ခရီးသြားမွတ္တမ္း

စာလည္း မေရးျဖစ္တာၾကာသြားျပီ။ ေရးဖို႕ လုပ္လိုက္ ၊ကြန္ပ်ဳတာေရွ႕ထိုင္လိုက္ ၊ေဖ့ဘြတ္ေလးၾကည့္လိုက္၊ ဇာတ္လမ္းေလးၾကည့္လိုက္နဲ႕ အလုပ္ကို မရွဳပ္ခ်င္ပဲ ရွဳပ္ေနေတာ့တယ္။ ဒီ ၉လပိုင္းထဲမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ေမြးေန႕ဆိုေတာ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာ မရွိခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ေမြးေန႕ကို လုပ္ဖို႕ စိတ္ကူးလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ စိတ္ကူးမရွိပင္မဲ့ အသိအမွတ္ေတာ့ အျပဳခံခ်င္ခဲ့တာ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ၇င္ထဲက ခံစားခ်က္ေပါ့။ ေမြးေန႕မေရာက္ခင္ ရက္ပိုင္းေလာက္မွာ ေဖ့ဘြတ္ကို ေတာ္ေတာ္ အသံုးျပဳခဲ့တယ္။ FB ထဲမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ေမြးေန႕ကို အမွန္အတိုင္း ထည့္ထားေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ကိုယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေမြးေန႕ေရာက္ရင္ေတာ့ ေတြ႕ျပီ ကိုယ္ကိုေတာ့ Wish လုပ္ၾကမွာပဲ လို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးထားျပီးသားပါ။ ထင္တဲ့ အတိုင္းလည္း FB မွာ ေမြးေန႕ဆုေတာင္းေတြ အမ်ားၾကီးရခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဆုေတာင္းေပးသြားၾကတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေက်နပ္ဘူး ျဖစ္ေနတာေတာ့ အမွန္။ က်ေနာ္လိုခ်င္မိတဲ့ ဆုေတာင္းက FBေပးတဲ့ ဆုေတာင္းကို မေတာင္းတမိဘူး။ FB ဆိုတာလူတိုင္းသံုးေနတဲ့ အရာ။ ေတြ႕မွေတာ့ အျဖစ္သေဘာနဲ႕ Happy Birthday ပါလို႕ ေျပာတာကို မလိုခ်င္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္းလည္း အဲလိုလုပ္ခဲ့ဖူးလို႔ေပါ့။

က်ေနာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာဂ့္ေလးမွာ လာျပီးဆုေတာင္းေပးသြားၾကတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကုိေတာ့ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဝမ္းလည္းသာတယ္။ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ၾကတဲ့ က်ေနာ္ရဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြကို လည္းအထူးေက်းဇူးထပ္တင္ပါတယ္။

ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေအာင္လို႕ လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေမြးေန႕နဲ႔ရံုးပိတ္ရက္ တိုင္ဆိုင္တာေၾကာင့္ ေမြးေန႕မွာ ခရီးထြက္ဖို႕ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားတယ္။ ၂၀၀၄၊ ၂၀၀၅ ၊ ၂၀၀၆ တုန္းကလည္း မေလးမွာေနခဲ့ပင္မဲ့ ေကအယ္ကို တစ္ခါမွ မေရာက္ခဲ့ဖူးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ခ်စ္လွစြာေသာ ညီငယ္ တစ္ေယာက္ရွိေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ မေတြ႕ျဖစ္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ အမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ဟိုေန႕ေတြ႕မယ္ ဒီေန႕ေတြ႕မယ္နဲ႕ ဟိုေရႊ႕ဒီေရႊ႕လုပ္လာလိုက္တာ ၉လပိုင္းထဲမွာပဲ မိန္းမကို လြမ္းလို႕ ျမန္မာျပည္ကို အျပီျပန္ေတာ့မယ္လို႕ ေျပာလာတဲ့ ညီငယ္တစ္ေယာက္ကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္တာက တစ္ေၾကာင္း။ ကိုယ္ကိုတိုင္ကလည္း ေျခမွာ ေဗြပါတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ပဲ ေမြးေန႕မွာ ခရီးထြက္ဖို႕ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

မသြားခင္တုန္းကေတာ့ အရမ္းသြားခ်င္ခဲ့တယ္။ သြားခါနီးေတာ့ မသြားခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူး။ မသြားခ်င္လို႕လဲ မရေတာ့ဘူး။ လက္မွတ္က ဝယ္ျပီးသြားျပီ။ သြားရမဲ့ရက္အထိ အလုပ္က အ၇မ္းကို မ်ားတာ။ ခရီးသြားဖို႕ေတာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ လထဲက ၾကိဳေျပာထားလို႕ မဟုတ္ရင္ ခရီးသြားဖို႕ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး။ စလံုးကေန သြားတာ သံုးေယာက္။ မေလးရွားေရာက္ေတာ့ လာၾကိဳတဲ့ လူက ေျခာက္ေယာက္။ အားလံုး ( ၉ ) ေယာက္။ ေပ်ာ္စရာၾကီးပဲ။

က်ေနာ္နဲ႔ သြားတဲ့ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က က်ေနာ္ေမြးေန႕မွန္း မသိဘူး။ သူမသိေတာ့ ကိုယ္ကပဲေျပာလိုက္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကားေနာက္က်ေနတာနဲ႔ ကားေပၚတက္ခါနီးမွ ပဲ ေမြးေန႕အတြက္ဆုေတာင္းေပးနိုင္ေတာ့တယ္။ ဘယ္ရမလဲ မေလးရွားကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့လည္း လာၾကိဳတဲ့ ေျခာက္ေယာက္ကို ရစ္တာေပါ့။ လာၾကိဳတဲ့ ေျခာက္ေယာက္လံုး ကိုလံုးဝ မေက်နပ္ဘူးလို႕လဲ ေျပာလိုက္ေရာ အားလံုးက အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ သူ႕တို႕ဘာမ်ား လုပ္လို႕လဲ ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ေပါ့။ က်ေနာ္ကလည္း လံုးဝမေျပာဘူး။ အားလံုးထဲမွ ညီငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ စစ္တေကာင္း မင္းသား စစ္မင္းညိဳက ထျပီးက်ေနာ္ကို ေမြးေန႕ဆုေတာင္း ျပဳပါေတာ့တယ္။ အားလံုးရဲ႕ ဆုေတာင္းကိုရျပီးမွပဲ အုပ္စုကလည္း ေတာင့္ေတာ့ TAXI နဲ႔ဆို အဆင္မေျပတာေၾကာင့္ ရထားနဲ႕ သြားၾကတယ္။ ရထားေပၚမွာလဲ ေဟးေဟးဟားဟား နဲ႕ မနည္းအရွိန္ထိန္းထား၇တယ္။ လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာကိုး။ ရထားေပၚမွာလည္း ေခါင္းကိုက္တက္တဲ့ ညီမငယ္က ထိန္းသြားပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဟိုတယ္ေရာက္ ျပင္စရာရွိတာျပင္ျပီး မထင္မွတ္ပဲ က်ေနာ္နာမည္နဲ႔ ဆင္တူသြားတဲ့ လ်ိဳ႕၀ွက္ေသာ ရီႏို ပိုစ့္ကိုေရးခဲ့တဲ့ ကိုေသာမက္တ္ တို႕အိမ္မွာ ေန႕လည္စာ မုန္႕ဟင္းခါး သြားစားခဲ့ပါတယ္။ မုန္႕ဟင္းခါး စားရံုနဲ႕ မေက်နပ္နိုင္ေသးပဲ၊ အမခ်စ္ၾကည္ေအး ဘေလာဂ့္မွာတင္ထားတဲ့ ဘဲဥအခ်ဥ္ဟင္းနဲ႕လည္း စားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ကိုေသာမတ္က္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ သူခ်က္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္တဲ့။ ဟုတ္ က်ေနာ္တို႕ကလည္း ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္ အမခ်စ္ၾကည္ေအး ကိုျပန္မေျပာပါဘူးလို႕။ စားျပီးေသာက္ျပီေတာ့လည္း ဧည့္သည္က ဧည့္သည္လိုမေနျပန္ပါဘူး။ ဂီတာတီးျပီး သီခ်င္းေတြ ဆိုေနၾကျပန္တာေပါ့။ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ မေတြ႕တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ အမက ေမြးေန႕ကိတ္ယူလာျပီး ကိုေသာမက္တ္ အိမ္မွာပဲ က်ေနာ္ရဲ႕ေမြးေန႕ေလးကို တစ္ခါမွ မက်င္းပဖူးတဲ့ က်ေနာ္ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲေန႕မွာပဲ ညေနစာ သြားစားက်ရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႕ စိတ္ကူးနဲ႕အတူ အေကာင္အထည္ ေဖၚျဖစ္ၾကတယ္။ ရုပ္ရွင္ရံုထဲေရာက္ေတာ့ သူမ်ားေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ရံုက ျပန္ေတာ့လည္း ဟိုတယ္နဲ႔ နီးတယ္ဆိုျပီး လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ၂နာရီေက်ာ္ေနလို႕ ေနာက္ေန႕လာမယ္ဆိုတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကို ဖုန္းမက္ေဆ့လ္ ပို႕ရပါေတာ့တယ္။ ေစာေစာမလာဖို႕ေပါ့။ စိတ္ခ်ရပါတယ္။ ေျပာတဲ့ အခ်ိန္ထက္ေနာက္က်မွ ေရာက္လာၾကပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ ၂၉ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ေလးကို ေရခဲမုန္႕ တစ္ေယာက္တစ္ခုစီ စားျပီး အားလံုးလမ္းေလွ်ာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္.........

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္