မအိမ္ကံ ( for Jun ) အပိုင္း (၁)

ယခင္လမွ အဆက္ ... ျဖစ္ပါသည္။ ဒီလမွာေတာ့ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဖတ္ရမပ်င္းရေအာင္ ညီေလးေနေဒးသစ္ ရဲ႕ အၾကံအတိုင္း အပိုင္း ( ၈ ) ပိုင္းနဲ႕ တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ပိုင္းေဖၚျပေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ႕ ဝတၱဳရွည္ကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိေသာေၾကာင့္ ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္းမွေဖၚျပ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

၂၆။
မအိမ္ကံ၏ မီးေနရက္ မီးတြင္းရက္မ်ား အတြင္း မီးေနခန္း ထဲမွာပဲ ေအာင္းေန ရေတာ့သည္။

နႏြင္းေတြ တစ္ကုိယ္လံုး ၀ါထိန္ေနေအာင္လူး၊ နႏြင္းရည္ႏွင့္ ရင္းျပား ေသြးကာ ေသာက္ရင္း မီးကပ္ႀကီးေဘးမွာ ထင္းမျပတ္ထည့္ၿပီး မီးကင္ေနရသည္။ မီးႏွင့္ မ်က္ႏွာျမင္ရျခင္း၊ မီးနား အဆက္မျပတ္ ေနရျခင္းေၾကာင့္ မီးေနသည္လုိ႔ ေခၚေၾကာင္း အေမ ပန္းရံုက ရွင္းျပပါ၏။ မအိမ္ကံကေတာ့ မီးတြင္း ေအာင္းေနရသည့္ ခုနစ္ရက္ လံုးလံုး ဘယ္ကုိမွ စိတ္မေရာက္မိဘဲ ရင္ေသြး ကေလးဆီကုိသာ စိတ္ေတြ ႏွစ္ပံုထားလုိက္မိသည္။

သမီးကေလး မအိမ္ၿမိဳင္။ ဆုေတာင္းလုိက္ရသာ သမီးရယ္။ အေမျဖင့္ တေပါင္းလ ပူပူေလာင္ေလာင္ႀကီးထဲ ေမြးရေပမယ့္ ပူသယ္ ထင္မိေပါင္ေအ။ ညည္းကေလး လျပည့္ေက်ာ္ ဆယ့္ေလးရက္ ေမြးပါမယ့္ အေၾကာင္း အေမျဖင့္ ရွင္ႀကီးရွင္ေကာင္း နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ ဆုေတာင္းလိုက္ရသာ။ ညည္းေမြးမယ့္ ရက္က ေလနီၾကမ္းႀကီး က်ေသးသေကာေအရဲ႕။ မိန္းမႀကီး မိန္းမစြာမ်ား ျဖစ္ခ်င္ေရာ့လားေအ။ မာန ရွိစမ္းပါ သမီး။ မိန္းမ ဆုိသာ မာန ရွိရသယ္။ သူတကာကုိ ရုန္းရုန္းရင္းရင္း ဆက္ဆံရမယ့္ မာနမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး သမီးရ႕ဲ။ ဣေျႏၵနဲ႔ သိကၡာကုိ ဘ၀မွာ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ေစာင့္ထိန္း လုိက္စမ္းမဟဲ့ ဆုိတဲ့ မာနကုိ ေျပာသာ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွဲ႔တစ္ေပါက္ မစြန္းရေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ ဆုိတဲ့ မာန ရွိရသယ္။ ရြာ႔ကြမ္းေတာင္ကုိင္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး ဆုိေပသိ ညည္း ျဖစ္ရမွာေပါ့။ ေက်ာင္းဆရာ ကုိေျပသိမ္းနဲ႔ မအိမ္ကံ ဆုိသဲ့ ငယ္လင္ ငယ္မယားက ေမြးၿပီပဲ သမီးရဲ႕။ ညည္းက လဆုတ္ ဆယ့္ေလးရက္ဖြား၊ မိန္းမေခ်ာျဖစ္မယ့္ မိန္းမ။ လွလိုက္စမ္းပါေအ။ စက္စက္ယိုေအာင္ လွလုိက္စမ္းပါ။ အဆင္းေရာ အခ်င္းပါ လွလုိက္စမ္းပါ။ အေမ လက္ခေမာင္း ခတ္လုိက္ စမ္းပါရစီ။

ဗန္းထဲမွာ ေထြးေထြးကေလး အိပ္ေနေသာ သမီးကေလးကုိ ေစာင္းၾကည့္ရင္း မအိမ္ကံ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ထဲက ေျပာေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမြးပါၿပီ ဆုိကတည္းက သမီးကေလးကုိ စိတ္ညြတ္ရင္း စကားေတြ ေျပာေနခဲ့သည္။ သမီးကေလးက အငိုအျပဳ နည္းသည္။ ရဲရဲ မွည့္ေနသည့္ အသားအေရကုိ ၾကည့္ၿပီး မလွအံုက အသားမ်ား ညိဳေနဦး မလားေအလုိ႔ ေျပာခဲ့သည္။ မလွအံုက ေပါင္းခူးဆုန္မွာ ဖြားျမင္လာ ေျမာက္မွာ အခ်င္းျမွဳပ္၊ နယုန္၊ ၀ါ၊ ၀ါ ဖြားျမင္လာ ေရွ႕မွာ အခ်င္းျမွဳပ္ ဆုိတာေတြလည္း ရသည္။ သမီးကေလးက တေပါင္းေမြးဆုိေတာ့ ေျမာက္အရပ္မွာ အခ်င္း ျမွဳပ္ရပါ၏။
"ကေလးမ်ား ေမြးသယ္ ေမြးသယ္နဲ႔ တို႔ဗမာမ်ား အင္မတန္ စနစ္ဇယား ရွိသာ။ ေရွးလူႀကီးမ်ား ထားခဲ့သဲ့ ထံုးစံမ်ား အလကား မွတ္လို႔။ သူငယ္ ထမင္းခြံ႕သာက အစ သူ႔ရက္နဲ႔သူ ခြံ႕ရသာေအရဲ႕။ ဖြားျမင္ၿပီးေနာက္ ေျခာက္လ ေျမာက္ ေကာက္၍ ထမင္းခြံ႕၊ ေလး ေျခာက္ ကိုးႏွစ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ ပစ္ေလ ေရွာင္ခြာစြန္႔၊ လဆုတ္လဆန္း ဤ ရက္ၾကမ္း ေဘးက်မ္းမ်ား ၾကံဳလြန္႔တဲ့။ ငါ့တူမေလး ေျခာက္လ ျပည့္ရင္ ထမင္း ခြံရေတာ့မွာ။ ထမင္းကေလး ႏွမ္းဆီဆမ္း၊ ဆားကေလး တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္ ျဖဴး၊ လက္ကေလးနဲ႔ ဆုပ္နယ္၊ မေအက ကစီထြက္ေအာင္ ၀ါးၿပီး ခြံ႕စမ္းပါေအ။ ကေလး ထြားလိုက္သာမွ။ ေျမနင္းရမယ့္ ရက္က သံုးလေျမာက္ရင္ နင္းခိုင္း ရသယ္။ ဖြားျမင္ၿပီးေနာက္ သံုးလေျမာက္ ေကာက္၍မွန္မေသြ၊ မိဘႏွစ္ပါးစံုညီထား သားကိုေျမနင္းေစ၊ ေျမခ်ေသာအခါ ေန႔အဂၤါ ေရွာင္ပါေန႔ စေနတဲ့။ အဂၤါနဲ႔ စေန ေျမမနင္း ခိုင္းေကာင္းဘူးေတာ္"
မလွအံု အနား လာထိုင္လွ်င္ သည္လို ေရွးထံုးေတြ ၾကားရ တတ္သည္။ ရလည္းရသည္။ ရြတ္လည္း ရြတ္ႏိုင္သည္။ မလွအံု၏ ဖခင္ (အေမပန္း႐ံု၏အစ္ကို)က တစ္ေခတ္ တစ္ခါက ေဇာင္ခ်မ္းကုန္းမွာ အခါေပး ေရွ႕ဖတ္စာတတ္ ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း မအိမ္ကံ ၾကားဖူးပါ၏။ မီေတာ့မမီလိုက္။ သမီး ကေလး မေမြးခင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္က မအိမ္ကံ မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္ကိုလည္း မလွအံုကို ေမးရပါ၏။ သမီး မေမြးခင္မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္က ထူးဆန္းသည္။ မအိမ္ကံ မိေက်ာင္းသား စားရသည္ဟု အိပ္မက္မက္ခဲ့သည္။

အိပ္မက္ထဲမွာ လူႀကီး တစ္ေယာက္က ေတာင္းႀကီးတစ္ေတာင္း ထမ္းလာသည္။ ေသြးေတြက တေပါက္ေပါက္ က်လ်က္ ရွိသည္။ မအိမ္ကံက ဘာသည္လဲ ဆိုေတာ့ မိေက်ာင္းသားပါ ဆို၏။ မိေက်ာင္းသား စစ္ရဲ႕လားဟု မအိမ္ကံက ေမးေတာ့ ေတာင္းႀကီးခ်ကာ မိေက်ာင္းေခါင္းႀကီးကို ေတာင္းထဲက ထုတ္ျပ ေတာ့သည္။ မအိမ္ကံက မိေက်ာင္းသား ပိႆာတြဲႀကီး တစ္တြဲ ၀ယ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ခ်က္သည္။ ဟင္းအိုးပင္ ဖိုခြင္ေပၚက မက်ေသးဘဲ မအိမ္ကံ ႏိႈက္ႏိႈက္ စားတာႏွင့္ ပိႆာတြဲ တစ္တြဲခ်က္ ကုန္သြားသည္။