ဆု နဲ႕ စူး

ဒီလနဲ႔ ေနာက္လေတြမွာ က်ေနာ္ အလုပ္မ်ားေနမွာပါ။ အလုပ္လုပ္ရတာေတာ့ မပင္ပန္းပါဘူး။ မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ဆိုးရြားပါတယ္။ ( အအိပ္မွတ္တာကိုး) ဒီေန႕ေတာ့ အလုပ္ရွိတယ္။ ဆိုဒ္ထဲသြားစရာ မလိုဘူး။ ပံုမွန္အလုပ္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ ပိုစ့္ေလးတစ္ခုေလာက္ေတာ့ တင္မယ္လို႕ စဥ္းစားမိတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ စဥ္းစားတာေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ ေရးခ်င္စရာေတြ။ ကြန္ျပဳတာေရွ႕လည္းထိုင္ေရာ ဘာေရးလို႕ ေရးရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ကိုးနာရီေလာက္ထဲက အိမ္ေတြလိုက္လည္ေနတာနဲ႔ မေနာ္အိမ္မွာ စကားသြားေျပာေနတာနဲ႔ အခ်ိန္က ကုန္ေရာ။ ခုေရလည္းခ်ိဳးျပီးေတာ့ မအိပ္ခ်င္ေသးတာနဲ႔ ကိုယ္က စတက့္ခ္တဲ့ တက္ခ့္ပိုစ့္ ေလးေရးမယ္ဆိုျပီး ထိုင္ေရးေနပါေတာ့တယ္။

လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အမွတ္တရဆိုတာ ရွိၾကစျမဲပါ။ အမွတ္တရေတြထဲကမွ အမွတ္တရျဖစ္ေနတဲ့ ဆု ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးကိုေရးခ်င္လာတယ္။


က်ေနာ္က ပညာေရးမွာ စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က မွတ္ဥာဏ္ လံုးဝ မေကာင္ဘူး။ စာက်က္ႏွဳန္းလည္း မေျပးဘူး။ သူမ်ားႏွစ္ေခါက္ဆို က်ေနာ္ ငါးေခါက္ေလာက္မွ ရတယ္။


က်ေနာ္ေလးတန္းႏွစ္က မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ တုန္း ေလးတန္းႏွစ္မွာ အစိုးရစစ္ဗ်။ စာေမးပြဲၾကီး မတိုင္ခင္ ပထမစမ္းနဲ႔ ဒုတိယစမ္းဆိုတာရွိတယ္။ ပထမစမ္းမွာက စာေမးပြဲၾကီး အတိုင္းစစ္တာ။ ပထမစမ္းရဲ႕ အေျဖလည္း ထြက္လာေရာ တစ္တန္းလံုးမွာ ေအာင္တဲ့လူ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ေအာင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလဲ က်ေနာ္ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ (ၾကက္ကန္း ဆန္အိုးတိုးသြားတာ) တစ္တန္းလံုးမွာ ျပိုင္ဖက္မရွိ ပထမရခဲ့တယ္။

တစ္ခါ ငါးတန္းမတက္ခင္ စက္ၾကား ဗုဒၶဘာသာ သင္တန္းေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့ လည္း သြားတက္ရတယ္။ အဲ့ဒီမွာလဲ ပထမရတယ္။ က်ေနာ္ အထင္ အေဖမ်က္ႏွာေၾကာင့္လို႕ ထင္တာပဲ။ က်ေနာ္လည္း ေမးသမွ် ဘုရားစာေတြကို အထစ္အေငါ့ မရွိေျဖနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္တန္းလံုးမွာ စာေတာ္တဲ့ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးမွာ အစေမ့ေနလို႕ ဒုတိယပဲ ရခဲ့တယ္။ (ၾကြားတာ ၾကြားတာ)

က်ေနာသာ အတန္းထဲမွာ ဘာဆုမွ မရတာ က်ေနာ္ ေပါင္းလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ရတဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာခုႏွစ္တန္းႏွစ္မွာ ေဘာလီေဘာ္ ကစားတာ ဒုတိယ ဆုရတယ္။

က်ေနာ္ ရွစ္တန္းေရာက္ေတာ့ အစိုးစစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘုတ္စစ္ျဖစ္သြားျပီ။ ရွစ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးတစ္ဘာသာနဲ႔ ေအာင္လာတယ္။ ကဲ....ရခဲ့တဲ့ ဆုေတြကေတာ့ ကုန္ျပီ။ ေနာက္ထပ္ ဆု ေတြကေတာ့..............

က်ေနာ္ကို ေတြ႕ဖူးတဲ့ လူေတြကေတာ့ လိမ္မာမဲ့ ပံုစံပဲလို႕ ထင္မွာပဲ။ အမွန္က အေပါင္းအသင္းေကာင္းရင္ ေသာင္းက်န္သလားလို႕ မေမးနဲ႔။
က်ေနာ္ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ ဘာအံးကိုေရာက္ေနျပီ။ အေမကေတာ့ အေဖနဲ႔ ပင္ေလာင္းမွာပဲေနခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ဘာအံးမွာ ေက်ာင္းလာတက္တယ္။ ဆယ္တန္း စာသင္ႏွစ္ၾကီးမွာ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ အလွထာတဲ့ သစ္တံုးၾကီးကို က်ေနာ္တို႕ အဖြဲ႕ ေျပာင္ျပန္လုပ္လို႕ ရံုးခန္းေရာက္ပို႕ခံရတယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းမတက္ပဲ ဗီဒီယို သြားၾကည့္ေနလို႕ ရြာကတိုင္တာကို ခံရဖူးတယ္။ ေဟာ့ ေနာက္ဆံုး လုပ္စရာမရွိေတာ့ ဆယ္တန္းပထမစမ္းမွာ ဘာသာစံု အက်ျပိုင္ဖူးတယ္။ ေအာင္စရင္းထြက္ေတာ့ ဘာသာစံုက်လို႕ အိမ္အထိ ဆရာမလိုက္တိုင္တာကို ခံရတယ္။

အဲ့ဒီလို အဲ့ဒီလို ဆရာ၊ ဆရာမေတြအေပၚမွာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္လုပ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္အတြက္ ဘာျပန္ရလိုက္လဲဆိုေတာ့ ၁၉၉၈ မွာေျဖတဲ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို ကြင္းလံုးကၽြတ္ က်သြားခဲ့တယ္။ တန္ျပန္ရလိုက္တဲ့ ဆုလဒ္ေပါ့။ ေနာက္ႏွစ္မွာေတာ့ ပင္ေလာင္းမွာ ေက်ာင္းျပန္တက္ျပီး ေျဖတာ ေအာင္သြားခဲ့တယ္။

ပင္ေလာင္းမွာေအာင္ေတာ့ တကၠသိုလ္ကို ေတာင္ၾကီးကိုခ်ေပးတယ္။ ေက်ာင္းက်တဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနျပီးဆိုေတာ့ ဘယ္လို႕မွ သြားလိုက္ျပန္လိုက္ လုပ္ဖို႕ရာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကို ေတာင္းေျပာင္းလိုက္တယ္။ ရန္ကုန္ကလည္း ႏွစ္ေက်ာင္းပဲရွိေတာ့ ဘယ္ေက်ာင္းကိုေရြးရမွန္း မသိတာနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ အေရွ႕ပိုင္း တာဝကိုပဲေရြးလိုက္တယ္။

ပထမႏွစ္မွာ အလုပ္ကအရမ္းအလုပ္မ်ားတာနဲ႔ အေဝးသင္ ဆယ္ရက္ကို သြာမတက္နိုင္ဘူး။ စာေမပြဲ ေျဖခါနီးႏွစ္ရက္ေလာက္ အလိုမွ ေက်ာင္းသြားျပီး ေမဂ်ာတိုင္းက ဆရာမေတြဆီသြားျပီး “ ဆရာမရယ္ က်ေနာ္ ခုမွနယ္ကျပန္ေရာက္လို႕ ေက်ာင္းမတက္နိုင္လိုက္ဘူး။ က်ေနာ္ ဘာမ်ားက်က္ရမလဲေပါ့” ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ဆရာမေတြက က်က္စရာ တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္ ေလာက္ပဲေပးလိုက္တယ္။ က်က္တယ္ထင္လား။ မွားသြားမွာေပါ့။

ရံုးကိုျပန္ စာစီစာရိုက္၊ မိတၱဴကူး၊ ျဖတ္ညွပ္ကပ္ လုပ္ျပီး ပထမႏွစ္နဲ႔ ဒုတိယႏွစ္ကို ေအာင္လာခဲ့တယ္။ စေတြ႕တာေတာ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႕ က ေက်ာင္းထဲမွာက်ေတာ့ ဒီႏွစ္ စာခိုးတဲ့လူမိရင္း ၂ ႏွစ္နားမယ္ ေက်ာင္းထုတ္မယ္ ဘာညာေပါ့ ၾကားေနရတယ္။ ဒါလည္း အနီးကပ္ ၁၀ ရက္တက္လာေမး လံုးဝမတက္ပါ။

စာေမးပြဲေျဖရက္ ၅ရက္မွာ သံုးရက္က အဆင္ေျပတယ္။ ေလးရက္ေျမွက္တဲ့ ေနမွာ အခန္းေစာင့္နဲ႔ ျပသနာတက္ေတာ့တာေပါ့။ ျပသနာ တက္ပံုတက္နည္း ကိုေတာ့ မေျပာျပေတာ့ဘူးေနာ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ဘာသာကို ေတာင္သြားေျဖလို႕ ရမယ္မထင္ေတာ့ဘူးလို႕ေတာင္ ထင္ေနတာ။ ရေအာင္ကိုသြားေျဖ လိုက္ေသးတယ္။ ေအာင္စရင္းထြက္ေတာ့ ခက္လန့္လန့္နဲ့ သြားၾကည့္ခ့ဲတာေပါ့။ ကံေကာင္းတယ္ဗ်။ ေအာင္လာတယ္။

အခန္းေစာင့္ ဆရာမနဲ႔ ျပသနာကို က်ေနာ္ဘယ္ျပန္ေပး ဆက္လိုက္ရလည္း ဆိုေတာ့ ........
က်ေနာ္က သူမ်ားေတြ ဘြဲ႕ယူတာကို ၾကည့္ျပီး အရမ္း သေဘာက်တာ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဝးေရာက္ မယူဘူး။ အနီးကပ္ပဲ ယူမယ္လို႕ ေတြးထားတာ။ က်ေနာ္ ဘြဲ႕ ယူမဲ့ ႏွစ္မွာပဲ က်ေနာ္ မေလးရွားကို ထြက္ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္ ျပန္ေပးလိုက္ရတဲ့ အရာကေတာ့ ဘြဲ႕ရပင္မဲ့ ဘြဲ႕မယူလိုက္ရဘူး။ ဒါလည္း တန္ျပန္ရလိုက္တဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုပါပဲ။

ေက်ာင္းသား/သူ ဘဝမွာ အမွတ္တရ ရွိေနတဲ့ အရာေလးေတြကိုေရးေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေအာက္က ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား ေရးေပးပါအံုးေနာ္။

1. သယ္ရင္း ဖိုးစိန္
2. ညီေလးေနေဒးသစ္
3. ညီေလး ဂ်ပန္ေကာင္ေလး
4. ညီေလးေတာင္ေပၚသား
5. သူငယ္ခ်င္း ျမစ္က်ိဳးအင္း
6. ကိုလူေထြး
   
7. ညီေလး မေနာသား
8. ညီေလး သားၾကီး
9. ညီေလးဝသန္
10. ညီေလး ေမာင္ငယ္
    
11. ညီမေလး မိုးခါး
12. မၾကီးဝါ
13. ညီမေလး ေမေလး
14. မက္မက္
15. မကီး
16. မငုံ
17. မေကာင္းကင္ျပာ
18. ေႏြးေနျခည္
    

ေလးစားလွ်က္
ရီနိုမာန္