ေမွာင္ေသာညမွာ ႏွစ္သစ္ကူးခဲ့ျပီ

က်ေနာ္တို႔ အလုပ္မွာ ျမန္မာ ေျခာက္ေယာက္ရွိပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္။ အဲအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သၾကၤန္ကို က်လည္းကိစၥမရွိ၊ မက်လည္း ကိစၥမရွိဘူးေပါ့။ ခုေျခာက္ေယာက္ျဖစ္လာျပီး ဆိုေတာ့ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ျမန္မာႏွစ္ကူးဆိုျပီး ပိတ္ဖို႔ အတြက္ က်ေနာ္ စီစဥ္ရေတာ့တာေပါ့။ က်န္တဲ့ ငါးေယာက္ကို ေမးေတာ့လည္း ပိတ္ခ်င္သလိုလို မပိတ္ခ်င္သလိုလို လုပ္ေနၾကျပန္တယ္။ က်ေနာ္ကပဲ သေဌးကို စေနေန႔က ငါတို႔ ႏွစ္ကူးေန႔။ အလုပ္နားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အမွန္က က်ေနာ္တို႔႕ စေနေန႕အလုပ္ဆင္းရင္ တစ္ေန႔ကုန္ OTရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်န္တဲ့ ငါးေယာက္က အင္းတင္းတင္း လုပ္ေနတာပါ။ က်ေနာ့္ စကားေတာ့ အားလံုးက နားေထာင္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ပိတ္ဖို႔ေတာ့ ေျပာလိုက္ျပီ။ အိမ္မွာပဲေနမွာလား။ ဘာလုပ္မွာလဲ။ အခုခုေတာ့ လုပ္ၾကရေအာင္လို႔ တိုင္ပင္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္အရင္တစ္ခါက ေရာက္ဖူးတဲ့ ကၽြန္းကိုလိုက္ပို႔မယ္လို႔ ေျပာထားဖူးတာေၾကာင့္ အဲကၽြန္းကိုသြားမယ္လို႔ ေျပာလာၾကတယ္။

ကုဆုကၽြန္း အဝင္

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး လိုက္ၾကမလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ မျငင္းၾကပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႕ အဖြဲ႔ စေနေန႔ မနက္သြားဖို႔ အတြက္ ျပင္ဆင္ရပါေတာ့တယ္။ ဟိုမွာ ဘာမွ မရွိဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ကသိထားေတာ့ စားစရာေသာက္စရာေတြ အတြက္စီစဥ္ရပါတယ္။ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ နဲ႔ ထမင္းထည့္သြားဖို႔ အတြက္ ေသာၾကာေန႔ညက ေစ်းသြားဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ ညပိုင္းက်ေတာ့မွ ေၾကာ္ေလွာ္ဖို႔ လုပ္ရပါတယ္။ မနက္ကို အိမ္ကေန ၆ နာရီေလာက္ထြက္မယ္လို႔ ေျပာထားပင္မဲ့ အတူလိုက္မဲ့ သူငယ္ခ်င္းဖုန္းလွမ္းဆက္ေမးမွ အိပ္ရာက ထၾကရပါတယ္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၆နာရီနဲ႕ မိနစ္ ၂၀ ျဖစ္ေနပါျပီ။ညကတည္းက ျပင္ဆင္ထားတာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြ ဝဲလိုက္ရတယ္။

မရီနာ MRTကိုေရာက္ေတာ့ ၈နာရီထိုးသြားျပီ။ သေဘာၤဆိပ္ကို သြားဖို႔ ကားကလည္း တစ္စီးပဲ ရွိတယ္။ တစ္စီး တစ္စီးကို နာရီဝက္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ရတယ္။ သေဘာၤဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ၈နာရီခြဲ။ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ ေကာင္တာကိုသြားၾကည့္ေတာ့ ေရာင္းတဲ့ လူေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး။ လက္မွတ္မဝယ္ခင္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ညအိပ္လို႕ မရဘူးလားဆိုတဲ့ စကားအျဖစ္ေျပာလာၾကေတာ့ အိပ္လို႔ရမရ တစ္ခါတည္းေမးလိုက္ေတာ့ ရပါတယ္တဲ့ေလ။ အၾကိဳက္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ၉နာရီ ၁၀မိနစ္ေလာက္မွာ စထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္မွတ္ခက ၁၅ေဒၚလာပါ။ ခရီးစဥ္အရ စိန္ဂၽြန္ကို အရင္းပို႔ေပးပါတယ္။ စိန္ဂၽြန္ကေနမွ ကုဆုကၽြန္းကို သြားရမွာပါ။ သေဘာၤေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္းေပၚမွာ အိပ္မယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ျဖစ္သြား ရပါေတာ့တယ္။ အစားအေသာက္ေတြလဲ ေလာက္ငွတာေၾကာင့္ အိပ္ဖို႔ ဇယားဆြဲလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ၉နာရီ ၄၅မိနစ္ေလာက္မွာ စိန္ဂၽြန္ကို ေရာက္ပါတယ္။

သေဘာၤအေပၚမွာ ေဆာ့ေနၾကစဥ္

စိန္ဂၽြန္ ကၽြန္းေပၚေရာက္ပါျပီ

ကၽြန္းကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ မနက္စာ စားဖို႔ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ မနက္စာကို သူငယ္ခ်င္းဝယ္လာတဲ့ ေကာင္ညွင္းေပါင္း ၁၀ထုပ္ကို ၁ေယာက္ တစ္ထုပ္စားၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးေပါင္း ၁၀ေယာက္ျဖစ္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔၆ ေယာက္ရယ္၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ဆီမွ တစ္ေယာက္ဆီ ထပ္တိုးလားပါတယ္။ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းသြားပါတယ္။ မနက္စာ ေကာင္ညွင္းေပါင္း စားလို႕ အျပီးမွာေတာ့ ေရထဲဆင္းဖို႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ နံက္စာ စာျပီးလို႔ ေရထဲဆင္းဖို႔ ျပင္ေနစဥ္

အိမ္ကေနေဘာလံုး တစ္လံုးလည္း ပါသြားတာေၾကာင့္ ေရထဲမွာ ေခြးရူးလိုက္တိုင္း ကစားၾကပါတယ္။ အားလံုး၁၀ေယာက္မွာ ေရကူးတက္သူ က်ေနာ္အပါအဝင္ ၄ေယာက္ပဲရွိပါတယ္။ မကူးတက္တဲ့ လူေတြကို ေရနက္ပိုင္ထဲကို ဆြဲေခၚသြားျပီ ဝိုင္းစၾကပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဲ့ေန႔ ေနလံုးဝ မပူခဲ့ပါဘူး။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္တို႔ေနေလာင္ဒဏ္ကို ခံလိုက္ၾကရပါေသးတယ္။ေဘာလံုးလည္း ကန္ၾကပါေသးတယ္

ေရထဲမွာလည္း ကဲေနၾကပါတယ္

ေသာင္ေပၚမွာ ဟိုျခစ္ဒီျခစ္

ေရာက္ကတည္းက ေရေဆာ့ေနလိုက္ၾကတာ ၂ နာရီထိုးတဲ့ အထိပါပဲ။ ဗိုက္ကလည္း ဆာလာတာေၾကာင့္ ကမ္းေပၚတက္၊ ေရခ်ိဳခ်ိဳးျပီး ေနလည္စာ စားမယ္လုပ္ေတာ့ ညက ေၾကာ္လာတဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြ စားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေတာ္ေသးတာက က်ေနာ္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ရယ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေၾကာ္လာတဲ့ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ရယ္ ရွိတာေၾကာင့္ ထမင္းနဲ႔ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ကို သိမ္းထားျပီး ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကိုပဲ မွ်စားလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ေယာက္က ေရသြားခ်ိဳးေနလို႕ မပါေတာ့ဘူး

Star Fish ႏွစ္ေကာင္လည္း ဖမ္းမိတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ၃နာရီေလာက္မွာ ကၽြန္းေပၚေလွ်ာက္ၾကည့္ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကနဲ႔ သေဘာၤအလာကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၃နာရီ ၄၅မွာ သေဘာၤေရာက္လာပါတယ္။ သေဘာၤနဲ႔ ကုဆုကၽြန္းကိုထြက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ ပထမေတာ့ ကၽြန္းေပၚမွာ ညအိပ္မွာ အားလံုးပါပဲ။ ဒါပင္မဲ့ တစ္ေယာက္ကသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခ်ိန္းထားတာေၾကာင့္ ည မအိပ္ပဲ ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၉ ေယာက္ပဲက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ကုဆုကၽြန္းကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ေရက်ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္းေပၚပတ္ၾကည့္ ဓါတ္ပံုရိုက္လုပ္ရင္း ဒီေရအတက္ကို ေစာင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၅နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ့ ေရေဆာ့လို႔ ရတဲ့ အေျခအေနေရာက္လာတာေၾကာင့္ အားလံုးေရထဲ ဆင္းလိုက္ၾကပါတယ္။ သိပ္မေနလိုက္ရဘူး။ ေမွာင္လာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳး အဝတ္လဲျပီး ထမင္းစားဖို႔ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။

ဒါက်ေနာ္တို႔ ညစာ

ကၽြန္းေပၚမွာ ဘာမီးမွ မရွိပါဘူး။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ ထဲမွာပဲ လေရာင္နဲ႔ေနခဲ့ရတဲ့ စင္ကာပူက ညေလးတစ္ညအျဖစ္နဲ႔ေရာ ျမန္မာသၾကၤန္အတက္ေန႔ အျဖစ္နဲ႔ အေဝးမွာ ရွိတဲ့ စင္ကာပူည အလွကုိ အေမွာင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႕ လူကိုးေယာက္ ခံစားၾကည့္ရႈေနၾကတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိလိုက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္းေပၚက ျမင္ရတဲ့ စင္ကာပူ ျမင္ကြင္း

မနက္ ၁၀နာရီ ၁၅အေခါက္နဲ႔ ျပန္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပင္မ့ဲ အခ်ိန္ေစာေနေသးတာေၾကာင့္ ကၽြန္းေပၚတစ္ပတ္ပတ္ၾကည့္ ဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ေၾကြက်ေနတဲ့ ပန္းေလးေတြကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ကူးတစ္ခု ရသြားပါတယ္။

စိတ္ကူးကို အေကာင္အထည္ အျမန္ဆံုးေဖာ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒီစိတ္ကူးနဲ႔ပဲ အမသံုးေယာက္ကို ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ပါတယ္

ေနေလာင္ထားတဲ့ဒဏ္၊ ဆားငန္ေရထဲမွာ ေဆာ့ထားတဲ့ဒဏ္၊ ညပိုင္း ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ တာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္နားခ်င္တဲ့ စိတ္က ျပန္ဖို႔အတြက္ စိတ္ေစာေနခဲ့ပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ တစ္နာရီထိုးေနပါျပီ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပို႔စ္တင္ဖို႔ ၾကိဳစားပင္မဲ့ ဘယ္လိုမွ မတက္နိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ တေရးတေမာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ျမန္မာ ႏွစ္သစ္ကို ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႔အတူ ၾကိဳရင္း ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္