ေဗြ ေပါက္ေရာက္ရာ (ခရီးရွည္)

ေျခေထာက္မွာ ေဗြပါခဲ့တာကို ငယ္ငယ္တုန္းက သတိမထားခဲ့မိေပမဲ့ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ္ေျခေထာက္ ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ရတဲ့အထိ အျဖစ္ပါ။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆက္စပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း အေမ့ဝမ္းထဲမွာ ေနစဥ္ကတည္းက ေဗြပါခဲ့တာကို သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။ ေနရာ အေျခတက် မရွိတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ေဗြဆိုတာ ဘာအေကာင္ ၾကီးလည္းလို႕ ျပန္ေမးရမဲ့ အျဖစ္ပါ။

အမိဝမ္းမွာေနတုန္းကလည္း ျငိမ္ျငိမ္ မေနခဲ့သလို႕ ဝမ္းကထြက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေတာ့လည္း အမိကိုပါ ေဗြေပါက္ခိုင္းတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ေပါ့။ ေတာင္ငူ၊ ဖ်ာပံု၊ ပုသိမ္၊ ခႏၱီး၊ ပင္ေလာင္း၊ ျမိဳင္ကေလး ဆိုတဲ့ ေနရာေတြက ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေဗြေေပါက္ခဲ့တဲ့ ေနရာေလးေတြပဲေပါ့။ ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးမွာလည္း ငါးႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ ၾကာခဲ့ေပမဲ့ တစ္ေနရာတည္းမွာ ၾကာၾကာမေနတက္တဲ့ ဒီေဗြေၾကာင့္ပဲ ၉မိုင္ခြဲ၊ သာေကတ၊ ဗိုလ္တေထာင္၊ ဗိုလ္ကေလးေစ်းလမ္း၊ သိမ္ျဖဴလမ္း၊ ၁၆၅လမ္း တာေမြ၊ စမ္းေခ်ာင္း၊ ေျမာက္ဒဂံု ဆိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေဗြ သေဘာက် သြားလာေနထိုင္ခဲ့တယ္။

ေက်နပ္ေနျပီးလာလို႕ မထင္လိုက္နဲ႔။ ေဗြက ေတာ္ေတာ္ ေျခဆန္႕ ခ်င္ေနေသးတာေလ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လွတာ ဆိုျပီး လႊတ္ေပးလိုက္မိတာ။ သံုးႏွစ္ေလာက္ မေလးရွားကို ေရာက္ သြားခဲ့တယ္။ သံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့ သူ ျငီးေငြ႕ေနျပီထင္ပါတယ္။ ျပည္ေတာ္ျပန္ ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ေဗြေပါက္ဖို႕ အေရး ေတြးကာေငးလို႕ ေဟာဒီ ကၽြန္းေသးေသးေလးေပၚကို ေရာက္လို႕ လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ခု ၂ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ သူက တစ္မ်ိဳး ေဗြေဖါက္လာျပန္ပါတယ္။ ဟိုး.. ဘာလဲ ျဖဴသီဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို အားက်လို႕နဲ႔တူပါရဲ႕ ( အင္ဒိုနီရွား ပိုလာဘာလီ ကၽြန္းေလးဝယ္ သူနဲ႔လည္း ေတြ႕ လို႕ ခ်စ္ၾကိဳးသြယ္)။ သူေဗြ ေပါက္တာ အေရးမၾကီးဘူး။ သူ ေဗြေပါက္ရာ ကၽြန္ေတာ္က လုိက္ေနရေတာ့ လည္း ပိုက္ပိုက္ကုန္တယ္လို႕ေတာ့ မျငီးေတာ့ပါဘူး။ ေနရာ အသစ္ ေဒသအသစ္ကို ခံစား သိခြင့္ျမင္ခြင့့္ရလိုက္တယ္လို႕ပဲ ေတြးလိုက္ပါတယ္။

တစ္ခါတည္း ေမာင္ႏွမအားလံုးကို ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ကံမကုန္ေသးလို႕ ျပန္ဆံု ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဇြန္လ ေနာက္ဆံုးအပတ္ထဲ ျပန္ေရာက္ျဖစ္ပါမယ္။ အဲအခါက် မွပဲ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကပါအံုး စို႕ ..............

ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္

ခုဒီ ပို႔စ္ေလးကို တင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေလဆိပ္ကိုေရာက္ေနပါျပီ။ အားလံုးကို ႏွဳတ္ဆက္သြားပါတယ္ဗ်ာ။
္