ေနာက္က် ဆုေတာင္း ေမြးေန႔

၁၉၈၁ခုႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။ ၉လ လြယ္ ၁၀ဖြားခါးနီး ဗိုက္ၾကီး တကာကာနဲ႔ ဟိုသြားလိုက္ ဒီသြားလိုက္လုပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ငယ္တစ္ေယာက္။ အသက္က ၂၄ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ။ ေမြးဖြားဖို႕ ရက္ကလည္း ျပည့္ေတာ့မယ္။ သို႕ပင္မဲ့ ၄င္းအမ်ိဳးသမီးငယ္က ေတာက္ေတာက္ တက္တက္ ေလွ်ာက္သြားလို႕ ေကာင္းေနတုန္း။ သူမအတြက္ ဆရာဝန္ျဖစ္တဲ့ ေဆးမွဴးက စိတ္ပူေနျပီ။ ေဆးမွဴးရဲ႕ စကားကိုလည္း နားမေထာင္တဲ့ သူမ ေနာက္ဆံုးေဆးမွဴးမွ

" သမီး ဒီမွာပဲေမြးမယ္ဆိုရင္ အသက္ႏွစ္ေခ်ာင္းထဲက တစ္ေခ်ာင္းၾကိဳက္ရာ ေရြး"

လို႔ေျပာလိုက္မွပဲ ရန္ကုန္ စစ္ေဆးရံုးကို ေရာက္လာေတာ့တယ္။ အမ်ိဳးသားလုပ္သူက စစ္တပ္ကဆိုေတာ့ သူမလည္း စစ္ေဆးရံုးကိုပဲ သြားရေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ဝန္သယ္ေတြကို လိုက္စစ္တဲ့ ဆရာဝန္က ဦးေနဝင္း သမီးဆိုလားပဲ။ လူနာေတြကို လိုက္စစ္ေဆးေနရင္း သူမကုတင္နားကိုေရာက္လာတယ္။ သူမကုတင္က ဖိုင္းတြဲကိုယူၾကည့္ျပီး ဆရာဝန္မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ သူနာျပဳ ဆရာမကို လွမ္းေမးလိုက္တယ္

" ဒီလူနာ ဘယ္တုန္းက ေရာက္တာလဲ "

ျပီးေတာ့ သူမဘက္လွည့္ျပီး ဆူပါေတာ့တယ္။ ဆူလို႕လဲျပီးေရာ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ ေလသံနဲ႔

" ဒီသမီးရဲ႕ တပ္က ေဆးမွဴးဆီက ဒီလူနာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထုေခ်လႊာ တင္ပါလို႕ ေၾကးနန္းပို႕ပါ "

လို႕လဲ ဆိုေရာ သူမ ဆရာဝန္မကို ျပာျပာသလဲ ေတာင္းပန္ေနပါေတာ့တယ္။


အမွန္က တပ္ကေဆးမွဴးက လႊတ္ေနတာၾကာေပါ့။ သူမကိုယ္တိုင္က ေခါင္းမာေနလို႕ခုလိုျဖစ္ရတာပါ။ ေဆးရံဳးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ေမြးရက္လြန္ေနျပီ။ ဗိုက္ကလည္း မနာဆိုေတာ့ သူမအတြက္ ဝိုင္းျပီစိုးရိမ္ေနက်ျပီ။ ဗိုက္နာ ေဆးတစ္လံုး ထိုးျပီသြားတဲ့ အထိဘာမွ မထူးျခားေသးဘူး။ ေနာက္တစ္လံုး လာထိုးအျပီး ဆရာမက ဒီတစ္ခါမွ မနာရင္ ဗိုက္ခြဲေမြးမယ္လည္း ဆိုေရာ ဗိုက္ စတင္လို႕ နာလာပါျပီ။

သူမအေနနဲ႔ ၉လ လြယ္ထားရတဲ့ ကာလမွာ ေယာက္်ားေလးမွန္း မသိ၊ မိန္ကေလးမွန္းမသိေသးတဲ့ ကေလးအတြက္ အားေတြအျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ဗိုက္နာျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီေန႕က ၾကာသပေတးေန႕၊ ရက္က ၁၀ရက္ေန႕၊ လကေတာ့ ဒီစက္တင္ဘာလ၊ အခ်ိန္က ေန႕လည္ ၂နာရီ။
ထိုအမ်ိဳးသမီးက ကေလးရဲ႕ အေမ ေဒၚေအးေအးဟန္၊ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ေယာက္်ား ကေလးအေဖက ဦးကံစိန္။
၄င္းကေလးငယ္ကေတာ့ ခုဆို ၂၈ႏွစ္ျပည့္သြားျပီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ သူ႕ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ပိတ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ ရီနိုမာန္ပါ။

ေမြးေန႔ဆိုတာကို နားလည္တဲ့ အခ်ိန္ထဲက ယခုအခ်ိန္ထိ ေမြးေန႕တိုင္းမွာ ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ ျပီးဆံုးေစခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ ၇တန္းႏွစ္က က်ေနာ္ေမြးေန႕ လုပ္ခ်င္လို႕ စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ရာရွိတယ္။ အေမ့ကိုေျပာေတာ့ သားမွာပိုက္ဆံရွိတာပဲ ကိုယ္ဟာကုိလုပ္ေပါ့တဲ့။ က်ေနာ္လည္း အေမ့ကို ပိုက္ဆံ ၁၀၀ေပးျပီး ၾကက္သားဟင္းခ်က္ခိုင္းလုိုက္တယ္။ ေမြးေန႔မွာ ေက်ာင္းသြားတယ္။ ေန႕လည္ပိုင္း ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုရင္ က်ေနာ္က ဆရာမေတြနဲ႔ တူတူ ထမင္းစားတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေမြးေန႕ အဲ့ဒီေန႕မွာ အိမ္ကပို႕ေပးတဲ့ ၾကက္သားဟင္း ႏွစ္ဆင့္ခ်ိဳင့္နဲ႔ အျပည့္ပဲ။ ဆရာမေတြနဲ႔ ေမြးေန႕လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ရတဲ့ ကြန္ပါဘူးေလးကိုသိမ္းထားတာ ခုထိရွိေနေသးတယ္။ က်ေနာ္ အတြက္ ပထမဆံုး အမွတ္ရေနတဲ့ ေမြးေန႕ အမွတ္တရေပါ့။

စိတ္ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ေမြးေန႕ေတြလည္းရွိခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြေတာ့ ျပန္မေရးခ်င္ေတာ့လို႕ မေရးေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ က်ေနာ္ အလုပ္မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ၉ရက္ေန႕ ည ၁၂ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ အသိကုလားတစ္ေယာက္ရ႔ဲ ဖုန္းMessage နဲ႔ ဆုေတာင္းျခင္း ပထမရရွိခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ တရုတ္တစ္ေယာက္နဲ႔ အကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းMessage ဆုေတာင္းနဲ႕ အတူ အမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆုေတာင္းပါထပ္ရခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီေန႕က မနက္ေစာေစာထ တုိပါယိုက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားျပီး တစ္ေန႕လံုး စိတ္ထဲလုပ္ခ်င္တာေတြ ကိုလုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အေမနဲ႔လည္း ဖုန္းေျပာခဲ့တယ္။ အေမက က်ေနာ့္အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႕ေပခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီႏွစ္ေမြးေန႕ေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ပထမေတာ့ ပိုစ့္အျဖစ္မတင္ေတာ့ဘူးလို႕ ေတြးထားပင္မဲ့ အမွတ္တရေလး အျဖစ္တင္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အခြင့္ရွိေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးႏွင့္ ေနာက္လာမဲ့ ေမြးေန႕ေတြမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပဳလုပ္ခ်င္ပါေၾကာင္း.............................................


ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္