ဒီရာသီကို ေရာက္ပီဆို ရီနိုအျမဲအမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရစၥမတ္ရာသီ ကေလာခရီးစဥ္ေလးကို ေျပးျပီသတိရမိတယ္။ ရီနို အရမ္းကိုေပ်ာ္ခဲ့သလို ဒီလို ဒီဇင္ဘာလ ခရစၥမတ္ဆိုရင္ ကေလာျမိဳ႕ကို အရမ္းကိုသြားခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ထဲမွာ စြဲမွတ္ခဲ့တာ။ အခ်ိန္ေတြကိုျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ဟိုး.... လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ၾကာခဲ့ျပီေလ...
ဒီဇင္ဘာလဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြအတြက္ လထူးလျမတ္ျဖစ္သလို၊ လူငယ္အမ်ားစုကလည္း ခရစ္ေတာ္ဘုရား ေယရႈရဲ႕ေမြးေန႕ကို ၾကိဳဆိုၾကဖို႕ အုပ္စုလိုက္ အုပ္စုလိုက္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာဘုရားေက်ာင္းဆီကို သြားျပီး ဓမၼေတးေတြက်င့္ၾက၊ တီးၾက၊ မွဳတ္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေပါ့။ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ခံရတဲ့အထဲမွာ ရီနို မ်ားပါသလာလို႕ေတာ့ မေမးနဲ႔။ ဂီတသံကို ႏွစ္သက္တဲ့ရီနို၊ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မိသားစု အတြင္းမွာ ဒီလိုခရစ္စမတ္အခ်ိန္ ၁၀ရက္ဆိုတဲ့ေန႕ေလးေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ျခင္းမက ေပ်ာ္ေနခဲ့တာေပါ့။
မွတ္မွတ္ရရ ရီနို(၁၀)တန္း ဒုတိယႏွစ္ကေပါ့။ ကေလာကိုအလည္လိုက္ဖို႕ေခၚတဲ့ဆရာမနဲ႔ အလြယ္တကူ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တဲ့ အေဖနဲ႔ အေမကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကေလာကိုေရာက္ျပီး ေနာက္ႏွစ္ရက္မွာ ေတာင္ၾကီးကိုသြားျပီး ဓမၼေတးသြားဆိုၾကမယ္လိုက္မလားဆိုေတာ့ ဆရာမကခြင့္ျပဳတယ္လိုက္သြား ဆိုေတာ့ ေတာင္ၾကီးသြားဖို႕ ျပင္ဆင္ရေတာ့တာေပါ့။ ေန႕လည္(၂)နာရီမွာကေလာကေနကား စထြက္မယ္။ ေတာင္ၾကီးကို ည(၇)ေလာက္ေရာက္မယ္။ ဖိတ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြမွာ သီခ်င္းဆိုမယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္မွ ကေလာကိုျပန္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ဆရာမဆီကေန အၾကမ္းသိလိုက္ရတယ္။
ဒီေနရာမွာ ရီနိုရဲ႕ အဝတ္အစားဝတ္ပံုကိုနည္းနည္းေတာ့ ေျပာခ်င္မိတယ္။ ဆရာမကလည္းရီနိုကို တတြတ္တြတ္နဲ႔ မွာေနေတာ့တာေပါ့။( ခ်မ္းလြန္လို႕ပါ) စြပ္က်ယ္ကိုအရင္ဝတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္တိုရွပ္တစ္ထည္ ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ သိုးေမြဆြယ္တာ တစ္ထည္ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ ေဘာင္းဘီရွည္ဝတ္ ဖိနပ္စီး ေခါင္းစြတ္ေဆာင္ျပီး ေတာ့ ဂ်ာကင္တစ္ထည္ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ ဒါကေလာျမိဳ႕ရဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေလာက္က ေန႕ခင္း (၂) နာရီအေအးပါ။ ဆရာမက (ပအိုဝ္း သဘတ္)တစ္ထည္ထပ္လွမ္းေပးပါတယ္။ ပုဝါတို႕ သဘတ္တို႕ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားဆံုးသံုးတဲ့ ပစၥည္းလို႕ သိထားတဲ့ ရီနို ဆရာမေပးတာမို႕ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ယူလာခဲ့တာပါ။ လက္ဆြဲအိတ္ထဲမွာ အေႏြထည္ တစ္ထည္က်န္ေနပါေသးတယ္။ (ဒါကေတာ့ ေတာင္ၾကီးေရာက္မွ ဝတ္ဖို႕ပါ။ ရီနိုေျပာတာ ပိုတယ္လို႕ထင္ရင္ ပင္ေလာင္းသူျဖစ္တဲ့ မငံုကိုသာ လွမ္းေမးၾကည့္ပါ)။
ေတာင္ၾကီးကိုလိုက္မဲ့ လူဦးေရက စုစုေပါင္းအေယာက္(၃၀)ေလာက္ရွိတယ္။ သြားရမယ့္ကားကလည္း မွန္လံုကားလို႕မထင္နဲ႔အံုး။ ေက်ာက္သယ္တဲ့ကားနဲ႔ သြားရမွာ။ လူမ်ားေတာ့ ေပ်ာ္စရာေပါ့ေလ..။ ကားမထြက္ခင္ သင္းအုပ္ဆရာေတာ္က ဆုေတာင္ေပးတယ္။ တလမ္းလံုလည္း သီခ်င္းေတြဆိုသြားၾကတယ္။ သူတို႕ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြကို မရေသးတဲ့ရီနိုက စာအုပ္ၾကည့္ျပီး လိုက္ဆိုခဲ့တာ... ေတာင္ၾကီးေရာက္လို႕ စဆိုၾကေတာ့ ရီနို အလြတ္ရေနျပီ။
ဟဲဟိုးကိုေရာက္ေတာ့ ညေနငါးနာရီေက်ာ္ေနျပီ။ အသိအိမ္မွာ ပါလာတဲ့ ထမင္းထုပ္ေတြကို ညေနစားအျဖစ္ စားၾကတယ္။ ပုဂံေတြမေလာက္တာနဲ႔ ငွက္ေပ်ာဖက္ေတြခူးျပီး ထမင္းစားခဲ့ရတယ္။ အမွတ္တရေပါ့။ ဂီတာသံုးလက္၊ ေဘ့ဗံုးတစ္ခု၊ ဘာဂ်ာတစ္ခုနဲ႔ သီခ်င္းေတြစဆိုခဲ့ၾကတယ္။
ေတာင္ၾကီးကိုေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီေလာက္ရွိေတာ့မယ္။ အရမ္းအရမ္းကိုေအးေနျပီ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အသိအိမ္ကိုအရင္းဝင္ျပီး အဝတ္အစားေတြ ထပ္ဝတ္၊ ပါလာတဲ့ ေစာင္ေတြ သဘက္ေတြထုပ္က်နဲ႔ေပါ့။ ခုႏွက ဆရာမေပးလိုက္တဲ့ သဘက္က ဘာေၾကာင့္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာကို ရီနိုတစ္ေယာက္ခုမွ နားလည္နိုင္ေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုးသီခ်င္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကလြဲရင္း မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပဲေပၚနိုင္ပါေတာ့တယ္။
တစ္ညလံုးသီခ်င္းေတြဆိုလုိက္ၾကတာ ေနာက္ေန႕ မနက္ငါးနာရီေလာက္မွ ျပီတယ္။ သံုးနာရီေလာက္ပဲ အိပ္ျပီး ေနာက္ေန႕မွာကေလာကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
တကယ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ညပါ။ လူေတြအားလံုးေအးလြန္လို႕ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြနဲ႔ အျငိမ္ကိုေနလို႕မရခဲ့ပါဘူး။ ရီနိုတစ္ေယာက္ထဲလို႕မထင္ပါနဲ႔ ။ အေအးၾကိဳက္တဲ့ ရီနိုေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ တစ္ျခားလူေတြကိုေတာ့ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ.......
လမ္းမွာ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ေတြ႕ၾကရင္းလည္း ဦးတဲ့လူက .....
.....................MERRY CHRISTMAS..............
.....................Same To You.................
တဖက္ကလည္း ျပန္ေအာ္ရင္း ခရစၥမတ္ကိုေရာက္ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလက ကေလာျမိဳ႕ကို အလည္သြားရင္း အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီခရီးကို သတိယလြမ္းေနစဲပါ.......
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
ဒီဇင္ဘာလဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြအတြက္ လထူးလျမတ္ျဖစ္သလို၊ လူငယ္အမ်ားစုကလည္း ခရစ္ေတာ္ဘုရား ေယရႈရဲ႕ေမြးေန႕ကို ၾကိဳဆိုၾကဖို႕ အုပ္စုလိုက္ အုပ္စုလိုက္ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာဘုရားေက်ာင္းဆီကို သြားျပီး ဓမၼေတးေတြက်င့္ၾက၊ တီးၾက၊ မွဳတ္ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေပါ့။ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ခံရတဲ့အထဲမွာ ရီနို မ်ားပါသလာလို႕ေတာ့ မေမးနဲ႔။ ဂီတသံကို ႏွစ္သက္တဲ့ရီနို၊ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မိသားစု အတြင္းမွာ ဒီလိုခရစ္စမတ္အခ်ိန္ ၁၀ရက္ဆိုတဲ့ေန႕ေလးေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ျခင္းမက ေပ်ာ္ေနခဲ့တာေပါ့။
မွတ္မွတ္ရရ ရီနို(၁၀)တန္း ဒုတိယႏွစ္ကေပါ့။ ကေလာကိုအလည္လိုက္ဖို႕ေခၚတဲ့ဆရာမနဲ႔ အလြယ္တကူ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တဲ့ အေဖနဲ႔ အေမကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကေလာကိုေရာက္ျပီး ေနာက္ႏွစ္ရက္မွာ ေတာင္ၾကီးကိုသြားျပီး ဓမၼေတးသြားဆိုၾကမယ္လိုက္မလားဆိုေတာ့ ဆရာမကခြင့္ျပဳတယ္လိုက္သြား ဆိုေတာ့ ေတာင္ၾကီးသြားဖို႕ ျပင္ဆင္ရေတာ့တာေပါ့။ ေန႕လည္(၂)နာရီမွာကေလာကေနကား စထြက္မယ္။ ေတာင္ၾကီးကို ည(၇)ေလာက္ေရာက္မယ္။ ဖိတ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြမွာ သီခ်င္းဆိုမယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္မွ ကေလာကိုျပန္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ဆရာမဆီကေန အၾကမ္းသိလိုက္ရတယ္။
ဒီေနရာမွာ ရီနိုရဲ႕ အဝတ္အစားဝတ္ပံုကိုနည္းနည္းေတာ့ ေျပာခ်င္မိတယ္။ ဆရာမကလည္းရီနိုကို တတြတ္တြတ္နဲ႔ မွာေနေတာ့တာေပါ့။( ခ်မ္းလြန္လို႕ပါ) စြပ္က်ယ္ကိုအရင္ဝတ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္တိုရွပ္တစ္ထည္ ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ သိုးေမြဆြယ္တာ တစ္ထည္ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ ေဘာင္းဘီရွည္ဝတ္ ဖိနပ္စီး ေခါင္းစြတ္ေဆာင္ျပီး ေတာ့ ဂ်ာကင္တစ္ထည္ထပ္ဝတ္ပါတယ္။ ဒါကေလာျမိဳ႕ရဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေလာက္က ေန႕ခင္း (၂) နာရီအေအးပါ။ ဆရာမက (ပအိုဝ္း သဘတ္)တစ္ထည္ထပ္လွမ္းေပးပါတယ္။ ပုဝါတို႕ သဘတ္တို႕ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားဆံုးသံုးတဲ့ ပစၥည္းလို႕ သိထားတဲ့ ရီနို ဆရာမေပးတာမို႕ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ယူလာခဲ့တာပါ။ လက္ဆြဲအိတ္ထဲမွာ အေႏြထည္ တစ္ထည္က်န္ေနပါေသးတယ္။ (ဒါကေတာ့ ေတာင္ၾကီးေရာက္မွ ဝတ္ဖို႕ပါ။ ရီနိုေျပာတာ ပိုတယ္လို႕ထင္ရင္ ပင္ေလာင္းသူျဖစ္တဲ့ မငံုကိုသာ လွမ္းေမးၾကည့္ပါ)။
ေတာင္ၾကီးကိုလိုက္မဲ့ လူဦးေရက စုစုေပါင္းအေယာက္(၃၀)ေလာက္ရွိတယ္။ သြားရမယ့္ကားကလည္း မွန္လံုကားလို႕မထင္နဲ႔အံုး။ ေက်ာက္သယ္တဲ့ကားနဲ႔ သြားရမွာ။ လူမ်ားေတာ့ ေပ်ာ္စရာေပါ့ေလ..။ ကားမထြက္ခင္ သင္းအုပ္ဆရာေတာ္က ဆုေတာင္ေပးတယ္။ တလမ္းလံုလည္း သီခ်င္းေတြဆိုသြားၾကတယ္။ သူတို႕ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြကို မရေသးတဲ့ရီနိုက စာအုပ္ၾကည့္ျပီး လိုက္ဆိုခဲ့တာ... ေတာင္ၾကီးေရာက္လို႕ စဆိုၾကေတာ့ ရီနို အလြတ္ရေနျပီ။
ဟဲဟိုးကိုေရာက္ေတာ့ ညေနငါးနာရီေက်ာ္ေနျပီ။ အသိအိမ္မွာ ပါလာတဲ့ ထမင္းထုပ္ေတြကို ညေနစားအျဖစ္ စားၾကတယ္။ ပုဂံေတြမေလာက္တာနဲ႔ ငွက္ေပ်ာဖက္ေတြခူးျပီး ထမင္းစားခဲ့ရတယ္။ အမွတ္တရေပါ့။ ဂီတာသံုးလက္၊ ေဘ့ဗံုးတစ္ခု၊ ဘာဂ်ာတစ္ခုနဲ႔ သီခ်င္းေတြစဆိုခဲ့ၾကတယ္။
ေတာင္ၾကီးကိုေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီေလာက္ရွိေတာ့မယ္။ အရမ္းအရမ္းကိုေအးေနျပီ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အသိအိမ္ကိုအရင္းဝင္ျပီး အဝတ္အစားေတြ ထပ္ဝတ္၊ ပါလာတဲ့ ေစာင္ေတြ သဘက္ေတြထုပ္က်နဲ႔ေပါ့။ ခုႏွက ဆရာမေပးလိုက္တဲ့ သဘက္က ဘာေၾကာင့္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာကို ရီနိုတစ္ေယာက္ခုမွ နားလည္နိုင္ေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုးသီခ်င္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကလြဲရင္း မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပဲေပၚနိုင္ပါေတာ့တယ္။
တစ္ညလံုးသီခ်င္းေတြဆိုလုိက္ၾကတာ ေနာက္ေန႕ မနက္ငါးနာရီေလာက္မွ ျပီတယ္။ သံုးနာရီေလာက္ပဲ အိပ္ျပီး ေနာက္ေန႕မွာကေလာကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
တကယ္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ညပါ။ လူေတြအားလံုးေအးလြန္လို႕ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြနဲ႔ အျငိမ္ကိုေနလို႕မရခဲ့ပါဘူး။ ရီနိုတစ္ေယာက္ထဲလို႕မထင္ပါနဲ႔ ။ အေအးၾကိဳက္တဲ့ ရီနိုေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ တစ္ျခားလူေတြကိုေတာ့ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ.......
လမ္းမွာ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ေတြ႕ၾကရင္းလည္း ဦးတဲ့လူက .....
.....................MERRY CHRISTMAS..............
.....................Same To You.................
တဖက္ကလည္း ျပန္ေအာ္ရင္း ခရစၥမတ္ကိုေရာက္ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလက ကေလာျမိဳ႕ကို အလည္သြားရင္း အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီခရီးကို သတိယလြမ္းေနစဲပါ.......
ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္
16 comments:
ရံုးပိတ္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္တာပဲ
ဘယ္ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ပိတ္ပိတ္ :D
ကိုရီႏိုေရ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲေနာ္
ငမူးတို ့လည္း ဆယ္တန္းတုန္းက လိုက္ေအာ္ဖူးတယ္
ဂီတာေတြလြယ္ျပီး လိုက္ျပီးသီခ်င္းဆုိၾကတယ္
ဘာသာျခားဆုိေပမယ့္လည္း လူငယ္ဆုိေတာ့စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေၾကာင့္လိုက္သြားတာပါ
ဖတ္ျပီးအမွတ္ျပန္ရမိပါတယ္
ေအးတာကေတာ့ေျပာမေနနဲ ့ ေအးတဲ့အျပင္ေက်ာက္သယ္ကားၾကီးနဲ ့ဆုိေတာ့ ေလကလည္းတစ္ဟူးဟူးနဲ ့ျမင္ေယာင္မိတယ္
သြားေတြ မရိုက္ေနဘူးလား ဟဟ
တစ္ဂတ္ ဂတ္ နဲ ့ေလ
ကိုရီႏိုေရ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲေနာ္
ငမူးတို ့လည္း ဆယ္တန္းတုန္းက လိုက္ေအာ္ဖူးတယ္
ဂီတာေတြလြယ္ျပီး လိုက္ျပီးသီခ်င္းဆုိၾကတယ္
ဘာသာျခားဆုိေပမယ့္လည္း လူငယ္ဆုိေတာ့စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေၾကာင့္လိုက္သြားတာပါ
ဖတ္ျပီးအမွတ္ျပန္ရမိပါတယ္
ေအးတာကေတာ့ေျပာမေနနဲ ့ ေအးတဲ့အျပင္ေက်ာက္သယ္ကားၾကီးနဲ ့ဆုိေတာ့ ေလကလည္းတစ္ဟူးဟူးနဲ ့ျမင္ေယာင္မိတယ္
သြားေတြ မရိုက္ေနဘူးလား ဟဟ
တစ္ဂတ္ ဂတ္ နဲ ့ေလ
ဟားဟားဟား.. ကိုရီႏိုနင္းဂ်ား
နင္းဂ်ား ကိုရီႏိုျဖစ္သြားတာေပါ့. း-)
ေအးတဲ့ရာသီကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အရမ္းႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ..
အဲဒီအခ်ိန္ေတြက ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ..
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
စည္သူ။
ေၾသာ္ ကေလာကိုမ်ားခရီးထြက္သြားၿပီလားလို႔ ႏုတ္မဆက္လိုက္ရဘူးဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ။ း)) အရင္တုန္းကအေၾကာင္းကိုးး ။ ဒီႏွစ္ဘယ္မွမသြားဘူးလား၊ ပိတ္ရက္ေတြမွာ သူမ်ားေတြ ခရီးထြက္ကုန္ျပီေနာ္။ း))
ကိုရီႏိုေရ...
ေရာက္ဖူးတယ္ဗ်...။ ကေလာနဲ႔ ေတာင္ႀကီးကိုေလ...။ တစ္ကယ္သာယာတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြပဲဗ်ာ...။ ၂၀၀၇ဇူလိုင္တုန္းကပါ...။ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့မွာပဲေနာ္... အဲ့ဒီတုန္းကေလ....။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
it's good to be refreshing with old memories sometimes. but hey ... wrong spelling for 'dishes', pagan. should spell as 'pann kan'. we should avoid those kind of mistakes, right? sorry that i can't use mm font at office. will give mm comment later 2nite.
ခုႏွစ္ေရာ ကယ္ဇင္းကင္း မထြက္ဘူးလားဗ်
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္လုိပဲ ခုထိ ေအးေကာင္းတုန္းပါပဲ ..
ဒီဇင္ဘာ ဆိုရင္ ခရီးသြားခ်င္စိတ္ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္.. ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘူး..
ကေလာခရီးက ဓါတ္ပံုေလးေတြပါ ပါရင္ ပိုေကာင္းမယ္ေနာ္..
ခရစ္စမတ္က ရံုပိတ္ဘူးကြယ္ ညစ္တယ္..
ခရစ္စမတ္ကို ကိုယ္ဘာသာ မဟုတ္ေပမယ္႔ သူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းေတြကေတာ႕ လူတိုင္းကို ကူးစက္ေစတာအမွန္ပါဘဲရွင္္..။
ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲ... အခုအလွဴပြဲမွာလည္း အဲလိုပဲ ေပ်ာ္ခြင့္ရမွာပါ...
marry christmas ပါ ရီႏိုေရ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
းဝ)
ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲေနာ္...
ငါေတာ့ အဲဒီလို သီခ်င္းဆိုတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ မလိုက္ဖူး ဘူးကြ။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
Merry Christmas ပါသယ္ရင္းေရ
ကေလာကို ၂၀၀၂ တုန္းကေရာက္ခဲ့တယ္၊ ေအးခ်မ္းလြန္းလို႔ သေဘာက်ခဲ့တယ္...၊ ဒါေပမဲ့ စားေသာက္ဆိုင္႐ွားၿပီး ညဆို ေစာေစာအိပ္တတ္ ၾကတာေတာ့ သိတ္မႀကိဳက္၊ လူငယ္ေတြဆီက အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္သြားခဲ့ပါရဲ႕...။
ကေလာျမိဳ႕နဲ႕ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕အႏွံ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ အားခဲထားတယ္ဗ်ိဳ႕။ ေပ်ာ္စရာ ခရစ္စမတ္ ေလးျဖစ္ပါေစ ကိုရီႏို ေရ.။
ခင္မင္လွ်က္
ညီညီ(အနာဂါတ္သံစဥ္)
လြမ္းေမာစရာ ကေလာခရီးေလးကုိ ဖတ္ရင္းနဲ႔ အတူလုိက္ပါသြားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေလာကုိ ေကာင္းေကာင္းမေရာက္ဖူးဘူး။ ျဖတ္သြားရုံေလာက္ပါဘဲ။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာခရစ္စမတ္ျဖစ္ပါေစဗ်ာ။
Post a Comment