လက္ထဲမွာ ပတ္ထားတဲ့ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အခ်ိန္က ညေန ၅နာရီ။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ရံုးဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သြားသြားလာလာ လူေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီး။ ေျပးလႊာလွဳပ္ရွားေနတဲ့ လူေတြကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ ေခါင္းနည္းနည္းမူးသြားမိတယ္။ ဘယ္ဖက္ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဖုန္းရဲ႕ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ က်ေနာ္ရဲ႕လက္က ဖုန္းကို ယူထုတ္လိုက္သည္။ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ " ေမာင္ ေရာက္ေနတာ ၾကာျပီလား .... စံပယ္ ေရာက္ေတာ့မယ္ ေမာင္ ခဏေလးေနာ္ " က်ေနာ္ရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္မိတယ္။ ဖုန္းကို စားပြဲေပၚအသာခ်ျပီး မွာထားတဲ့ ေကာ္ဖီကို ေမာေသာက္ေနလုိက္ေတာ့သည္။
မဆိုစေလာက္အခ်ိန္ေလးမွာပဲ စံပယ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕အက်င့္အတိုင္း အိမ္က ထြက္ခါနီးမွာ ဟိုဟာေမ့ဒီဟာေမ့နဲ႕ လမ္းထိပ္ေရာက္မွ ဖုန္းက်န္ခဲ့လို႕ တစ္ေခါက္အိမ္ကို ျပန္ယူေနရလို႕ က်ေနာ္ဆီအေရာက္ေနာက္က်ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း မနားတမ္း ေျပာလို႕အျပိီးမွာေတာ့ သူမေရွ႕သို႕ ေရာက္လာေသာ ေကာ္ဖီခြက္ကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ကိုု တစ္ခ်က္လွမ္းျပံဳးျပသည္။ ဆက္ေျပာဖို႕ အလုပ္မွာေတာ့ က်ေနာ္က ဦးစြာ " ေတာ္ပါေတာ့ စံပယ္ရယ္... ေမာင္ နားလည္ပါတယ္ ..... စံပယ္ေနာက္က်လို႕လည္း ေမာင္စိတ္မဆိုးပါဘူး... ေမာင္ ေျပာတာေလးကိုပဲ စံပယ္က ျငိမ္ျငိမ္ေလး နားေထာင္ေပးေနာ္.. " က်ေနာ္ရဲ႕ စကားအရွည္ၾကီးေၾကာင့္ သူမျငိမ္က်သြားသည္။ က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ျပီး " ေျပာေလ ေမာင္ "
စံပယ္ရဲ႕ လက္ကိုက်ေနာ္ လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ားကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စံပယ္မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ျပီး " ေမာင္တို႕ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ စံပယ္" က်ေနာ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူမျပံဳးသြားပင္မဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးသြားတဲ့ အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ " ေမာင့္ ဆီက ဒီစကားၾကားရဖို႕ စံပယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္သိလား ေမာင္.... စံပယ္ ေမာင့္ကိုစခ်စ္ကတည္းက စံပယ္ မေတာင္းဆိုပဲ ေမာင္ဆီက လိုလိုလားလား ေျပာလာတဲ့ ဒီစကားကိုၾကားရေတာ့ စံပယ္ ဝမ္းသာလြန္းလို႕ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္ ေမာင္ရယ္.... "
" ကဲ .. ဒါဆို စံပယ္မေျပာနဲ႕ေတာ့ ေမာင္ေျပာတာကို စံပယ္ နားေထာင္... ေမာင္တို႕ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ျပီးရင္ ေနဖို႕အတြက္ ေမာင့္အေဒၚေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေျမာင္းက တိုက္ခန္းေလးကို ေမာင္ျပင္ထားလိုက္မယ္။ လာမဲ့ တနဂၤေႏြေန႕မွာ ေမာင္ သူငယ္ခ်င္းေေတြကိုေခၚျပီး ေမာင္တို႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္ၾကမယ္... " က်ေနာ့္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူမေၾကာင္အန္႕အန္႕ ျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို က်ေနာ္မသိသေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္မိသည္။ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္အေနနဲ႕ စံပယ္ကို တင့္တင့္တယ္တယ္ လက္ထပ္ယူခ်င္တာပါ။ ခက္တာက စံပယ္ မိဘေတြက က်ေနာ္နဲ႕ သေဘာမတူ။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အနုပညာသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႕တဲ့။
က်ေနာ္ စံပယ္ကို ခ်စ္တယ္။ က်ေနာ့္ဘဝမွာ စံပယ္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ စံပယ္ကလြဲျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္မရွိသလို စံပယ္အတြက္ က်ေနာ္ဟာလည္း အခ်စ္ဦး ျဖစ္လိုေနခဲ့ျပန္ပါတယ္။ က်ေနာ္အလုပ္က စာေရးျခင္း အလုပ္။ စာေရးျခင္း အလုပ္နဲ႕ ဘဝတစ္ခုကို မထူေထာင္နိုင္မွန္း က်ေနာ္သိပါတယ္။ မိဘမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ က်ေနာ္ဘဝမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို စံပယ္အသိုင္းအဝိုင္းက မသိခဲ့၍ က်ေနာ္နဲ႕ စံပယ္ ကိစၥကို သေဘာမတူတာလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္ရဲ႕ အလုပ္ကိုသေဘာမက်၍လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ က်ေနာ္ကေတာ့ စံပယ္ကုိ ခ်စ္တယ္။ လက္ထပ္ယူမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးသားပါ။
ေက်ာက္ေျမာင္းက တိုက္ခန္းကို လိုအပ္တာေတြ ျပဳျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စံပယ္နဲ႕ က်ေနာ္ တူူတူေရာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း လုိအပ္တာေတြကိုဝယ္ျပီး ေနရာခ် ဖို႕ အတြက္ ေရာက္လာတက္သည္။ မနက္ျဖန္ဆို က်ေနာ္ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့ ေန႕ေလးကို ေရာက္လို႕ လာေတာ့မယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္လို႕ အျပီး က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ျပီးစကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ " ေမာင္ .. ေမာေနျပီလား.." " ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဒါပင္မဲ့ မေမာဘူး " လို႕ က်ေနာ္က ခက္ေနာက္ေနာက္ ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို ငုတ္ၾကည့္ျပီး " ေမာင္ .... မနက္ျဖန္ဆို စံပယ္တို႕ လက္ထပ္ၾကရေတာ့မွာေနာ္ .... " " အင္းေလ စံပယ္က ဘာျဖစ္လို႕ေမးတာလဲ " " တကယ္လို႕ မနက္ျဖန္မွာ ေမာင္ေတြးမထားတာေတြ ျဖစ္လာခဲ့...." က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ စံပယ္ မ်က္ႏွာေလးကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ စံပယ္ေျပာမဲ့ စကားေတြအတြက္ က်ေနာ္ဆက္ေျပာခြင့္ မေပးေတာ့ပဲ က်ေနာ္မ်က္ႏွာနဲ႕ စံပယ္ မ်က္ႏွာကို အပ္ထားလိုက္သည္။
ဆက္မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ စံပယ္ရယ္။ ေမာင္ စံပယ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေမာင္ ကုိယ္တိုင္ အသိဆံုးပါ။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ စံပယ္နဲ႕ ေမာင္မခြဲနိုင္ဘူး။ ေမာင္ဘဝထဲမွာ စံပယ္ မရွိလို႕ မျဖစ္ဘူး။ အဲဒါကိုေတာ့ မင္းယံုေပးပါ စံပယ္ရယ္။ စံပယ္ပါးႏွင့္ အပ္ထားရာမွ က်ေနာ္ပါးေပၚမွာ ေႏြးကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ က်ေနာ္ သိလိုက္ရပါျပီ။ အလိုလို က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ.....
ရုတ္တရက္ အသံၾကားလိုက္မွ ပါးမွာ ကပ္ထားတဲ့ စံပယ္ဓါတ္ပံုေလးကို စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။ အခန္းဝမွာ ေ၇ာက္ေနျပီးျဖစ္တဲ့ သမီးက
" ေဖေဖ သမီးေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္ျပီ "
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
မဆိုစေလာက္အခ်ိန္ေလးမွာပဲ စံပယ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕အက်င့္အတိုင္း အိမ္က ထြက္ခါနီးမွာ ဟိုဟာေမ့ဒီဟာေမ့နဲ႕ လမ္းထိပ္ေရာက္မွ ဖုန္းက်န္ခဲ့လို႕ တစ္ေခါက္အိမ္ကို ျပန္ယူေနရလို႕ က်ေနာ္ဆီအေရာက္ေနာက္က်ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း မနားတမ္း ေျပာလို႕အျပိီးမွာေတာ့ သူမေရွ႕သို႕ ေရာက္လာေသာ ေကာ္ဖီခြက္ကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ကိုု တစ္ခ်က္လွမ္းျပံဳးျပသည္။ ဆက္ေျပာဖို႕ အလုပ္မွာေတာ့ က်ေနာ္က ဦးစြာ " ေတာ္ပါေတာ့ စံပယ္ရယ္... ေမာင္ နားလည္ပါတယ္ ..... စံပယ္ေနာက္က်လို႕လည္း ေမာင္စိတ္မဆိုးပါဘူး... ေမာင္ ေျပာတာေလးကိုပဲ စံပယ္က ျငိမ္ျငိမ္ေလး နားေထာင္ေပးေနာ္.. " က်ေနာ္ရဲ႕ စကားအရွည္ၾကီးေၾကာင့္ သူမျငိမ္က်သြားသည္။ က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ျပီး " ေျပာေလ ေမာင္ "
စံပယ္ရဲ႕ လက္ကိုက်ေနာ္ လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားမ်ားကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စံပယ္မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ျပီး " ေမာင္တို႕ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ စံပယ္" က်ေနာ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူမျပံဳးသြားပင္မဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးသြားတဲ့ အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ " ေမာင့္ ဆီက ဒီစကားၾကားရဖို႕ စံပယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္သိလား ေမာင္.... စံပယ္ ေမာင့္ကိုစခ်စ္ကတည္းက စံပယ္ မေတာင္းဆိုပဲ ေမာင္ဆီက လိုလိုလားလား ေျပာလာတဲ့ ဒီစကားကိုၾကားရေတာ့ စံပယ္ ဝမ္းသာလြန္းလို႕ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္ ေမာင္ရယ္.... "
" ကဲ .. ဒါဆို စံပယ္မေျပာနဲ႕ေတာ့ ေမာင္ေျပာတာကို စံပယ္ နားေထာင္... ေမာင္တို႕ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ျပီးရင္ ေနဖို႕အတြက္ ေမာင့္အေဒၚေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေျမာင္းက တိုက္ခန္းေလးကို ေမာင္ျပင္ထားလိုက္မယ္။ လာမဲ့ တနဂၤေႏြေန႕မွာ ေမာင္ သူငယ္ခ်င္းေေတြကိုေခၚျပီး ေမာင္တို႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလက္ထပ္ၾကမယ္... " က်ေနာ့္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူမေၾကာင္အန္႕အန္႕ ျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို က်ေနာ္မသိသေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္မိသည္။ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္အေနနဲ႕ စံပယ္ကို တင့္တင့္တယ္တယ္ လက္ထပ္ယူခ်င္တာပါ။ ခက္တာက စံပယ္ မိဘေတြက က်ေနာ္နဲ႕ သေဘာမတူ။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အနုပညာသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႕တဲ့။
က်ေနာ္ စံပယ္ကို ခ်စ္တယ္။ က်ေနာ့္ဘဝမွာ စံပယ္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ စံပယ္ကလြဲျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္မရွိသလို စံပယ္အတြက္ က်ေနာ္ဟာလည္း အခ်စ္ဦး ျဖစ္လိုေနခဲ့ျပန္ပါတယ္။ က်ေနာ္အလုပ္က စာေရးျခင္း အလုပ္။ စာေရးျခင္း အလုပ္နဲ႕ ဘဝတစ္ခုကို မထူေထာင္နိုင္မွန္း က်ေနာ္သိပါတယ္။ မိဘမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ က်ေနာ္ဘဝမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို စံပယ္အသိုင္းအဝိုင္းက မသိခဲ့၍ က်ေနာ္နဲ႕ စံပယ္ ကိစၥကို သေဘာမတူတာလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္ရဲ႕ အလုပ္ကိုသေဘာမက်၍လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ က်ေနာ္ကေတာ့ စံပယ္ကုိ ခ်စ္တယ္။ လက္ထပ္ယူမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးသားပါ။
ေက်ာက္ေျမာင္းက တိုက္ခန္းကို လိုအပ္တာေတြ ျပဳျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စံပယ္နဲ႕ က်ေနာ္ တူူတူေရာက္ျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း လုိအပ္တာေတြကိုဝယ္ျပီး ေနရာခ် ဖို႕ အတြက္ ေရာက္လာတက္သည္။ မနက္ျဖန္ဆို က်ေနာ္ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့ ေန႕ေလးကို ေရာက္လို႕ လာေတာ့မယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္လို႕ အျပီး က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ျပီးစကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ " ေမာင္ .. ေမာေနျပီလား.." " ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဒါပင္မဲ့ မေမာဘူး " လို႕ က်ေနာ္က ခက္ေနာက္ေနာက္ ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို ငုတ္ၾကည့္ျပီး " ေမာင္ .... မနက္ျဖန္ဆို စံပယ္တို႕ လက္ထပ္ၾကရေတာ့မွာေနာ္ .... " " အင္းေလ စံပယ္က ဘာျဖစ္လို႕ေမးတာလဲ " " တကယ္လို႕ မနက္ျဖန္မွာ ေမာင္ေတြးမထားတာေတြ ျဖစ္လာခဲ့...." က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ စံပယ္ မ်က္ႏွာေလးကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ စံပယ္ေျပာမဲ့ စကားေတြအတြက္ က်ေနာ္ဆက္ေျပာခြင့္ မေပးေတာ့ပဲ က်ေနာ္မ်က္ႏွာနဲ႕ စံပယ္ မ်က္ႏွာကို အပ္ထားလိုက္သည္။
ဆက္မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ စံပယ္ရယ္။ ေမာင္ စံပယ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေမာင္ ကုိယ္တိုင္ အသိဆံုးပါ။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ စံပယ္နဲ႕ ေမာင္မခြဲနိုင္ဘူး။ ေမာင္ဘဝထဲမွာ စံပယ္ မရွိလို႕ မျဖစ္ဘူး။ အဲဒါကိုေတာ့ မင္းယံုေပးပါ စံပယ္ရယ္။ စံပယ္ပါးႏွင့္ အပ္ထားရာမွ က်ေနာ္ပါးေပၚမွာ ေႏြးကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ က်ေနာ္ သိလိုက္ရပါျပီ။ အလိုလို က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ.....
ရုတ္တရက္ အသံၾကားလိုက္မွ ပါးမွာ ကပ္ထားတဲ့ စံပယ္ဓါတ္ပံုေလးကို စားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။ အခန္းဝမွာ ေ၇ာက္ေနျပီးျဖစ္တဲ့ သမီးက
" ေဖေဖ သမီးေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္ျပီ "
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
2 comments:
ဂြတ္ဗ်ာ.... အဲလိုေတြဖတ္ရတာကိုက အရသာ.. ကိုယ္ဖာသာ ပံုေဖၚေတြးတယ္...စိတ္ႀကိဳက္ကို ဆက္လိုက္တယ္ဗ်ာ..
ဒါဆို မေပါင္းလိုက္ရဘူးေပါ့ ..
အဟင့္ ...
အဟင့္ ... း((
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
Post a Comment