာက္တစ္ခုကို ထပ္တိုးလိုက္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေခ်ာင္းသာကိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေပါ့။

ေနာက္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ ဟိုတယ္ကေကၽြးတဲ့ နံက္စာကို မစားပဲ မေန႔ကစားခဲ့တဲ့ ဆိုင္မွာပဲ သြားစားလိုက္တယ္။ စားျပီးျပန္လာေတာ့ မေန႔က ေခၚထားတဲ့ ကားကေရာက္ေနျပီ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လည္း အခ်ိန္တစ္နာရီေလာက္ ထပ္ယူျပီး ပစၥည္းေတြသိမ္း၊ ေရေတာ့ မခ်ိဳးျဖစ္ဘူး။ ေအးလြန္တာကိုး။ မႏၱေလးကိုေရာက္ေတာ့ ၾကိဳတင္ဘိုကင္လုပ္ထားတဲ့ ၂၇လမ္းနဲ႔ ၈၃လမ္းေထာင့္က Silver Star Hotel မွာ တည္းျဖစ္ၾကတယ္။ ျပင္ဦးလြင္က မထြက္လာခင္ ေသခ်ာေအာင္ဟိုတယ္ကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ဘိုကင္ လုပ္ထားတာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ဟာ.... အဲဒါမွ ဒုကၡပဲ။ ရန္ကုန္ဘက္ အျခမ္းက ဖ်က္လိုက္တာတဲ့။ ကိုယ္ဟာကိုယ္ပဲ ျပန္တင္လိုက္ေတာ့ တစ္ရက္ဆို ရမယ္ ႏွစ္ရက္ဆိုရင္ေတာ့ မရဘူးတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း တစ္ရပ္ပဲ ေနမွာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ေနာက္ေန ရန္ကုန္ျပန္ဆင္းက်မွာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ သြားတဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ခရီးသြားလို႔ ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းတြင္းၾကီးကိုး။

မႏၱေလးကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ေန႔လည္စာ စားတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာစားမလဲ။ ဘယ္မွာ သြားစားမလဲ လုပ္ေနတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဆိုက္ကယ္Taxiငွားျပီး ျမန္မာထမင္းဆိုင္ကိုပဲ ပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္။ စားလို႔လည္းေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတယ္။ ေစ်းကလည္း ႏွစ္ေယာက္စားတာကို ၂ေသာင္းနီးပါးေလာက္ ကုန္သြားတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ အေပါဆံုးက ေငြေလ။ ဒါပင္မဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္းေတာ့ နင္သြားတယ္။ ျပင္ဦးလြင္က Woodland စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားတုန္းကေတာင္ ၁ေသာင္းသံုးေထာင္ေလာက္ပဲ က်တယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ အံ့ၾသသြားရတဲ့ အထိပဲ။ ဆိုင္နာမည္ မမွတ္မိပင္မဲ့ စားခဲ့တဲ့ ဟင္းပြဲေတြေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့မိတယ္။ 

 

ထမင္းစားျပီးေတာ့ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္မယ္ ဆိုျပီး ရုပ္ရွင္ရံုကို ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ရုပ္ရွင္ရံုေရာက္ေတာ့ ၾကည့္ရမဲ့အခ်ိန္ေတြက က်ေနာ္တို႔ ညေနအျပင္ထြက္ရမဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္ျပန္ျပီး နားေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ညေန သံုးနာရီေလာက္မွာေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး၊ အဝတ္လဲျပီး ဦးပိန္ တံတားကို သြားဖို႔ ကားငွားလိုက္တယ္။ အသြားအျပန္ တစ္ေသာင္းခြဲတဲ့။ တံတားမွာ ၾကိဳက္သေလာက္ေနလို႔ ရတယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးပါဘူး ေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဦးပိန္တံတားကို ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ ဦးပိန္တံတားကို မွတ္မွတ္ရရ အခုတစ္ေခါက္မပါပဲ သံုးေခါက္ေလာက္ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ သံုးေခါက္စလံုး တံတားၾကီးေပၚ ေရာက္ဖူးတယ္ဆိုယံုေလာက္၊ လမ္းေလွ်ာက္ဖူးတယ္ ဆိုယံုေလာက္ပဲ ေရာက္ခဲ့တာ။ တံတားကို စလယ္ဆံုး မေလွ်ာက္ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး အဆံုးထိ ေလွ်ာက္မယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး စကားေလး တေျပာေျပာနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္၊ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္နဲ႔ေပါ့။

 

ဒါေလးကေတာ့ ဦးပိန္တံတားရဲ့ သမိုင္းအက်ဥ္းေပါ့။ တံတားကို သစ္တိုင္ေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတယ္ ဆိုပင္မဲ့လည္း တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာေတာ့ အုတ္တိုင္ေတြနဲ႔ အစားထိုးထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒါကလည္း ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပါပဲ။ လူေတြေတာင္ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသၾကရေသးတာပဲ။ သစ္သားေတြ ေဆြးေျမ့ကုန္တာ မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး။ ထူးျခားတာကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ က်န္ေနေသးတဲ့ သစ္တိုင္ေတြကို ၾကည့္ျပီး သူ႕တို႔ရဲ့ သမိုင္းအတြက္ အင္းအားျပေနတယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္ကေတာ့ ျမင္မိတယ္။

ေနာက္ဆံုး တံတားအဆံုးကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ဆံုးတိုင္ရဲ့ အရည္အတြက္ဟာ ၄၁၂ တိုင္လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါ တစ္ဖတ္တည္းမွာ ရွိတဲ့ တိုင္အရည္အတြက္။ ႏွစ္ဖက္ေပါင္းဆိုရင္ ၈၂၄တိုင္ ရွိတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါမ်ိဳးတံတားကို ျမန္မာျပည္မွာပဲ ရွိမယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ေရက်ခ်ိန္မို႔ ေရသိပ္မရွိပါဘူး။ တံတား ဟိုးဖက္ထိပ္နဲ႔ ဒီဖက္ထိပ္ေတြမွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးေတြကိုယ္တိုင္ ေရထဲဆင္းျပီး ပိုက္ခ် ငါးဖမ္းေနတာကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း ဓါတ္ပံုရိုက္မိျပန္ပါတယ္။

တံတားကို အဆံုးထိေလွ်ာက္ျပီး ျပန္အလွည့္မွာေတာ့ ညေန ေနဝင္ေတာ့မဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနခဲ့ပါျပီ။ ကမ္းစပ္တစ္ေနရာမွာ နိုင္ငံျခားသားေတြ ေလွေပၚတက္ျပီး ေရျပင္က်ယ္ဘက္ကို ထြက္ထြက္သြားတာကို သတိထားမိတယ္။  စိတ္ထဲထင္တာ ေလွမစီးဖူးလို႔ ေလွလိုက္စီးတယ္လို႔ပဲ ထင္မိတာေပါ့။

တံတားေပၚမွာ နားေနလို႔ရမဲ့ ဇရပ္ ႏွစ္ေနရာ လုပ္ထားေပးတယ္။ အသြားကတည္းက ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေၾကြေဗဒင္ကို အျပန္မွာေတာ့ ဝင္ေမးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ေမးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတာ။ အပို တစ္ေခါက္ ေဟာေပးမယ္ဆိုတဲ့ အခါက်မွ က်ေနာ္ ေၾကြခ်ျဖစ္တာ။ အေျဖကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေလး ဆိုေတာ့ သေဘာေတြ ေခြ႔ေတာ့တာေပါ့။

ခုဏက ေျပာတယ္ မဟုတ္လား။ ေလွသြားစီးၾကတဲ့ နိုင္ငံျခားသားေတြေလ။ ခုမွ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ေနဝင္ခ်ိန္ကို ေစာင့္ျပီး ဦးပိန္တံတားရဲ့ အလွကို ေစာင့္ရိုက္ၾကတာ။ ဟုတ္မွာပါ။ ေနဝင္တဲ့ အခ်ိန္ ဦးပိန္တံတားရဲ့ အလွဟာ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ ေငးေမာေစေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလို သဘာဝ အလွမ်ိဳး ကိုယ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနျပီး ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ရတဲ့ အတြက္ အရမ္းဂုဏ္ယူပါေၾကာင္း ေျပာရင္း ဒီပို႔စ္ေလးကို ဒီမွာ ခဏရပ္လိုက္ပါအံုးမယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္