July 6, 2010

အရူး လက္သစ္

အတိတ္ကို ျပန္မေတြးခ်င္ဘူး။ အားရေက်နပ္မႈ တစ္ခုမွမရွိခဲ့တဲ့ အတိတ္၊ အသစ္အသစ္ေတြကို အေဟာင္းျပန္ျဖစ္ေစတဲ့ အတိတ္၊ အတိတ္မွာျဖစ္တဲ့ အရိပ္ကို အတိတ္မွာပဲ ထားခဲ့ခ်င္တယ္။ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ ယွဥ္ျပီး အနာဂတ္ထဲကို မေခၚခ်င္ဘူး။ ပစၥဳပၸန္ဟာ ပစၥဳပၸန္ဆိုသလို၊ အနာဂတ္ကိုလည္း အနာဂတ္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္။ အတိတ္ကိုလည္း အတိတ္မွာထားခဲ့ခ်င္မိတာ ျပစ္မႈတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ေနသလိုျဖစ္မွာလည္း စိုးရိမ္မိတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အတိတ္ဆိုတာ အနာဂတ္မွာ ဝတ္ဖို႕ ပစၥဳပၸန္အတြက္ ဝတ္စံုေကာင္း တစ္စံုပါပဲေလ.....

မေျပးခ်င္ပဲ ေျပး၊ မေျပာခ်င္ပဲ ေျပာ၊ မေတြးခ်င္ပဲ ေတြးေနမိတာေတာ့ မေသသပ္၊ မသပ္ရပ္၊ မလွပတဲ့ ေဆးစက္ေတြ ဟိုတစ္စက္ ဒီတစ္စက္ ထင္ေနတဲ့ ပန္ခ်ီးကားတစ္ခ်ပ္လို အေမွာင္အတိ ဖုံအုပ္ေနတဲ့ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးေနမိတယ္။

ဘဝဆိုတာ ဒါပါပဲလားလို႕ တစ္ခါတစ္ခါေတြးမိ ရက္သားျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း မဆီမဆိုင္ ေဗဒင္က်မ္း သံုးပံုႏွစ္ပံုကို ဖ်က္ဆီးလိုက္တဲ့ အျဖစ္ကို ေတြးႏွေမ်ာမိျပန္တယ္။ ဒါပင္မဲ့လည္း ဖ်က္ဆီးလုိက္တာပဲ ခက္ေကာင္းေကာင္းရယ္လို႕ ျပန္ေျပာေနမိျပန္တယ္။ ေလာဘ အေတာမသပ္နိုင္တဲ့ ဒီဘဝၾကီး ရေလလိုေလ အိုတေစၦ အျဖစ္နဲ႔ၾကံဳေနရတာ ရင္ေမာစရာပါ။

စာတစ္ေၾကာင္းကို အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ျပန္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
" ဘာေတြလဲ " " မင္းရူးေနျပီလား "
" ဟုတ္တယ္ ေသခ်ာပါတယ္ " " မင္းတစ္ခုခု လိုေနတာပဲ ျဖစ္မွာ "


ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္


4 comments:

Sein Lyan Tun said...

လိုေနတာ အခ်စ္ းD

Sein Lyan Tun said...

လိုေနတာ အခ်စ္ းD

မိုးခါး said...

အင္းးးးး
ဖတ္ျပီး လည္သြားဘီ
ရူးေနတယ္ထင္ရင္ မရူးေသးဘူးတဲ့ .. :D

မိုးခါး

ဇြန္မိုးစက္ said...

လူေတြအကုန္ တစ္မ်ိဳးစီ႐ူးၾကတာဆုိေတာ့ ...