ရွမ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္း ခရီးစဥ္ (၁)

ခရီးသြားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေျပာရရင္ ေမြးကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ ထြက္ေနရတဲ့ ခရီး မျပီးဆံုးေသးတဲ့ ဘဝခရီး၊ ခရီးေပါင္းေျမာက္ျမားစြာထဲမွ အမွတ္ရေနတဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုကို ေရးသားေဖၚျပလိုက္ရပါတယ္။

၂၀၀၂ခုႏွစ္ မတ္လေနာက္ဆံုးတစ္ပတ္အား ရံုးမွခြင့္ယူျပီး အေဖတာဝန္က်ေနတဲ့ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ပင္ေလာင္းကို ရံုးမွသူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္နဲ႔ စေနေန႕ ေန႕လည္ (၁)နာရီမွာ ရန္ကုန္ ေစာ္ဘြားၾကီးကုန္း အေဝးေျပးဂိတ္မွ ရန္ကုန္-ေတာင္ၾကီး အယ္ကြန္းကားၾကီးနဲ႔ ခရီးစတင္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေဖရွိတဲ့ ပင္ေလာင္းကို အရင္းသြားရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လမ္းဆံုျဖစ္တဲ့ ေအာင္ပန္းမွာ ဆင္းၾကရပါတယ္။ ေအာင္ပန္းကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကမနက္ ၅ နာရီေလာက္ဆိုေတာ့ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ ေႏြရာသီကလည္း ရန္ကုန္ေဆာင္းထက္ပင္ အလြန္ေအးပါေသးတယ္။ ရွမ္းျပည္ကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးၾကတဲ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၾကီးကိုထိေတာ့ တာေပါ့။ က်ေနာ္ ေခၚလာတာ လူေတြပါ။ ဒါပင္မဲ့ က်ေနာ္ အနားမွာ ဘဲေတြလိုပဲ ဂတ္......ဂတ္......ဂတ္ နဲ႔ေပါ့။


၉နာရီေလာက္မွ ပင္ေလာင္းကိုသြားမဲ့ ကားေတြပင္ေလာင္းကေန ေရာက္လာၾကေတာ့တယ္။ ေယာက္က်ားေလး ေတြပဲဆိုေတာ့ ကားေနာက္ကေန တြဲစီးလာၾကတာေပါ့။ ပင္ေလာင္းကို ေန႕လည္ ၁၂ နာရီေလာက္မွပဲ ေရာက္ေတာ့တယ္။ ေန႕လည္စား ကို အိမ္ေရာက္မွစားၾကတာ။ (ေခၽြတာေရးေပါ့ ဟဲ ဟဲ) စားျပီးေတာ့ အိပ္တဲ့လူကအိပ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ခရီးစဥ္ကို အေမကိုေျပာျပေနတယ္။

ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ တပ္ထဲမွာရွိတဲ့ ဖုန္ထူေျမနီလမ္းကို ေလွ်ာက္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ကိုလိုက္ျပလိုက္တယ္။ တနလၤာေန႕မွာေတာ့ အေမကိုေန႕လည္စား ျပန္စာမယ္ဆိုျပီး မနက္ထဲကေခၚသြားတာ(သူငယ္ခ်င္းေတြကို) ။ ျမိဳ႕ထဲေခၚျပီး ကုလားဆိုင္မွာ ႏြားနို႕ တိုက္ျပီး (ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔) က်ေနာ္က က်ေနာ္ရဲ႕ က်ဴရွင္ဆရာကို ဝင္ကန္ေတာ့ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘယ္ေခၚသြားတယ္ ထင္လဲ။ (ေလွ်ာက္မေတြးေနနဲ႔အံုး) ပင္ေလာင္းမွာရွိတဲ့ အျမင့္ဆံုးေတာင္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ဴးေတာင္ကိုေခၚသြားတာဗ်႕။ ေတာင္ေပၚကို အားလံုးကေရာက္ေနက်ျပီ။ မေရာက္ေသးပဲ ေတာင္တစ္ဝက္မွာ က်န္ေနတာက က်ေနာ္ရယ္ပါ။ ( ကုလားဆိုင္မွာတုန္းက ႏြားနို႕ မေသာက္ခဲ့လို႕နဲ႔တူပါတယ္။) ေဟာဟဲ....ေဟာဟဲ......နဲ႔ေျဖးေျဖးခ်င္ တက္ရင္းနဲ႔ေတာ့ ေရာက္သြားပါတယ္။
မနက္ျဖန္ ငွားထားတဲ့ ကားနဲ႔ အင္းေလး၊ ကံုလံု ၊ ပင္တယ ကို မနက္ေစာေစာသြားၾကရမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဒီညေနေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ဘယ္မွ မသြားပဲ ရွမ္းျပည္ထုပ္ လိေမၼာ္ျဖဴေလးနဲ႔ ပဲ ေစာေစာအိပ္ရာဝင္ လိုက္ပါေတာ့တယ္။ လိေမၼာ္ျဖဴဆိုတာ လိေမၼာ္နံ႕ေလးေမႊးေနတဲ့ အရက္ကိုေျပာတာ။

အဂၤါေန႕

တီ...တီ.......တီ....... ကားဟြန္းသံ ၾကားမွပဲ တအိမ္လံုးနိုးလာၾကတယ္။ ရာသီဥတုက ေအးေအးဆိုေတာ့ ေကြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေကြးေနၾကတာ ကားဟြန္းတီသံၾကား မွပဲနိုးေတာ့တယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ အေမက ညကတည္းက အစားအေသာက္နဲ႕ အျခားလိုအပ္မဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျပင္ဆင္ထားလို႕။ ကားက ဟိုင္းလပ္ကား။ လူက ကားဆရာႏွစ္ေယာက္၊ က်ေနာ္တို႕အဖြဲ႕က ငါးေယာက္၊ အကိုတို႕ လင္းမယားႏွစ္ေယာက္ ၊ အေမနဲ႔ ညီမေလး ၊ ေနာက္ အန္တီမေနာ္နဲ႔ သူ႕သမီးေလး အာလံုးေပါင္း ၁၃ေယာက္။ ကားကိုေဘးထိုင္ခံုေတြ ျဖဳတ္ျပီး ကားဝမ္းထဲမွာပဲ ဂြမ္းကပ္ေလးထည္ေလာက္ထည့္လာျပီး ခရီးစတင္ပါေတာ့တယ္။ ရာသီဥတုက ေအးေအး၊ ကားကလည္းေလဝင္၊ ဝင္တဲ့ေလကလည္း ေအးစိမ္းေနေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မဖက္ထားရံုတမယ္ ေကြးေနၾကေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။........

အရမ္းကိုအိပ္ခ်င္ေနလို႕ ဒီေလာက္နဲ႕ ပဲ ရပ္ထားလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ရက္မွ က်န္တာဆက္ေရးေပးပါမယ္။


ေလးစားလွ်က္
ရီနိုမာန္