ဆႏၵမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရ

ပန္းၾကာဝတ္မွဳန္ .... ဒီနာမည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္အလြန္မွ ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လို စၾကားဖူးေနမွန္း မသိပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ္နားထဲမွာ လြန္စြာမွ ရင္းႏွီးေနျပီးသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က စာဖတ္အလြန္ အားနည္းသူတစ္ဦးျဖစ္သလို၊ စာရဲ့အစကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ အၾကိဳက္မေတြ႔ပါက ဆက္ဖတ္ေလ့ မရွိပါဘူး။ ဒါပင္မဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စိတ္ကို ဆြဲေဆာင္မႈအေပးနိုင္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မအိမ္ကံ ဝတၳဳရွည္ကေတာ့ စ၊လယ္၊ဆံုး စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပည့္အဝ ေက်နပ္မႈေတြရေစခဲ့တဲ့ ဝတၳဳျဖစ္သလို၊ စာေရးတဲ့ ေနရာမွာ ဘဝဆန္းဆန္း ေရးတက္တဲ့ ဆရာမ ခင္ခင္ထူး ကိုလည္းေလးစားအားက်ရပါတယ္။

အြန္လိုင္းမွာ ဆရာမရဲ့ ပန္းၾကာဝတ္မွဳန္ .... ဝတၳဳကုိ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ စိတ္ေတြဟာ အလြန္တရား ေက်နပ္မႈေတြ ရေစခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ကြန္ျပဳတာေပၚမွာရွိတဲ့ ခလုပ္ေလးကို တစ္ခ်က္ခ်င္းႏွိပ္ျပီး ဖတ္ရတဲ့ အရသာထက္ လက္မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္လံုးကို ကိုင္ျပီးဖတ္ခ်င္လာရတဲ့ အထိျဖစ္ေစခဲ့ျပန္ပါတယ္။ လက္မွာကိုင္ျပီးဖတ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးျပည့္ဝေစဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ေပးလိုက္ရျပန္ပါေသးတယ္။ လက္ဖက္ေကာင္း စားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ ေႏွးရတယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုကို ကၽြန္ေတာ္ သြားသတိရမိပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ တစ္ေခါက္ဖတ္ျပီးခဲ့တဲ့ ပန္းၾကာဝတ္မွဳန္ ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ လက္ထဲမွာ ခိုင္းဖတ္နိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးေတြက ရွိလို႔ေနျပန္ပါတယ္။ 

ပထမဆံုး ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့ အမတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဆရာမရဲ့ စာအုပ္ကို လွမ္းမွာလိုက္ပါတယ္။ ေအး... ဝယ္ျပီးပို႔ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို က်ေနာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေနတဲ့  အရာဝတၳဳ လက္ထဲေရာက္လာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တက္ၾကြေစျပန္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအေရာက္မွာေတာ့ အသိအမ ရက္ရွည္ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏွဳတ္ခမ္း ဆီတဝင္းဝင္း ျဖစ္ေနတဲ့ မုန္႔ဆီေၾကာ္ေလး ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ 

ပေလာင္ေတာင္တက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေႏွးေနပါေစ လက္ဖက္ေကာင္းေကာင္း စားရဖို႔ အတြက္ပဲဆိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ရမဲ့ အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ အသိအစ္ကိုတစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ဘာမွာအံုးမလဲ လို႔ေမးတဲ့ ေမးခြန္းအေပၚမွာပဲ မဆိုင္းမတြ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ့ ပန္းၾကာဝတ္မွဳန္ .... စာအုပ္ ဝယ္လာခဲ့ေပးပါလို႔ မွာျဖစ္လိုက္တယ္။ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵျပင္းျပေနပင္မဲ့ တစ္လဆိုတဲ့ အခ်ိန္က သိပ္မၾကာပါဘူးေလလို႔  ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ျပန္.. ျပန္ေျပာေနရတယ္။ ဖုန္းျမည္သံႏွင့္အတူ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဖုန္းေပၚမွာေပၚေနတဲ့ ေခၚဆိုသူ ရဲ့နာမည္ေၾကာင့္တဒဂၤ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာနဲ႔မွ မလဲနိုင္ပါဘူး။ ..ေအးကြာ.. ျပန္လာရေတာ့လည္း ရုတ္တရက္ၾကီး...၊ မလာခင္ရက္ပိုင္းေလးမွ အေဖက ေဆးရံုးတင္လိုက္ရတယ္....။ ဒီအသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးကို ကိုင္ထားေနမိတုန္း။ 

 

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္   ေတာင္တက္လာခဲ့မိတာ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္ဝက္ေတာင္ေရာက္ေနမွေပါ့။ တစ္ေန႔တစ္လွမ္း ပုဂံ ဘယ္မေရြ႔ဆိုသလို( စလံုးေပါင္း သတ္ပံုႏွင့္ စကားပံုမ်ား မွားေနနိုင္ပါသည္)၊ ေတာင္ၾကီး ဖဝွားေအာက္ ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ တက္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မလြဲနိုင္မွန္း ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒုတိယအသိ အမတစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္မွာလိုက္ျပန္ပါတယ္။ သူမျပန္တာက တပတ္ပဲ ဆိုေတာ့ကာ ဒီထပ္ေသခ်ာတာ ဘယ္ရွိနိုင္ပါ့ေတာ့မလဲ။ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နဲ႔ တစ္ပတ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေလးျပည့္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေရွ့ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းဖို႔ ကူေထာက္ေပးထားရတဲ့ ေနာက္ေျခ ေခ်ာ္သြားရသလိုပါပဲ။ ပံုမွန္အေနအထား မဟုတ္ေတာ့ပဲ ယိမ္းယိုင္သြားေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါ။ သို႔ေသာ္ ေတာင္တက္သူတို႔ရဲ့  သတိဆိုတဲ့ အသိတခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနျပီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေမ့ထားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

လိုခ်င္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လြယ္လင့္အကူ မရတက္တာ ေလာကနိယာမ ဆိုတာထက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ၾကမၼာလို႔ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနပါျပီ။ ေမ့ထားလိုက္တာ ေမ့ေလာက္ျပီးဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ ကၽြန္ေတာ္ဆီကို ( ပထမ အသိအမ ဆီမွ ) အီးေမးလ္ေလး တစ္ေစာင္ေရာက္လာတယ္။ 

ငါ .... မေန႔ကပဲ နင္လိုခ်င္ေနတဲ့ စာအုပ္ ( ပန္ၾကာဝတ္မွဳန္ ) ကို စာတိုက္ကေနပို႔ေပးလိုက္ျပီ။

ငါ... သိခ်င္တာေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ နင့္ကို ေမးခ်င္တယ္။ ( ေျဖနိုင္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့ )

ဘာေၾကာင့္ ပန္းၾကာဝတ္မွဳန္ ....ဆိုတဲ့ ဝတၳဳကို မွာရတာလဲဆိုတာ ေျပာျပနိုင္ရင္ ေျပာျပပါလား။

ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ အေၾကာင္းျပန္စာ ခ်ရိုက္ေရးလိုက္ပါတယ္။

အမ. . .  ဒီေမးခြန္းကို တကယ္မသိလို႔ ေမးတာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ သိလွ်က္နဲ႔ ေမးေနတာလား။

တကယ္မသိလို႔ ေမးတာဆိုရင္ေတာ့ ပန္းၾကာဝတ္မွဳန္ .... စာအုပ္ကို တစ္ေခါက္ေလာက္

ျဖစ္ျဖစ္ဖတ္ၾကည့္ ေစခ်င္တယ္။ အမ ဖတ္ဖူးသြားရင္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းမွာရတာလဲ

ဆိုတာ အမ သေဘာေပါက္သြားပါလိမ့္မယ္။ 

ဒါမွမဟုတ္ သိရက္နဲ႔ ေမးတာ ဆိုရင္ေတာ့ အေျဖတူမတူ တိုက္စစ္ခ်င္လို႔ပဲလို႔ က်ေနာ္ နားလည္လိုက္ပါ့မယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အေျဖကိုေတာ့ မေမးပါနဲ႔ေတာ့။

အမ သိထားျပီးျဖစ္တဲ့ အေျဖနဲ႔ ထပ္တူပါပဲလို႔ ေျပာပါရေစ။

( ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ပို႔ေပးတဲ့ အမကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)

ေလးစားစြာျဖင့္ 

ရီနိုမာန္