ပ်ံသန္းမိတဲ့ ေနာက္ငါးႏွစ္ ခရီး ( တက့္ခ္ပိုစ့္ )

အေၾကြးရွိမွ ေနတက္တဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ အေၾကြးေတြကိုေတာ့ မမွဳ႕ေတာ့ပါဘူး။ မဆပ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဆင္မေျပေသးလို႕။ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆပ္သြားဖို႕ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ခုလည္း အခ်ိန္ေလး အဆင္ေျပလို႕ အမဝါရဲ႕တဂ့္ကို က်ေနာ္ ရဲ႕ ေနာက္ငါးႏွစ္စိတ္ကူးေလးေတြကို ေဖၚျပေပးလိုက္ရပါတယ္။

က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက က်ေနာ္ စိတ္ဝင္စားခဲ့တဲ့ ဆိုင္ေလးႏွစ္ဆိုင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ တကယ္လို႕ တက္နိုင္ခဲ့ရင္လည္း အရင္ဆံုးလုပ္ျဖစ္မဲ့ ဆိုင္ေလးႏွစ္ဆိုင္ေပါ့။ အိုးမကြာ အိမ္မကြာေလး လုပ္ခ်င္မိတာပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ဆိုင္ထိုင္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္က အိမ္ျမဲတဲ့ အေကာင္မဟုတ္ေတာ့။

ပထမဆံုး ဖြင့္ခ်င္မိတဲ့ ဆိုင္ေလးကေတာ့ ဗီဒီယိုေခြငွားတဲ့ ဆိုင္နဲ႕ ေခြျဖန္႕ခ်ိေရးလုပ္ငန္းေလး လုပ္ခ်င္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာျပည္က လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြကို ပိုျပီး စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။ မငွားရမွာေတာ့ ေတြးမပူမိပါဘူး။

ေနာက္ျပီး ေခြငွားဆိုင္ေလးနဲ႔ တြဲျပီး စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးလဲ ဖြင့္ခ်င္မိတယ္။ သူမ်ားဆီမွာလဲ သြားဖတ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ဆိုင္မွာ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယူဖတ္လို႕လဲရတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အရင္ထဲက ျဖစ္မိတဲ့ ဆႏၵေလးပါ။ လုပ္နိုင္ခဲ့ရင္ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အေသးစား စီးပြားေရးေလးေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း အဆင္ေျပလာရင္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း တိုးခ်ဲ႕ျပီး တစ္ျခားစီးပြားေရးေလးလဲ လုပ္ခ်င္မိတယ္။

ေကာ္ဖီဆိုင္သန္႕သန္႕ေလး တစ္ဆိုင္၊ ဖန္စီဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္၊ ဖိနပ္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ ဆိုျပီး ေနာက္ပိုင္း လုပ္ကိုင္တိုးခ်ဲ႕ မိမွာေသခ်ာပါတယ္။ မျဖစ္လာေသးတဲ့ ေနာက္ငါးႏွစ္အတြက္ေတာ့ စိတ္ကူးသက္သက္ မ်ားသာျဖစ္နိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ စိတ္ကူးဆိုေတာ့လည္း ေတြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေတြးေနမိတာေပါ့။ ပိုက္ဆံမွ မေပးရတာပဲကိုး။ ဒါေတြကေတာ့ ေနာက္ငါးႏွစ္မွာဆိုတဲ့ စိတ္ကူေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ ေကာင္မေလး အေၾကာင္း တစ္စခန္း စလိုက္ၾကရေအာင္။

အခ်စ္ကံ .. ေခးလြန္ေတာ့ကြယ္... မင္းကိုေမာင္ခ်စ္ခဲ့တယ္... ေမရယ္ေမရယ္ ခ်စ္မိသမွ် .... လြမ္းရပါျပီကြယ္။ မင္းေအာင္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ စိတ္ထဲမွာ ျငီးေနမိတယ္။ ကိုယ့္ကိုမ်ား ေစာင္း ဆိုေနသလားေပါ့။ အကယ္ပါ အခုခ်ိန္ထိ ရည္းစားမရွိဘူးလို႕ ေျပာရင္ ေၾကာ္ျငာဝင္တယ္လို႕ ဝိုင္းေျပာၾကအံုးမယ္။ ခ်စ္သူေတာ့ ရွိတာေပါ့။ က်ေနာ္ေျပာတာ ရည္းစား။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုေတာ့ တစ္ေယာက္မွ ျပန္မခ်စ္ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒါကိုလည္း ခက္ေကာင္းေကာင္းလို႕ ေတြးေနမိျပန္တယ္။

အခ်စ္အတြက္နဲ႔ ပူေလာင္တဲ့ ဒဏ္ေတြကိုလည္း ခံစားခဲ့ရျပီးျပီ။ ဒါပင္မယ့္ ကိုယ္ခ်စ္သေလာက္ ကိုယ့္ကို ျပန္မခ်စ္ေတာ့ ေတြ႕လာတဲ့ အခ်စ္ေတြကို လက္ခံဖို႕ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္ဆိုတာၾကီးကို မုန္းေနမိေတာ့တယ္။ အခုခ်ိန္ထိ က်ေနာ္မွာ ၁၅၀၀ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ရွိမေနတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္ စိတ္ကလဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေနေတာ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ ဆိုတာကို မႏွစ္သက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သြားသြားဘာလုပ္လုပ္ ကို္ယ့္ကိုကုိယ္ပဲ ေမးစရာရွိတယ္။

အင္း ဒီပံုစံအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္လာမဲ့ ငါးႏွစ္လည္း ရြာဦးေက်ာင္းက ေၾကးစည္ၾကီး ထုလိုက္တဲ့ အသံအတိုင္း " မထင္ " ပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးေလးေတာ့ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ အမဝါေရ။ က်ေနာ္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးမိတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ယခုခ်ိန္ထိလည္း ရွိေနဆဲပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ ခ်စ္ေနဆဲပါ။ သူမကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဟို႕ အေဝးမွာေပါ့။ ခုခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ့ အတြက္ က်ေနာ္ဘက္က ေမွ်ာ္လင့္နိုင္ခြင့္ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ သူမအေၾကာင္း ကို ဒီမွာ ေရးထားဖူးပါတယ္ဗ်ာ။

အမေရ တကယ္ပါ။ ေနာက္ငါးႏွစ္ဆိုတာ က်ေနာ္ တကယ္ကို မေတြးတက္တာပါ။ ေတြးတက္သေလာက္ေတာ့ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပခဲ့ရင္ က်ေနာ္ရဲ႕ ေရးသားမႈညံ့ဖ်င္းေသာ ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔ ပဲ ေက်နပ္ေပးပါဗ်ာ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္