သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႕ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ျပီး စာလာဖတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စိတ္ဝင္စားသြားမယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႕နဲ႔ ခင္လာခဲ့တာလည္း အေတာ္ေလး ကို ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ကိုယ္ကသာ သူငယ္ခ်င္းတို႕ရဲ႕ အေၾကာင္းကို စပ္စပ္စုစုနိုင္ျပီး ဟိုေမးဒီေမး ေမးခဲ့မိေပမယ့္ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတို႕ သိေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးအတိုင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္ငယ္ကေနစျပီး ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မိသေလာက္ကို ႏွဳတ္တစ္ရာ စာတစ္လံုး ဆိုတဲ့ စကားပံုအတိုင္း ဘေလာဂ့္အကၡရာ တင္ဖို႕ၾကိဳးစားလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ မိုးရာသီအကုန္ ေဆာင္းရာသီအကူ ျဖစ္တဲ့ စက္တင္ဘာလ (၁၀)ေန႕ ေန႕လည္(၂)နာရီေလာက္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုးျမိဳ႕လို႕ ေခၚရတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ကိုယ့္ကို ေမြးခဲ့တယ္။ အမွန္က ကိုယ့္အေမက ရန္ကုန္မွာ မေမြးခ်င္ပဲ လာေမြးရတာ။ ကုိယ့္ အေဖတာဝန္က်တဲ့ ေတာင္ငူမွာပဲ ေမြးဖို႕ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့တာကိုး။ ေတာင္ငူမွာတာဝန္က်တဲ့ ေဆးမွဴးက ေတာင္ငူမွာေမြးရင္ ၾကိဳက္တဲ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကိုေရြးလို႕ ေျပာလာခဲ့လို႕ ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကို ေရာက္လာခဲ့ျပီး ကိုယ္လည္းေနရင္းထိုင္ရင္း နဲ႔ ရန္ကုန္သား ၾကီး ျဖစ္သြားရေတာ့တာေပါ့။ ကိုယ္က ရန္ကုန္မွာေမြးေပမယ့္ အရပ္တကာမွာၾကီးခဲ့တာဆိုေတာ့ ခုေနာက္ပိုင္း လူေတြကေမးၾကတယ္။ ..... ဘယ္ဇာတိကလဲတဲ့ ...... ကိုယ္က ျပန္ျပန္ေမးရတယ္။ .... ေမြးတဲ့ေနရာကို ေျပာတာလား.. ၾကီးျပင္းလာတဲ့ အရပ္ေဒသကိုေျပာတာလားလို႕....

ကိုယ္ကို အေမကေတာ့ ခဏခဏ ေျပာဖူးတယ္။ကိုယ္က ကိုယ့္အမ ျပန္ဝင္စားတာတဲ့။ ကိုယ့္အမက ကိုယ္ဆိုတာ ဘယ္မွာမွန္း မသိခင္ သံုးႏွစ္သမီးအရြယ္မွာ ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ ကိုယ္အေဖနဲ႔ ကိုယ္အေမဆို ရူးမတက္ေပါ့။ သူတို႕ေတြက သမီး သိပ္ခ်စ္ၾကတာ။ အဲ့ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ကိုယ့္အေမက ကေလးကို ဆံုးျပီး (၄၅) ရက္အတြင္း ျပန္ေတာင္းရင္ ေတာင္းလို႕ရတယ္လို႕ ေျပာလာတဲ့ နတ္ဝင္သည္ေတြဆီမွာ ျပန္ေတာင္းဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ နတ္ဝင္သည္ေတြရဲ႕ေျပာစကားအရေတာ့ ကိုယ့္အမက သိုက္ကလာတာ။ ျပန္ေခၚလို႕ရတယ္။ ဘဝေျပာင္းမွ လူ႕သက္တမ္းေစ့ ေနလို႕ရမယ္တဲ့။ မိန္းကေလး ဘဝနဲ႔ပဲ ျပန္လိုခ်င္ရင္ ေနာက္ထက္သံုးႏွစ္ပဲေနခြင့္ ရွိမယ္ဆိုလို႕ အေမကလည္း သူတို႕နဲ႔ ၾကာၾကာေနရရင္ျပီးေရာဆိုျပီး ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူ႕သမီးျဖစ္ဖို႕ အေရၾကီးတယ္။ ကိုယ့္အေမရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူသမီးေလး သူ႕တို႕ဆီကို လံုးဝျပန္လာမယ္လို႕ တစ္ထစ္ခ်ယံုၾကည္ထားတယ္။

မိန္းမတို႕ရဲ႕ သဘာဝ ေဗဒင္၊ လကၡဏာ၊ အၾကားအျမင္၊ နတ္ေတြကိုယံုၾကည္တက္တဲ့ ကိုယ့္အေမဟာ ကိုယ့္ဗိုက္ၾကီးတကာကာနဲ႔ အၾကားအျမင္ဆရာမ ေရာက္ေနတဲ့ ေတာထဲကို လိုက္လာခဲ့တယ္။ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာမက မရွိဘူး။ တရားသြားထိုင္တယ္တဲ့။ အတူေနတဲ့ အေဖၚရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ ဆရာမက ညေနမွ ျပန္လာတက္တာတ့ဲ။ အေမတို႕ အဖဲြ႕ကလည္း လံုးဝဇြဲမေလ်ာ့ပဲ ေရာက္ျပီးမွေတာ့ ေတြ႕ေအာင္ ေစာင့္မယ္ဆိုျပီးေစာင့္ေနၾကတယ္။ အေမတို႕ ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ဆရာမ ျပန္ေရာက္လာျပီ.... နင့္တို႕ထဲမွာ ဗိုက္ၾကီးသည္တစ္ေယာက္ပါတယ္... သူ႕ေၾကာင့္ ငါျပန္လာတာ.... ကေလးအေၾကာင္း သိခ်င္လို႕ လာတာ မဟုတ္လား... ကေလးက ေယာက္်ားေလး.... ဒီမွာေမြးလို႕မရဘူး.... တစ္ျခားျမိဳ႕မွာပဲ ေမြးလို႕ရမယ္.... ကိုယ့္အေမေတာင္ ဘာမွ မေမးလိုက္ရဘူး။ သူကပဲ အကုန္ေျပာသြားတာ။ ျပီေတာ့... ျပန္ၾကေတာ့ ... ဒီေန႕ ဆရာမက ဘယ္သူ႕ကုိမွ မေဟာဘူး.... ဗိုက္ၾကီးသည္ပါလာလို႕ ငါခဏျပန္လာတာဆိုျပီ အားလံုးကိုျပန္ခိုင္းလိုက္တယ္။

ဒါေတြက ကိုယ္မေမြးခင္ကေပါ့။ ကိုယ္အေမက အိမ္မက္လည္းမက္ခဲ့ေသးတယ္တဲ့။ အိမ္မက္က တစ္ခါတည္း မဟုတ္ဘူး။ ခဏခဏကို မက္တာ။ မက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကလည္း တူတူပဲ။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္အေမက ကေလးကိုခ်ီလာတယ္။ ကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ကိုယ့္အမ ရဲ႕ ရုပ္။ အႏွီးေလးကို ဖယ္ၾကည့္လိုက္ျပီဆိုတာနဲ႕ ကိုယ္အေမက .... ဒါငါ့သမီးမဟုတ္ဘူး... ဒါငါ့ သမီး မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ငိုေတာ့တာေပါ့။ (အႏွီးေလးဖယ္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္အေမ ဘာေတြ႕သြားလည္း ဆိုတာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတို႕ပဲ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါေတာ့ေလ။ ကိုယ္ေရးျပရင္ ဆင္ဆာ မလြတ္ဘူးျဖစ္မွာေၾကာက္လို႕ပါ)

ဆက္ရန္ (သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႕ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ - ၁) သို႕

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္