ဘက္စ္ကား ေမာင္းတဲ့အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးလာခဲ့သည္မွာ ခုဆိုရင္ ၁၂ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပံုမွန္အလုပ္ခ်ိန္ကိုေတာ့ ညေနပိုင္း အလုပ္ခ်ိန္ယူထားသျဖင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ညဥ့္နက္တဲ့ ညပိုင္းအခ်ိန္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပင္မဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းေလး ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အမွတ္တရေလးကိုေတာ့ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေန႕က စေနေန႕ ည ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာေပါ့.............
ညဥ့္နက္ေနျပီး ဆိုေပမဲ့လည္း ျပန္ေနက်ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားသလိုပါပဲ။ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ဆိုပင္မဲ့ ေအးေဆးေနတဲ့ အရသာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေနမိတာအမွန္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနတဲ့အထပ္ေရာက္လို႕ ဓါတ္ေလွးကားမွ အထြက္မွာေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကိုု ဝင္တိုးသြားတဲ့ ေလစိမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ မသိမသာ တိုက္ခက္သြားတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ တဆက္တည္း ဓါတ္ေလွခါးေရွ႕တည့္တည့္မွာ အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ေလးဝတ္ျပီး ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို သတိထားလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္ ဒီလိုေနရာမွာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းေနတာေတာ့ အမွန္။ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငိုထားလည္းေတာ့ မသိဘူး။ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးဟာ နီရဲ လိုေနတယ္။ သူမရဲ႕ အနီးသို႕ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
" ကေလး ဘာျဖစ္လို႕ ဒီမွာတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနရတာလဲ " .... ကၽြန္ေတာ္ ေမးေသာ ေမးခြန္းကို သူမ ၾကားရပင္မဲ့ တုန္ျပန္ျခင္း မရွိခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ထပ္ေမးလိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ သမီး ... ဦးကိုေျပာေလ ..... ဦး ဘာကူညီေပးရမလဲ ".....
သမီးဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းကိုပဲ သံုးလိုက္၍လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကို ယံုၾကည္သြား၍ပဲလား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတက္၊ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေနာ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး.....
"ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ကသမီးကိုမခ်စ္ဘူး။ ေဖေဖကလည္း သမီးကို စကားမေျပာဘူး။ ေမေမလည္း သမီးကို လံုးဝဂရုမစိုက္ဘူး။"
"သမီးက သမီးမိဘေတြ စိတ္ဆိုးေအာင္ ဘာလုပ္မိလို႕လဲ"
" ဟင္းအင္း သမီး ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး"
" မိဘဆိုတာ သူ႕တို႕သားသမီးကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူးသမီး၊ အေၾကာင္းမဲ့ စိတ္ဆိုးတယ္ ဆိုတာလဲ မရွိသေလာက္ပဲ၊ သူ႕တို႕မွာ အေၾကာင္း တစ္ခုခုရွိလို႕ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သမီးေမးၾကည့္ပါလား"
" ဟင္းအင္း သမီးမေမးရဲဘူး "
" ဒါဆို သမီက နားလည္ရမွာေပါ့။ သမီးရဲ႕ မိဘေတြက အလုပ္မ်ားတဲ့ လူေတြဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ ပင္ပန္းေနၾကမွာေပါ့။ ဒါကိုၾကည့္ျပီး သမီးက သမီးကိုမခ်စ္ဘူးလို႔ ေျပာလို႕မရဘူးေလ သမီရဲ႕"
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေျပာကို နားလည္သြားဟန္ျဖင့္
" ဦး ေျပာတာတကယ္လား ၊ ဒါဆိုိ သမီးအိမ္ျပန္ေတာ့မယ္"
" ေအးေအး.... ဦးလိုက္ပို႕ေပးမယ္"
သူမေနတဲ့ အထပ္က ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အထပ္ရဲ႕ သံုးထပ္ေျမာက္ကို လိုက္ပို႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလွကားမွ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ခုနက ကေလးမေလး ထိုင္တဲ့ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ လက္ေကာက္ေလး တစ္ကြင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာက္သိမ္းလိုက္ျပီး မနက္က်မွ ျပန္ေပးေတာ့မယ္ဆိုျပီး အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
------------------- ။။။။။။။။ -------------------------------
ေနာက္မနက္မွာေတာ့ ညက ကေလးမေလး ျပတဲ့အိမ္ခန္းကို တံခါးသြားေခါက္လိုက္ေတာ့ အိမ္ထဲမွ လူငယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး....
" ဘာကိစၥရွိလို႕ပါလဲဗ်ာ" သံသယ မ်က္လံုးနွင့္ ေမးလာေသာ လူငယ္အား လက္ေကာက္ေလးကိုျပျပီး
" ဒါ မေန႕က ခင္ဗ်ာ သမီး ေမ့က်န္ခဲ့တဲ့ လက္ေကာက္"
" ကၽြန္ေတာ္ သမီး"
လူငယ္ရဲ႕ အလန္႕တၾကားေျပာသံနဲ႕အတူ လက္ေကာက္ကေလးကိုလွမ္းယူျပီး ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အိမ္ထဲ ဝင္ထိုင္ပါအံုးဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးမကို ေတြ႕ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဝင္ထိုင္ျပီး အိမ္ထဲ တစ္ခ်က္မ်က္လံုးကစား ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အိမ္ရဲ႕ အေနအထားကို ၾကည့္ရတာကလည္း ကေလးရွိေနတဲ့ အေနအထား မဟုတ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ ထြက္လာတဲ့ လူငယ္ရဲ႕ အိမ္သူလို႕ ထင္ရေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္အား ျပံဳးျပလိုက္ရင္း....
" ကေလးလည္း မေတြ႕ပါလား။ ေက်ာင္းသြားျပီနဲ႔တူတယ္"
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အံ့ၾသျခင္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြနဲ႕အတူ ရုတ္တရက္မ်က္ရည္က်လာပါေတာ့တယ္။
လူငယ္မွ ကၽြန္ေတာ္ကိုၾကည့္ျပီး.....
" ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ကေလးမရွိဘူးဗ်"
" ကေလးမေလး ေျပာေတာ့ ခင္းဗ်ာတို႕ က သူ႕ရဲ႕ မိဘေတြတဲ့ဗ်။ ကေလးက အရမ္းငယ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ အဲလိုၾကီးေတာ့ ပစ္မထားသင့္ပါဘူးဗ်ာ"
" ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာေတာ့ သမီးေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္" လူငယ္မွ ေျပာလာသည္။
" အကယ္၍ အျပစ္ေပးခ်င္ရင္လည္း ဆူယံုေလာက္ပဲ ဆူပါဗ်ာ။ ကေလးက သနားပါတယ္။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ေလွကားမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ငိုေနတာဗ်။ သနားပါတယ္ဗ်ာ။"
" ခင္းဗ်ာ ေျပာတဲ့ သမီးေလးက လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ထဲက ဆံုးသြားျပီဗ်"
" ဗ်ာ " အံ့ၾသျခင္းမ်ားစြာႏွင့္အတူ ထိုလူငယ္အား ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
( ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရတာကေတာ့ ႏွစ္တိုင္းသြားေနက်ျဖစ္တဲ့ ကေလးမေလးရဲ႕ အုပ္ဂူကို သူ႕တို႕ ဒီႏွစ္ မေရာက္ေသးေၾကာင္း၊ လက္ေကာက္ကေလးမွာလဲ သူ႕တို႕ သမီးေလးရဲ႕ လက္ေကာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မ်ားကို ေျပာျပလာပါတယ္)
ဒါဆို ေသခ်ာသြားျပီ။ မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္ သရဲအေျခာက္ခံလိုက္ရတာေပါ့။
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
မွတ္ခ်က္ - TRUE GHOST STORIES ထဲမွ ဘာသာျပန္ပါသည္။ ဘာသာျပန္ လြဲမွားမူ ရွိခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အမွားႏွင့္ တာဝန္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း.......
ညဥ့္နက္ေနျပီး ဆိုေပမဲ့လည္း ျပန္ေနက်ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားသလိုပါပဲ။ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ဆိုပင္မဲ့ ေအးေဆးေနတဲ့ အရသာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေနမိတာအမွန္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနတဲ့အထပ္ေရာက္လို႕ ဓါတ္ေလွးကားမွ အထြက္မွာေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကိုု ဝင္တိုးသြားတဲ့ ေလစိမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ မသိမသာ တိုက္ခက္သြားတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ တဆက္တည္း ဓါတ္ေလွခါးေရွ႕တည့္တည့္မွာ အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ေလးဝတ္ျပီး ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို သတိထားလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္ ဒီလိုေနရာမွာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းေနတာေတာ့ အမွန္။ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငိုထားလည္းေတာ့ မသိဘူး။ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးဟာ နီရဲ လိုေနတယ္။ သူမရဲ႕ အနီးသို႕ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
" ကေလး ဘာျဖစ္လို႕ ဒီမွာတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနရတာလဲ " .... ကၽြန္ေတာ္ ေမးေသာ ေမးခြန္းကို သူမ ၾကားရပင္မဲ့ တုန္ျပန္ျခင္း မရွိခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ထပ္ေမးလိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ သမီး ... ဦးကိုေျပာေလ ..... ဦး ဘာကူညီေပးရမလဲ ".....
သမီးဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းကိုပဲ သံုးလိုက္၍လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကို ယံုၾကည္သြား၍ပဲလား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတက္၊ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေနာ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး.....
"ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ကသမီးကိုမခ်စ္ဘူး။ ေဖေဖကလည္း သမီးကို စကားမေျပာဘူး။ ေမေမလည္း သမီးကို လံုးဝဂရုမစိုက္ဘူး။"
"သမီးက သမီးမိဘေတြ စိတ္ဆိုးေအာင္ ဘာလုပ္မိလို႕လဲ"
" ဟင္းအင္း သမီး ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး"
" မိဘဆိုတာ သူ႕တို႕သားသမီးကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူးသမီး၊ အေၾကာင္းမဲ့ စိတ္ဆိုးတယ္ ဆိုတာလဲ မရွိသေလာက္ပဲ၊ သူ႕တို႕မွာ အေၾကာင္း တစ္ခုခုရွိလို႕ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သမီးေမးၾကည့္ပါလား"
" ဟင္းအင္း သမီးမေမးရဲဘူး "
" ဒါဆို သမီက နားလည္ရမွာေပါ့။ သမီးရဲ႕ မိဘေတြက အလုပ္မ်ားတဲ့ လူေတြဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ ပင္ပန္းေနၾကမွာေပါ့။ ဒါကိုၾကည့္ျပီး သမီးက သမီးကိုမခ်စ္ဘူးလို႔ ေျပာလို႕မရဘူးေလ သမီရဲ႕"
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေျပာကို နားလည္သြားဟန္ျဖင့္
" ဦး ေျပာတာတကယ္လား ၊ ဒါဆိုိ သမီးအိမ္ျပန္ေတာ့မယ္"
" ေအးေအး.... ဦးလိုက္ပို႕ေပးမယ္"
သူမေနတဲ့ အထပ္က ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အထပ္ရဲ႕ သံုးထပ္ေျမာက္ကို လိုက္ပို႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလွကားမွ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ခုနက ကေလးမေလး ထိုင္တဲ့ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ လက္ေကာက္ေလး တစ္ကြင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာက္သိမ္းလိုက္ျပီး မနက္က်မွ ျပန္ေပးေတာ့မယ္ဆိုျပီး အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
------------------- ။။။။။။။။ -------------------------------
ေနာက္မနက္မွာေတာ့ ညက ကေလးမေလး ျပတဲ့အိမ္ခန္းကို တံခါးသြားေခါက္လိုက္ေတာ့ အိမ္ထဲမွ လူငယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး....
" ဘာကိစၥရွိလို႕ပါလဲဗ်ာ" သံသယ မ်က္လံုးနွင့္ ေမးလာေသာ လူငယ္အား လက္ေကာက္ေလးကိုျပျပီး
" ဒါ မေန႕က ခင္ဗ်ာ သမီး ေမ့က်န္ခဲ့တဲ့ လက္ေကာက္"
" ကၽြန္ေတာ္ သမီး"
လူငယ္ရဲ႕ အလန္႕တၾကားေျပာသံနဲ႕အတူ လက္ေကာက္ကေလးကိုလွမ္းယူျပီး ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အိမ္ထဲ ဝင္ထိုင္ပါအံုးဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးမကို ေတြ႕ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဝင္ထိုင္ျပီး အိမ္ထဲ တစ္ခ်က္မ်က္လံုးကစား ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အိမ္ရဲ႕ အေနအထားကို ၾကည့္ရတာကလည္း ကေလးရွိေနတဲ့ အေနအထား မဟုတ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ ထြက္လာတဲ့ လူငယ္ရဲ႕ အိမ္သူလို႕ ထင္ရေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္အား ျပံဳးျပလိုက္ရင္း....
" ကေလးလည္း မေတြ႕ပါလား။ ေက်ာင္းသြားျပီနဲ႔တူတယ္"
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အံ့ၾသျခင္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြနဲ႕အတူ ရုတ္တရက္မ်က္ရည္က်လာပါေတာ့တယ္။
လူငယ္မွ ကၽြန္ေတာ္ကိုၾကည့္ျပီး.....
" ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ကေလးမရွိဘူးဗ်"
" ကေလးမေလး ေျပာေတာ့ ခင္းဗ်ာတို႕ က သူ႕ရဲ႕ မိဘေတြတဲ့ဗ်။ ကေလးက အရမ္းငယ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ အဲလိုၾကီးေတာ့ ပစ္မထားသင့္ပါဘူးဗ်ာ"
" ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာေတာ့ သမီးေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္" လူငယ္မွ ေျပာလာသည္။
" အကယ္၍ အျပစ္ေပးခ်င္ရင္လည္း ဆူယံုေလာက္ပဲ ဆူပါဗ်ာ။ ကေလးက သနားပါတယ္။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ေလွကားမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ငိုေနတာဗ်။ သနားပါတယ္ဗ်ာ။"
" ခင္းဗ်ာ ေျပာတဲ့ သမီးေလးက လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ထဲက ဆံုးသြားျပီဗ်"
" ဗ်ာ " အံ့ၾသျခင္းမ်ားစြာႏွင့္အတူ ထိုလူငယ္အား ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။
( ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရတာကေတာ့ ႏွစ္တိုင္းသြားေနက်ျဖစ္တဲ့ ကေလးမေလးရဲ႕ အုပ္ဂူကို သူ႕တို႕ ဒီႏွစ္ မေရာက္ေသးေၾကာင္း၊ လက္ေကာက္ကေလးမွာလဲ သူ႕တို႕ သမီးေလးရဲ႕ လက္ေကာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မ်ားကို ေျပာျပလာပါတယ္)
ဒါဆို ေသခ်ာသြားျပီ။ မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္ သရဲအေျခာက္ခံလိုက္ရတာေပါ့။
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
မွတ္ခ်က္ - TRUE GHOST STORIES ထဲမွ ဘာသာျပန္ပါသည္။ ဘာသာျပန္ လြဲမွားမူ ရွိခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အမွားႏွင့္ တာဝန္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း.......
11 comments:
ကိုယ္ေတြ ့ဆိုလို ့အေၿပးလာဖတ္တာ..
ေအာက္ေရာက္မွဘာသာၿပန္ဆိုေတာ့..
ဘယ္လိုၾကီးတုန္း..
လွည့္ကစားတာလား...:P
ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
မျမင္ရတဲ့ ပရေလာကသားေတြရဲ့ ဆက္စပ္မႈေတြေပ့ါေလ..
ဘာသာျပန္မႈေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
အမယ္ေလး ဗ်ာ
သနားစရာေလးပါ.. ဘာသာျပန္လည္း လြဲခ်င္တာ လြဲစမ္းပါေစ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပၚေနတာဘဲ ျပသာနာ မရွိပါဘူး..
ေရႊစင္
ကိုယ္ေတြ႕ဆိုလို႕
ေအာ္တုတ္ဦးမွာလားလို႕ :P
ေအးေလ ကိုယ္ေတြ႔ဆိုလုိ႔ တကယ္မ်ားအေၿခာက္ခံရတာလားလုိ႔ ပီးမွ
လူဇိုးးးးးးးး
စာစဖတ္ေနရင္းကေနသိလိုက္တယ္တကယ္ေျခာက္ခံတတာဆိုတာ ေအာက္ေရာက္မွ ဘာသာျပန္တဲ့ အျပင္မွာလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး
လူလည္ၾကီး ကြ်န္ေတာ္...
:-)
လူလည္ရီႏုိ း)
သြား..လူဇိုးၾကီး ညာတယ္.....
ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔ ကုိရီႏို ... ခုေတာ႔ သရဲဇာတ္လမ္း ဘာသာျပန္ လုပ္ျပန္ျပီလား ... း))
ဒီလိုမ်ိဳးေတြ တကယ္ရွိတတ္သလား...
းဝ)
Post a Comment