အားေဆး တစ္ခြက္

ခုတေလာ လူကလည္း စိတ္ညစ္ အလုပ္ကလည္းပင္ပန္း အေတြးေတြကလည္း ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကို မေက်နပ္ျဖစ္ ေဒါသေတြကထြက္၊ ထြက္ေနတဲ့ ေဒါသေတြကို ထိန္းမရတဲ့ ေနာက္ဆံုး အသက္မရွိပဲ၊ ကိုယ္အနိုင္က်င့္တာကို အျမဲခံရျပီး ကိုယ့္ကို ဘာမွျပန္မေျပာနို္င္တဲ့ က်ေနာ္ျပဳသမွ် နုေနရတဲ့ ေဟာ့ဒီ ဘေလာ့ဂ္ေလးအေပၚ ပံုခ်လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲလည္း နည္းနည္းေက်နပ္သြားတယ္။ ကြန္ျပဳတာကို ကိုင္ဖို႕ စိတ္ေတြညစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကြန္ျပဳတာကလည္း ဘယ္အခ်ိန္ထဲက မေက်နပ္ေနမွန္း မသိဘူး။ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အားေပးအားေျမာက္လုပ္တဲ့ အေနနဲ႔ ပ်က္သြားလိုက္တာ တလေလာက္ၾကာသြားတယ္။ ပ်က္သြားတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။

ကြန္ျပဳတာ ပ်က္သြားေတာ့ က်ေနာ္အတြက္အခ်ိန္ေတြ ပိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ကြန္ပ်ဳတာရွိတုန္းကေတာ့ အခ်ိန္က အရမ္းအကုန္ျမန္တယ္။ အခုေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေနတဲ့ ေနရာေလးကိုရွင္းတယ္။ စာအုပ္ေတြကို ဟိုေနရာကေန ဒီေနရာကိုေရႊ႕တယ္။ ေျပာင္းေရႊ႕ရင္း နဲ႔ စိတ္ထဲဖတ္ခ်င္လာတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြကို ဖယ္ထားလိုက္တယ္။ ဖယ္ထားတဲ့ အထဲကမွ ဆရာ နႏၵသိန္းဇံေရးတဲ့ " ေတြးခ်ိန္ခ်င့္စရာ " ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးကို အရင္ဖတ္လိုက္တယ္။

>စာအုပ္ေလးက အကိုတစ္ေယာက္က ေပးထားတာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္းၾကာေနျပီ။ မဖတ္ျဖစ္ေသးဘူး။ခုမွ စဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ စာထဲမွာပါတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ စကားေတြက စာဖတ္သူျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္ကို အားေပးေနသလို ခံစားလာရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ စကားေလးေတြဆိုရင္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ေစခဲ့တာ အမွန္ပဲ။

စကားတစ္ခ်ိဳ႕ထဲမွ က်ေနာ္ႏွစ္သက္ သေဘာက်ေစေသာ စကားမ်ားကို ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္ ေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆရာၾကီး ပီမိုးနင္းက ဆရာ ေငြဥေဒါင္းကို " ေကာင္အိုေလး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ " တဲ့၊

ဆရာ ေငြဥေဒါင္းက " စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္ " လို႕ မထင္မွတ္ပဲေျပာလိုက္မိတယ္။

ဆရာၾကီး ပီမိုးနင္းက ဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့ " ဟဲ့ ေကာင္အိုေလးရဲ႕၊ က်သြားရင္ျပန္ေကာက္ယူထား အဲဒါေပ်ာက္လို႕ ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ မေလွ်ာ့ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိေနတာဟာ ရတနာသိုက္ကို ဖြင့္တဲ့ " ေသာ့ " ကိုရေနတာလိုပဲ၊ ရတနာေတြရရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ရနိုင္တာပဲ၊ အဲ့ဒီ ေသာ့ ကိုေတာ့ က်မေပ်ာက္ေစနဲ႔၊ က်သြားရင္ ျပန္ရွာျပီျပန္ေကာက္ထား" တဲ့။

ဟုတ္တယ္၊ မေလွ်ာ့ဘူး ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိေနမွ ေလာကီအလုပ္ေတြေကာ ေလာကုတ္တရာ အလုပ္ေတြမွာပါ ေအာင္ျမင္နိုင္တာ၊ အဲဒီ စိတ္ဓာတ္က်သြားျပီး ေပ်ာက္သြားျပီဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ မေအာင္ျမင္ေတာ့ဘူး၊ စိတ္ဓာတ္က်သြားရင္ လူမွာေရာဂါေတြပါ ရလာျပီ ဘဝဆံုးေတာ့တာပဲ။

ဆက္လက္ျပီး ဆရာၾကီး ေငြဥေဒါင္းက " မိမိကိုယ္က်ိဳးဆိုလို႕ လံုးဝမပါပဲ အမ်ားအက်ိဳး အတြက္သက္သက္ သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္ေနတဲ့ ေဂါတမဗုဒၶ မွာေတာင္ အေႏွာင့္အယွက္ ဖ်က္ဆီးသူေတြကအမ်ားၾကီး၊ အဟန္႕အတား လုပ္သူေတြ၊ အျပစ္ေျပာသူေတြ၊ ဦးျပည္းယုတ္ ရဟန္းဆိုျပီး ဆဲဆိုသူေတြလဲ အမ်ားၾကီးပဲ။

ဒီလို ေႏွာက္ယွက္လာလို႕၊ မေကာင္းေျပာလာလို႕ ေဂါတမျမတ္စြာဘုးရာဟာ သူ႕ရဲ႕ ဗုဒၶကိစၥေတြကို မလုပ္ပဲ ရပ္တံ့ မသြားပါဘူး။ ေလးဆယ့္ငါးဝါ ကာလပတ္လံုး လုပ္ရမဲ့ အလုပ္ေတြ၊ ဗုဒၶ ကိစၥေတြကို လုပ္ေဆာင္ရင္း နိဗၺာန္တိုင္း လွမ္းေလွ်ာက္ၾကြျမန္း သြားတာပဲ၊ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္မွဳ မကင္းေသးတဲ့ အတၱစြဲ မကုန္ေသတဲ့ ငါလို ဘာမဟုတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္မွာ အေႏွာင့္အယွက္ အဟန္႕အတားေတြ ရတာဟာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။

ဒီအေႏွာင့္အယွက္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ္လုပ္ရမွာ၊ ကိုယ္သြားရမွာကို ရပ္တံ့တြန္႕ဆုတ္မသြားေစရဘူး၊ စိတ္ဓာတ္ က်မသြားေစရဘူး လို႕ ဆရာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ႏွလံုးသြင္းခဲ့တာပဲ၊ စိတ္ဓာတ္က်က်သြားတာေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့၊ ဒါပင္မဲ့ ဆရာၾကီးပီမိုးနင္း သတိေပးတဲ့ အတိုင္းပဲ က်သြားတာကို ျပန္ေကာက္ရတာပဲ " ဟု ဆရာၾကီး ေငြဥေဒါင္းမွ ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ အထက္ပါ စာပိုဒ္အား ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ ၏ေတြးခ်ိန္ခ်င့္စရာ ထဲမွ ျပန္လည္ ေကာက္နုတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)

အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ျပီး က်ေနာ္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္လည္တက္ၾကြလာခဲ့တယ္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ရမဲ့လမ္းေတြအ တြက္လည္း အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္လိုပဲ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ ေမာင္ႏွမမ်ား ရွိေနခဲ့ရင္ ဆရာၾကီးပီမိုးနင္း သတိေပးခဲ့ သလိုပဲ ျပန္ေကာက္ထားဖို႕ မေမ့ၾကပါနဲ႔လို႕ သတိေပးရင္း.....................


ေလးစားစြာျဖင့္
ရီနိုမာန္